Buteo jamaicensis

Conócense 14 subespecies de Buteo jamaicensis:^[1]

• Buteo jamaicensis alascensis - sureste d'Alaska y mariña de la Columbia Británica.
• Buteo jamaicensis calurus - oeste d'América del Norte (al oeste de les Grandes Llanures).
• Buteo jamaicensis borealis - Norteamérica al este de les Grandes Llanures.
• Buteo jamaicensis harlani - interior d'Alaska hasta'l suroeste del Yukón y norte de la Columbia Británica.
• Buteo jamaicensis kriderii - llanures del centro-sur de Canadá hasta'l norte-centro d'Estaos Xuníos.
• Buteo jamaicensis fuertesi - de Texas al norte de Méxicu.
• Buteo jamaicensis hadropus - montes del centru de Méxicu.
• Buteo jamaicensis kemsiesi - del sur de Méxicu (Chiapas) al norte de Nicaragua.
• Buteo jamaicensis costaricensis - Costa Rica.
• Buteo jamaicensis fumosus - Islles Maríes (oeste de Méxicu).
• Buteo jamaicensis socorroensis - Islla Socorro (Revillaxixéu).
• Buteo jamaicensis umbrinus - Florida.
• Buteo jamaicensis jamaicensis - Xamaica, Hispaniola, Puertu Ricu y norte de les Antilles Menores.
• Buteo jamaicensis solitudinis - Les Bahames y Cuba.

En La Incla, Puertu Ricu, repórtase la mayor densidá d'estes aves en tol mundu.^{[ensin referencies]}

Les variaciones ente les subespecies de Buteo jamaicensis, amás de los distintos híbridos naturales que se producen ente diches subespecies y otros buteos, son considerables, resultando dacuando bien difíciles de clasificar o reconocer pola variación de tamañu y de plumaxe. El plumaxe de xuvenil y adultu ye bien similar pa toles subespecies, anque estos postreros suelen tener les ales más anches y la cola más curtia; les úniques variaciones importantes ente xuveniles y adultos son el color de la cola (nun ye colorada inda) y la banda abdominal, que suel ser más marcada nos mozos que nos adultos d'una mesma subespecie.

Los machos y les femes son similares en cuanto al plumaxe.

El ratoneru de cola colorada recibe'l so nome debíu a los color de la superficie cimera de la so cola, un tonu que va dende un colloráu anaranxáu o inclusive rosa maciu hasta un colloráu intensu, y qu'apaez de normal a partir del añu d'edá o segunda seronda cola primer muda, apreciándose en dellos casos dafechu na segunda muda. Na gran mayoría d'exemplares adultos, a la fin de la so cola apaez una banda ancho y escuro de color negru. La superficie inferior de la so cola ye d'un blancu intensu, qu'en dellos exemplares llega a adquirir un color platiáu.

Siendo una de les aves de presa más abondoses n'Estaos Xuníos, nun ye d'estrañar que tamién seya una de les aves de presa más emplegaes na cetrería, especialmente en Norteamérica y nel Reinu Xuníu, tantu por primerizu como por conocíos maestros cetreros, amás de ser utilizada frecuentemente n'exhibiciones.

• Candil García, B. Y. 2004. El Gran Desconocíu: The Red-tailed Hawk. ISBN 1-4120-2424-2

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Buteo jamaicensis .