Duits-Kameroen

Duits-Kameroen (Duits: Kamerun) was vanaf 1884 tot 1919 'n kolonie van die Duitse Keiserryk op die gebied van die huidige Kameroen en kleiner gebiede in Nigerië, Gaboen, Tsjad, die Sentraal-Afrikaanse Republiek en die Republiek van Kongo.

Kamerun
Duits-Kameroen

1884–1919
Vlag Wapen
Duitse kolonies in Afrika      met Kameroen      in 1913
Hoofstad	Douala[1] (1894–1910) Buea (1910–1915) Yaoundé[2] (1915–1916)
Taal/Tale	Duits (amptelik), Duala, Basaa, Beti
Godsdiens	Islam, Christendom (Rooms-Katolieke Kerk en Protestantisme), tradisionele Afrika-godsdiens
Regering	Monargie
Keiser
- tot 1919	Wilhelm II
Goewerneur
- 1884	Gustav Nachtigal
- 1887–1906	Jesko von Puttkamer
- 1914–1916	Karl Ebermaier
Historiese tydperk	Wedloop om Afrika
- Gevestig	1884
- Ontbind	1919
Geldeenheid	Goldmark

Duits-Kameroen het 'n bevolking van omstreeks 4,6 miljoen gehad en was daarmee een van die grootste Duitse kolonies. Die kolonie het aanvanklik 'n oppervlakte van 495 000 km² gehad, ná die anneksasie van Nieu-Kameroen in 1911 het dit 'n oppervlakte van 790 000 km² gehad en dit was daarmee omstreeks 1,3-keer groter as die Duitse Keiserryk.

Deur die Verdrag van Versailles van 1919 het Kameroen amptelik in die besit van die Volkebond gekom wat op sy beurt 'n mandaat oor die bestuur aan die Verenigde Koninkryk en Frankryk gegee het. Daarna is Kameroen in 'n Britse en 'n Franse deel verdeel. Sedert 1961 behoort albei tot die onafhanklike republiek van Kameroen.