İbraniler

İbraniler (İbranice: עברים / עבריים‎, Modern: ʿIvrim / ʿIvriyyim, Tiberyan: ʿIḇrîm / ʿIḇriyyîm), Sümer'in dağılışından sonra göçebe olarak Kenan'a yerleşmiş ve belli bir inanç sistemi yaratıp İsrailoğulları olarak ortaya çıkmış, Antik İbranice konuşan bir antik Sami milletidir.

Edomitler, Midianitler ve Yoktanitlerin de İbrani soy hatlarına sahip olduğu tahmin edilmektedir. Bununla birlikte, bazı durumlarda Fenikelilere veya diğer antik gruplara atıfta bulunarak daha geniş bir anlamda da kullanılabilir; örneğin—bir etnik isim olmasa da—Bronz Çağı Çöküşünün^[1] arifesinde Şasu olarak bilinen grup,^[2][3] Tanah'ın 32 ayetinde 34 kez geçer.^[4][5][6]

İbraniler için geleneksel referans kaynağı Tanah'tır. Bu kaynaklara göre İbraniler, Büyük Tufan sonrasında Yahveh'in elçisi ve peygamberi olan İbrahim'in soydaşlarıydı ve bu soy hattı İshak'ın torunu, Yakup'un ise oğlu Yehuda'ya kadar ilerledi. Yehuda'dan sonra sadece onun soyundan gelenlere "Yehuda'nın soyundaki kişi" anlamına gelen Yahudī dendi. Antropolojik araştırmalarda İbraniler, Antik Sümer'in parçası olan bir halktı ve Sümer'in dağılışından sonra Bereketli Hilal bölgesi üzerinde göçebe yaşama başladılar; hayvancılık ile uğraşıyorlardı, keçi ve koyun gibi hayvanları beslenmek, deve ve at gibi hayvanları ise ulaşım sağlamak ve yük taşımak için kullanıyorlardı. İbrahim'den sonra İbraniler mistik bir inanç bilinci kazandılar. Kendi sistematik kültürlerini yarattılar; hiyerarşik ve disiplinel yönde şekil aldılar. MÖ 2000'lerde günümüzde Filistin ve İsrail Diyarı olarak bilinen Kenan topraklarına göç ettiler ve orada göçebelikten çıkıp yerleşik yaşama geçtiler.