Ахлоқиёт

Илми ахлоқ ва ё одоб — пажӯҳиши фалсафавии ахлоқ ва маънавиёт ^[1]. Аз ибтидои пайдошавиаш, бо калимаи юноии юн.-қад. ἦθος — этос алоқаманд буда, маънояш зиндагии якҷоя ва қоидаҳое, ки дар ин раванд пайдо гаштанд, меёрҳое, ки ҷомеаро сарҷамъ намуда, имконияти бартарафкунии шахсиятчигӣ ва таҷовузкориро медиҳанд. Бо рушди ҷомеа маънои он бойтар гашта, виҷдон, дилсӯзӣ, дӯстӣ, маънои зиндагӣ, ҷоннисорӣ ва дигар чизҳоро низ дарбар мегирад. ^[2]Ин истилоҳ баъзан барои ишораи низоми меёрҳои ахлоқӣ ва маънавии гурӯҳи иҷтимои низ истифода мешавад.