Renault Billancourt enjin

Die Billancourt-enjin was 'n motorenjin wat deur Renault ontwerp is vir die Renault 4CV, wat tot 1985 gebruik is. Dit het later die interne kode "B" vir Billancourt ontvang. Die 'sport'-weergawe is die Ventoux-enjin genoem.

Billancourt enjin

Oorsig
Vervaardiger	Renault
Ook genoem	Ventoux enjin, B-tipe enjin
Konfigurasie	Natuurlik-geaspireerde Inlynviersilinder
Afmetings
Inhoudsmaat	0,6 L (603 cc) 0,7 L (747 cc) 0,7 L (748 cc) 0,8 L (760 cc) 0,8 L (782 cc) 0,8 L (845 cc)
Boorwydte	49 mm (1,93 in) 54,5 mm (2,15 in) 55 mm (2,17 in) 55,8 mm (2,20 in) 58 mm (2,28 in)
Slaglengte	80 mm (3,15 in)
Drukverhouding	9.2:1
Blok	Gietyster
Kopstuk	Aluminium
Stelsels
Klepwerking	Bonokas
Brandstoftipe	Petrol
Brandstofstelsel	Solex of Weber-vergasser
Verkoelingstelsel	Waterverkoel
Enjinlewering
Kraglewering	17–55 hp (13–41 kW; 17–56 PS)
Wringkrag	42–62,8 N⋅m (31,0–46,3 lbf⋅ft)
Plek in geskiedenis
Opvolger	Cléon-Fonte engine

Die enjin is vloeistofverkoel, met vier silinders inlyn en 'n suierslag van 80 mm. Dit het 'n gietysterblok, aluminiumsilinderkop en gebruik 'n laterale nokas wat oorhoofse kleppe bedryf, asook die waaierband op sy ander kant. In Junie 1940 stel Louis Renault vir Fernand Picard aan, wat adjunk-tegniese direkteur word in die afdeling vir motorenjins. Tydens die Tweede Wêreldoorlog het hy deelgeneem aan die studie van 'n klein motor: die toekomstige 4CV. Die enjin was in 1942 gereed en 'n jaar later draai hy die eerste keer wiele. Renault het hierdie enjin vervang met die Cléon-Fonte-enjin, 'n heeltemal nuwe ontwerp.^[1]