Яганэс Вільгельм Енсэн

Яганэс Вільгельм Енсэн (па-дацку: Johannes Vilhelm Jensen‎; 20 студзеня 1873 — 25 лістапада 1950) — дацкі пісьменьнік і паэт, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па літаратуры (1944).

Яганэс Вільгельм Енсэн
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	20 студзеня 1873(1873-01-20)[1][2][3][…] Фарсэ[d], Вэстымэрлян[d], Паўночная Ютляндыя, Данія[4]
Памёр	25 лістапада 1950(1950-11-25)[5][1][2][…] (77 гадоў) Капэнгаген, Данія[5]
Пахаваны	Біспэб’ерскія могілкі[d]
Бацькі	Ганс Енсэн[d] Marie Kirstine Jensen[d]
Сужэнец	Else Marie Ulrik[d]
Дзеці	Villum Jensen[d], Jens Jensen[d] і Emmerik Jensen[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, паэт, навэліст, эсэіст, перакладчык, журналіст, калюмніст, карэспандэнт, скульптар
Мова	дацкая[6]
Узнагароды	стыпэндыя Карла Мэлера[d] (1902) ганаровая прэмія Дацкай асацыяцыі перакладнікаў[d] (1949) стыпэндыя Драхмана[d] (1918)
Подпіс
Яганэс Вільгельм Енсэн у Вікісховішчы

Ёганэс Вільгельм Енсэн нарадзіўся 20 студзеня 1873 ў г. Фарсе ў паўночнай частцы Ютляндзкай паўвыспы, у сям’і вэтэрынарнага ўрача, зьбіральніка народнага фальклёру, які таксама займаўся антрапалёгіяй і гісторыяй. Любоў да кніг бацька прышчапіў дзецям змалку: з адзінаццаці чацьвёра сталі пісьменьнікамі.

У 1944 годзе становіцца ляўрэатам Нобэлеўскай прэміі па літаратуры «За рэдкую сілу і багацьце паэтычнага ўяўленьня ў спалучэньні з інтэлектуальнай дапытлівасьцю і самабытнасьцю творчага стылю».

Паасобныя вершы на беларускую мову пераклаў Лявон Баршчэўскі^[7].