Антуан Арно
- Әтисе Антуан Арно (юрист) һәм бертуганының улы Антуан Арно (1616-1698) белән бутамагыз.
Антуан Арно Туган телдә исем фр. Antoine Arnauld Туган 6 (16) февраль 1612[1][2][3][…]
Париж, Франция патшалыгы[4]Үлгән 8 август 1694[1][3][5][…] (82 яшь)
Брюссель, БельгияВатандашлыгы Франция патшалыгы
Әлма-матер Париж үнивирситите[d] һәм Коллеж Сорбонна[d] Һөнәре илаһиятче, шагыйрь, фәлсәфәче, математик, эссече, язучы, университет профессоры, мантыйкчы, статистикчы Эш бирүче Париж үнивирситите[d] Ата-ана - Антуан Арно[d] (әти)
Кардәшләр Agnès Arnauld[d], Анжелика Арно[d], Henri Arnauld[d] һәм Роберт Арно д’Андилли[d] Антуан Арно (6 февраль 1612 – 8 август 1694)[6] — француз католик дин әһеле, фәлсәфәче һәм математик. Порт-Рояль монастырендә формалашкан Янсенист төркемендә әйдәп баручы зыялыларның берсе һәм патристикада тирән белемгә ия кеше була.
Тормыш юлы
Антуан Арно Парижда Арнолар гаиләсендә туа. Гаиләдә егерменче һәм төпчек бала. Сорбоннада теология укый. Анда ул зур уңышларга ирешә, һәм соңрак Порт-Рояль монастыренең рухи җитәкчесе һәм лидеры Vergier де Hauranne белән танышканчы эштә зур уңышларга ирешеп Янсенизм белән кызыксына башлаган була.[7]
Төп әсәрләре
- De la fréquente communion où les sentimens des Pères, des papes et des Conciles touchant l'usage des sacremens de pénitence et d'Eucharistie sont fidèlement exposez. Paris : A. Vitré, 1643. Тулы текст, шул заман француз телендә :
- Grammaire générale et raisonnée contenant les fondemens de l'art de parler, expliqués d'une manière claire et naturelle. Paris : Prault fils l'aîné, 1754. Тулы текст, шул заман француз телендә :
- La logique ou l'art de penser contenant outre les règles communes, plusieurs observations nouvelles, propres à former le jugement. Paris : G. Desprez, 1683. Тулы текст, шул заман француз телендә :
Мәкалә чыганагы
- Инглиз Википедиясе
Беренчел чыганаклар һәм искәрмәләр
- ↑ 3,0 3,1 Encyclopædia Britannica
- ↑ 4,0 4,1 Deutsche Nationalbibliothek Record #118893300 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ↑ Брокгауз энциклопедиясе
- ↑ The new Schaff–Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge.
- ↑ Chisholm, 1911