Silangang Hanay (Ikalawang Digmaang Pandaigdig)
Ang Silangang Hanay, kinikilala bilang Dakilang Digmaang Makabayan sa Unyong Sobyetiko (Ruso: Вели́кая Оте́чественная война́) at Digmaang Aleman–Sobyetiko (Aleman: Deutsch-Sowjetische Krieg), sa kontemporaryong historyograpiyang Aleman, ay isang teatro ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig na lumaban sa pagitan ng European Axis powers at Alyado, kabilang ang Soviet Union (USSR) at Polonya. Sinasaklaw nito ang Central Europe, Eastern Europe, Northeast Europe (Baltics), at Southeast Europe (Balkans) , at tumagal mula 22 Hunyo 1941 hanggang 9 Mayo 1945. Sa tinatayang 70–85 million deaths na iniuugnay sa World War II, humigit-kumulang 30 million ang nangyari sa Eastern Front, kabilang ang 9 million na bata .[1][2] Ang Eastern Front ay mapagpasyahan sa pagtukoy ng kahihinatnan sa European theater of operations noong World War II, sa kalaunan ay nagsilbing pangunahing dahilan ng pagkatalo ng Nazi Germany at ang mga bansang Axis.[3] Nabanggit ng mananalaysay Geoffrey Roberts na "Higit sa 80 porsiyento ng lahat ng labanan noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig ay naganap sa Silangan Front".[4]
| Silangang Hanay | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bahagi ng the European theatre of World War II | |||||||||
 Clockwise from top left: Soviet T-34 tanks storming Berlin; German Tiger I tanks during the Battle of Kursk; German Stuka dive bombers on the Eastern Front, December 1943; Ivanhorod Einsatzgruppen photograph of German death squads murdering Jews in Ukraine; Wilhelm Keitel signing the German Instrument of Surrender; Soviet troops in the Battle of Stalingrad | |||||||||
| |||||||||
| Mga nakipagdigma | |||||||||
Kapangyarihang Aksis:
| Kapangyarihang Alyados:
| ||||||||
| Mga kumander at pinuno | |||||||||
| Padron:Clist | Padron:Clist | ||||||||
| Lakas | |||||||||
|
| ||||||||
| Mga nasawi at pinsala | |||||||||
| Total: 5.1 million dead
4.5 million captured See below. | Total: 8.7–10 million dead
4.1 million captured See below. | ||||||||
| Civilian casualties: 18–24 million civilians dead See below. | |||||||||
Ang mga pwersang Axis, na pinamumunuan ng Nazi Germany, ay nagsimula sa kanilang pagsulong sa Unyong Sobyet sa ilalim ng codename Operation Barbarossa noong 22 Hunyo 1941, ang petsa ng pagbubukas ng Eastern Front. Noong una, hindi napigilan ng mga pwersang Sobyet ang mga pwersang Axis, na lumapit sa Moscow. Sa kabila ng kanilang maraming pagtatangka, nabigo ang Axis na makuha ang Moscow at hindi nagtagal ay tumutok sa mga patlang ng langis sa Caucasus. Sinalakay ng mga pwersang Aleman ang Caucasus sa ilalim ng planong Fall Blau ("Case Blue") noong 28 Hunyo 1942. Matagumpay na napigilan ng mga Sobyet ang karagdagang pagsulong ng Axis sa Stalingrad — ang pinakamadugong labanan sa digmaan — ang paggastos sa Axis ay nagpapalakas sa kanilang moral at nagiging turning point ng harapan.
Nang makita ang pag-urong ng Axis mula sa Stalingrad, nilusob ng Unyong Sobyet ang mga pwersa nito at nabawi ang mga teritoryo sa kapinsalaan nito. Ang pagkatalo ng Axis sa Kursk ay nagwakas sa lakas ng opensiba ng Aleman at nag-alis ng daan para sa mga opensiba ng Sobyet. Ang mga pag-urong nito ay naging sanhi ng maraming bansang nakikipagkaibigan sa Alemanya na lumihis at sumapi sa mga Allies, tulad ng Romania at Bulgaria. Ang Eastern Front ay nagtapos sa pagbihag sa Berlin, na sinundan ng paglagda sa German Instrument of Surrender noong 8 Mayo, isang araw na nagmarka ng pagtatapos ng Eastern Front at ang Digmaan sa Europa.
Ang mga labanan sa Eastern Front ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig ay bumubuo ng pinakamalaking paghaharap ng militar sa kasaysayan.[5] Sa pagtugis ng " nito Lebensraum" settler-colonial agenda, naglunsad ang Nazi Germany ng digmaan ng paglipol (Vernichtungskrieg) sa buong Silangang Europa. Ang mga operasyong militar ng Nazi ay nailalarawan sa pamamagitan ng mabagsik na kalupitan, mga taktika ng pinaso sa lupa, walang habas na pagsira, malawakang pagpapatapon, sapilitang pagkagutom, pakyawan na terorismo, at mga patayan. Kasama rin dito ang mga kampanyang genocidal ng Generalplan Ost at Hunger Plan, na naglalayong puksain at linisin ang etniko ng higit sa isang daang milyong katutubo sa Silangang Europa.
Ang dalawang pangunahing naglalaban na kapangyarihan sa Eastern Front ay ang Germany at ang Unyong Sobyet, kasama ang kani-kanilang mga kaalyado. Bagama't hindi sila kailanman nagpadala ng mga sundalong nasa lupa sa Eastern Front, ang Estados Unidos at ang United Kingdom ay pareho. nagbigay ng malaking materyal na tulong sa Unyong Sobyet sa anyo ng programang Lend-Lease, kasama ng suporta sa hukbong-dagat at himpapawid. Ang pinagsamang German–Finnish operations sa pinakahilagang hangganan ng Finnish–Soviet at sa Murmansk region ay itinuturing na bahagi ng Eastern Front. Bilang karagdagan, ang Sobyet-Finnish Continuation War ay karaniwang itinuturing na hilagang bahagi ng Eastern Front.
Mga detalye
Ang Alemanya at Unyong Sobyet ay nanatiling hindi nasisiyahan sa ang kinalabasan ng World War I (1914–1918). Soviet Russia ay nawalan ng malaking teritoryo sa Silangang Europa bilang resulta ng Tratado ng Brest-Litovsk (Marso 1918), kung saan ang Bolshevik sa Petrograd ay pumayag sa mga kahilingan ng Aleman at ibinigay ang kontrol ng Polonya, Lithuania, Estonia, Latvia, Finland, at iba pang mga lugar, sa Central Powers. Kasunod nito, nang ang Alemanya naman ay sumuko sa Mga Kaalyado (Nobyembre 1918) at ang mga teritoryong ito ay naging mga malayang estado sa ilalim ng mga tuntunin ng Paris Peace Conference noong 1919 sa Versailles, ang Soviet Russia ay nasa gitna ng isang civil war at hindi kinilala ng mga Allies ang Bolshevik government, kaya walang Soviet Russian. representasyong dumalo.[6]