Invoer

'Invoer' bestaan uit transaksies met goedere en dienste tussen 'n inwoner van 'n jurisdiksie (soos 'n land) en nie-inwoners.^[2] Die presiese definisie van invoer in nasionale rekeninge sluit spesifieke grensgevalle in of uit.^[3] Invoer is die aksie van die koop of verkryging van produkte of dienste uit 'n ander land of 'n ander mark as die eie. Invoer is belangrik vir die ekonomie, omdat dit 'n land toelaat om produkte of dienste wat nie bestaan nie, skaars, duur of van lae gehalte is aan die mark te lewer.

Hieronder word 'n algemene afbakening van die invoer in nasionale rekeninge gegee:

• Die invoer van 'n produk vind plaas wanneer die eienaarskap van 'n nie-inwoner na 'n inwoner verander; dit impliseer nie noodwendig dat die betrokke goed fisies die grens oorsteek nie. In spesifieke gevalle imputeer nasionale rekeninge egter verandering van eienaarskap, alhoewel daar in wettige terme geen so verandering plaasvind nie (bv. finansiële verhuring oor grense, of aflewerings oor grense tussen affiliasies van dieselfde onderneming). Gesmokkelde goedere moet ook by die invoermeting ingesluit word.
• Die invoer van dienste bestaan uit alle dienste wat deur nie-inwoners aan inwoners gelewer word. In nasionale rekeninge word enige direkte aankope deur inwoners buite die ekonomiese gebied van 'n land as invoer van dienste aangeteken; daarom word alle uitgawes deur toeriste in die ekonomiese gebied van 'n ander land as deel van die invoer van dienste beskou. Internasionale vloei van onwettige dienste moet ook ingesluit word.

Basiese handelsstatistieke verskil dikwels ten opsigte van definisie en dekking van die vereistes in die nasionale rekeninge:

• Gegewens oor internasionale handel in goedere word meestal verkry deur verklarings by die doane. As 'n land die algemene handelstelsel toepas, word alle goedere wat die land binnekom, as invoer aangeteken. As die spesiale handelstelsel (bv. buitelandse EU-statistiek) toegepas word, word goedere wat in doeane-pakhuise ontvang word, nie in die buitelandse handelsstatistiek opgeneem nie, tensy dit later vrylik in die invoerland sirkuleer.
• 'n Spesiale geval is die handelstatistieke binne die EU. Aangesien goedere vrylik tussen die lidlande van die EU beweeg sonder doeanebeheer, moet statistieke oor die handel in goedere tussen die lidlande deur opnames verkry word. Om die statistiese las op die respondente te verminder, word kleinskaalse handelaars van die verslagdoeningsverpligting onthef.
• Statistiese aantekening van die handel in dienste is gegrond op verklarings deur banke aan hul sentrale banke of deur opnames van die hoofoperateurs. In 'n geglobaliseerde ekonomie waar dienste via elektroniese middele gelewer kan word ( bv. Internet ), is die verwante internasionale vloei van dienste moeilik om te identifiseer.
• Basiese statistieke oor internasionale handel toon gewoonlik nie gesmokkelde goedere of internasionale onwettige dienste nie. 'n Klein fraksie van die gesmokkelde goedere en onwettige dienste kan nietemin by amptelike handelsstatistieke opgeneem word deur middel van fopversendings of fopverklarings wat die onwettige aard van die aktiwiteite verberg.

'n Land het 'n aanvraag na invoer wanneer die prys van die goed (of diens) op die wêreldmark laer is as die prys op die binnelandse mark.

Die handelsbalans, wat gewoonlik as ${\displaystyle NX}$ aangedui word, is die verskil tussen die waarde van al die goedere (en dienste) wat 'n land uitvoer en die waarde van die goedere wat die land invoer. 'n Handelstekort kom voor wanneer invoer groter as uitvoer is. Invoer word veral deur die inkomste van 'n land en sy produktiewe hulpbronne beïnvloed. Die VSA voer byvoorbeeld olie uit Kanada in, selfs al het die VSA olie en Kanada gebruik olie. Verbruikers in die VSA is egter bereid om meer te betaal vir die marginale vat olie as wat Kanadese verbruikers is, omdat daar in die VSA meer olie gevra word as wat olie geproduseer word. ^{[verwysing benodig]}

In makro-ekonomiese teorie kan die waarde van invoer gemodelleer word as 'n funksie van binnelandse absorpsie (besteding aan alles, ongeag die bron) en die reële wisselkoers. Dit is die twee belangrikste faktore wat invoer beïnvloed en dit beïnvloed albei die invoer positief.^[4]

Daar is twee basiese soorte invoer:

1. Nywerheids- en verbruikersgoedere
2. Tussentydse goedere en dienste

Ondernemings voer goedere en dienste in om teen 'n goedkoper prys en beter gehalte aan die plaaslike mark te lewer as mededingende goedere wat in die binnelandse mark vervaardig word. Maatskappye voer produkte in wat nie in die plaaslike mark beskikbaar is nie.

Daar is drie breë soorte invoerders:

1. Op soek na enige produk regoor die wêreld om in te voer en te verkoop.
2. Op soek na buitelandse bronne om hul produkte teen die goedkoopste prys te kry.
3. Gebruik buitelandse bronne as deel van hul wêreldwye verskaffingsketting.

Direkte invoer verwys na 'n soort besigheidsinvoer waarby 'n groothandelaar (bv Wal-Mart ) en 'n oorsese vervaardiger betrokke is. 'n Kleinhandelaar koop gewoonlik produkte ontwerp deur plaaslike ondernemings wat oorsee vervaardig kan word. Met direkte invoer omseil die kleinhandelaar die plaaslike verskaffer (middelman) en koop die finale produk direk van die vervaardiger, sodat hy moontlik kostes spaar.

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Invoer.
• Algemene prosedure van invoerhandel
• Invoerdata
• Woordelys van handelsterminologie
• Wêreldinvoere per land, in die Wêreldbank se wêreldgeïntegreerde handelsoplossing