Е (kirill)

E, е — oʻzbek-kirill alifbosining oltinchi harfi. „Y“ va „e (e)“ tovushlari birikmasini ifodalaydi (mas, yetti).

Kirill alifbosi harfi Е
Kirill yozuvi
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	(Ѐ)	Ё	Є	Ж	З
Ѕ	И	(Ѝ)	І	Ї	Й	Ј
К	Л	Љ	М	Н	Њ	О
П	Р	С	Т	Ћ	Ќ	У
Ў	Ф	Х	Ц	Ч	Џ	Ш
Щ	Ъ	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Tarixiy harflar
(Ҁ)	(Ѹ)	Ѡ	(Ѿ)	(Ѻ)	Ѣ	Ꙗ
Ѥ	ІѢ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	(Ѷ)	Ын
Noslavyan tillari harflari
Ӑ	Ӓ	Ә	Ӛ	Ӕ	Ԝ	Ғ
Ӻ	Ӷ	Ҕ	Ԁ	Ԃ	Ӗ	Ҽ
Ҿ	Ӂ	Җ	Ӝ	Ԅ	Ҙ	Ӟ
Ԑ	Ӡ	Ԇ	Ӥ	Ӣ	Ӏ	Ҋ
Қ	Ҟ	Ҡ	Ӄ	Ҝ	Ԟ	Ԛ
Ӆ	Ԓ	Ԡ	Ԉ	Ԕ	Ӎ	Ҥ
Ԣ	Ԋ	Ң	Ӊ	Ӈ	Ӧ	Ө
Ӫ	Ҩ	Ҧ	Ԥ	Ҏ	Ԗ	Ҫ
Ԍ	Ҭ	Ԏ	Ӳ	Ӱ	Ӯ	Ү
Ұ	Ҳ	Ӽ	Ӿ	Һ	Ҵ	Ӵ
Ҷ	Ӌ	Ҹ	Ӹ	Ҍ	Ӭ	Ԙ
Eslatma. Qavs ichidagi belgilar (mustaqil) harf maqomiga ega emas.

Oʻzbek adabiy tilida oʻrta koʻtarilishdagi til oldi, yarim tor, lablanmagan, unli tovush. Oʻrxun-Yenisey, turkiy (uygʻur) yozuv yodgorliklarida uchramaydi. Sof oʻzbek soʻzlarida, asosan, soʻz boshi va boʻgʻin boshida (yer, yel va b.) uchraydi. Boshqa tillardan oʻzlashgan soʻzlarda soʻz oxirida ham keladi (mas., buldozer va b.). Soʻz boshida y+e va soʻz oʻrtasida e shaklida talaffuz qilinadi: elim (y+elim), edim (y+e-dim). Jahon yozuvi tarixida turkiy xalqlar, shu jumladan, oʻzbek xalqi uchun umumiy boʻlgan yozuvlarda Ye harfi oʻziga xos shakldadir^[1].