Populismo

Ang Populismo, kilala rin bilang Kilusang Populista o Partido ng mga Tao, ay isang ideolohiya,^[1][2][3][4] pilosopiyang pampolitika,^[5][6][7] o uri ng diskurso.^[3][6] Sa pangkalahatan, ang isang pangkaraniwang tema ay naghahambing ng "mga tao" laban sa "ang mga napili" (elite), at naghihikayat ng mga pagbabago sa sistemang pampolitika at panlipunan. Maaari rin itong bigyang kahulugan bilang isang estilong retorikal na ginagamit ng mga kasapi ng samu't saring mga kilusang pampolitika at panlipunan (isang anyo ng mobilisasyon na sa katunayan ay walang teoriya).^[8] Binigyang kahulugan ito ng diksiyunaryo ng Cambridge bilang "mga ideya at mga gawaing pampolitika na inilaan upang katawanin ang ordinaryong mga pangangailangan at mga nais ng mga tao".^[9] Maaari itong unawain bilang isang diskursong pampolitika na nakahihimok ng masang pangkalahatan ng populasyon, sa mga "tao" bilang ganyan, kahit na ano pa ang pagkakaiba sa antas na panlipunan at kinakampihang partido sa politika: "isang payak at hindi mapagkunwaring paghimok sa 'karaniwang tao' o ilang diumanong pangkalahatang kagustuhan."^[10] Ito ay kabaligtaran ng estadismo o estatismo, na pinanghahawakan na ang isang maliit na pangkat ng prupesyunal na mga politiko ang mas nakakaalam kaysa sa mga tao ng isang estado at dapat na gumawa ng mga pagpapasya sa kabila ng mga taong ito. Gayun pa man, ang diskursong pampolitika ay kadalasang (madalas, subalit hindi palagi, sa kaso ng Latino Amerika) nagpapatibay ito ng prosesong awtoritaryano mula itaas paibaba ng pagpapagalaw na pampolitika kung saan ang pinuno ay humaharap sa masa na walang medyasyon o pamamagitan ng kahit na anong mga partido o mga institusyon.^[11]