Ge Hong

Ge Hong, köklü bir ailenin üçüncü çocukları olarak dünyaya geldi. Babası, Ge Hong 13 yaşındayken hayata veda etti.

Bir memur olarak kamu hizmeti rolünde, sık sık devlet dairesi pozisyonları için olası adaylar olarak arkadaşlarını ve tanıdıklarını değerlendirmesi istendi ve ayrıca askerlik hizmetini yerine getirmesi için seçildi. Ancak, bir memur olarak hayatından memnun değildi. Konfüçyüsçülüğü hiçbir zaman reddetmemesine rağmen, Taocu uygulamaya ve uyuşturucu kullanmaya ilgi duymaya başladı, böylece Taocu Ölümsüzlüğün ruhani özgürlüklerine kavuşabildi.

Toplu yazılarının son bölümü olan hayatının bir otobiyografisini yazdı.^[4]

Dedesi Personel Bakanı, babası da vali olarak görev yaptı. Ge Hong'un zamanına gelindiğinde, aile gerilese de, değerli askerlik hizmetine dayanarak geçmişte bölgenin Markisi (asil unvan) yapıldı.

• Kampanya, Robert Ford. Cennet ve Dünya Kadar Uzun Yaşamak: Ge Hong'un İlahi Aşkın Gelenekleri. Berkeley: California Üniversitesi Yayınları, 2002
• Davis, Tenney ve Ch'en Kuo-fu. " Pao-p'u-tzu'nun İç Bölümleri." Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi Tutanakları 74 (1941): 297–325. Bölüm 8 ve 11
• Fang Xuanling ve ark. Jin shu (Jin Hanedanlığı Tarihi). 10 cilt Pekin: Zhonghua shuju, 1998
• Feifel, Eugene. "Pao-p'u tzu nei-p'ien." Monumenta Serica 6 (1941): 113–211; 9 (1944): 1–33; 11 (1946): 1–32. [bölüm. 1–4 ve 11]
• Giles, Lionel. Çinli Ölümsüzler Galerisi. Londra: John Murray, 1948.
• Hausen, Johan ve Tsaur, Allen. Taoizm Sanatları. Auckland: Mor Bulut Basın, 2021
• Hu Fuchen. Baopuzi neipian yanjiu (Sadeliği Kucaklayan Usta'nın İç Bölümleri Üzerine Araştırma). Pekin: Xinhua chubanshe, 1991
• Obed Simon Johnson, A Study of Chinese Alchemy, Şanghay, Ticari, 1928. rpt. New York: Arno P, 1974.
• Lin Lixue. Baopuzi nei wai pian sixiang xi lun (Sadeliği Kucaklayan Usta'nın İç ve Dış Bölümlerine İlişkin Düşüncenin Bir Analizi). Taipei: Xuesheng, 1980.
• Penny, Benjamin. "Shenxian zhuan'ın Metni ve Yazarlığı". Journal of Oriental Studies 34 (1996): 165–209.
• Ren Jiyu, ed. Zhongguo daojiao shi (Çin Taoizminin Tarihi). Şanghay: Şanghay renmin chubanshe, 1997.
• Robinet, Isabelle. Taoizm: Bir Dinin Büyümesi, çeviren Phyllis Brooks. Stanford: Stanford University Press, 1997.
• Sailey, Jay. Sadeliği Kucaklayan Usta: Filozof Ko Hung, AD 283-343 üzerine bir çalışma. San Francisco: Çin Malzeme Merkezi. 1978.0-89644-522-4ISBN 0-89644-522-4
• Sivin, Nathan. "Pao P'u Tzu Nei Pien ve Ko Hong'un Hayatı Üzerine (283-343)". Isis 60 (1976): 388–391.
• Sivin, Nathan. "Bir Şaşkınlık Kaynağı Olarak 'Taoist' Sözü Üzerine". Dinler Tarihi 17(1978): 303–330.
• Tang Yijie. Wei Jin Nan Bei Chao shiqi de daojiao (Wei, Jin ve Kuzey ve Güney Hanedanları Döneminde Taoizm). Taipei: Dongda tushu gongsi yinhang, 1991
• Wang Liqi. Ge Hong lun (Ge Hong Üzerine Bir Tartışma). Taipei: Wunan tushu chubanshe, 1997.
• Ware, James R. Simya, MS 320 Çin'inde Tıp ve Din: Ko Hung'un Nei Pien'i. Mineola, NY: Dover. 1981.0-486-24088-6ISBN 0-486-24088-6
• Wells, Matthew. "Tarihsel Eser Olarak Benlik: Ge Hong ve Erken Çin Otobiyografisi". Erken Orta Çağ Çin 9 (2003): 71–103.
• Wong, Eva. Tao'nun Öğretileri. Boston: Shambhala, 1997. (96–104)
• Wu Lu-ch'iang ve Tenney Davis. "Bir Eski Çin Simya Klasiği. Ko, Altın Tıbba ve Sarı ve Beyaz'a Hung." Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi Tutanakları 70 (1935): 221–84. [bölüm. 4 ve 16]

• Works by Ge Hong at Project Gutenberg
• Internet Encyclopedia of Philosophy entry 15 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Biographical profile
• Ge Hong on abstention from grains 13 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.