Peš
Peš (lat. Cottus gobio) ili evropski peš je slatkovodna riba iz porodice Cottidae,[1] koja je široko rasprostranjena u Evropi, uglavnom u rijekama.
| Peš (Cottus gobio) | |
|---|---|
| Status zaštite: Smanjeni rizik (lc) | |
 | |
| Sistematika | |
| Carstvo | Animalia |
| Koljeno | Chordata |
| Razred | Actinopterygii |
| Red | Scorpaeniformes |
| Podred | Cottoidei |
| Natporodica | Cottoidea |
| Porodica | Cottidae |
| Rod | Cottus |
| Vrsta | C. gobio |
To je mala pridnena riba koja živi u hladnim, bistrim, brzo tekućim malim potocima i rijekama srednje veličine. Javlja se i na šljunkovitim obalama hladnih jezera. Osim toga, uspijeva i u razrijeđenim slanim vodama sjevernog Baltičkog Mora.
Opis
_(6102597595).jpg)
Evropski peš ima veliku široku glavu i sužavajuće tijelo, velika peraja i zaobljen rep. Oči mu se nalaze u blizini vrha glave. Za razliku od ostalih slatkovodnih srodnih vrsta koje se nalaze u Sjevernoj Evropi. Sličan je alpskoj vrsti Cottus poecilopus, uz razliku da su zrake njegovog karličnog peraja slične dužine dok su prvi i posljednji zraci duži kod alpskog peša. Može se razlikovati od "rogatog" peša po tome što se leđna i analna peraja prekidaju blizu repa čineći kratku repnu (kaudalnu) peteljku. Kada počiva na dnu, grudna peraja izboče se i nalikuju krilima. [2] Evropski peš obično je dug oko 6 – 8 cm, te ima dugu i svijetlo-smeđe prošaranu tamniju boju. Karlične peraje su ujednačene boje i nemaju pruge alpskih peševa.[3]
Hromosomska garnitura peša iz bosanskohercegovačkih voda sadrži 48 hromosoma (2n=48).
Biologija
U ishrani peša preovladavaju bentoski insekti, rakovi i drugi beskičmenjaci.Mrijesti se u proljeće. Mužjak iskopa plitku jamicu, u koju, u serijama ostavlja jaja nekoliko ženki. Mužjak čuva gnijezdo narednih mjesec dana, koliko je potrebno za izlijeganja mladih.[3]
Rasprostranjenost i taksonomija
Evropski peš nije jednoobrazni takson, već se sastoji od morfološki i genetski raznolikih podjedinica. Neki od njih već dugo se tretiraju kao zasebne podvrste ili vrste sa posebnim imenom, dok se u praksi oni i dalje uglavnom označavaju pod pojmom Cottus gobio. U 2005. godini, Jörg Freyhof i drugi predložili su podjelu evropskih Cottus gobio u četrnaest različitih vrsta, od kojih je šest ranije opisanih i osam koje su odnedavno opisane i imenovane.[4]
- Cottus aturi – Francuska;
- Cottus duranii – Francuska (rijeke Dordogna, Loara i dr.);
- Cottus gobio sensu stricto – Njemačka, Švedska, Srednja Evropa;
- Cottus haemusi – Bugarska (Beli Vit, Dunavski sliv)
- Cottus hispaniolensis - Francuska, Španija
- Cottus koshewnikowi[5] – Sjeveroistočna Evropa:
- Cottus metae – Dunavski sliv (Sava i njene pritoke)
- Cottus microstomus[6] – Istok Srednje Evrope: Poljska, Slovačka, Ukrajina itd;
- Cottus perifretum – Velika Britanija, Holandija, Njemačka, Francuska;
- Cottus petiti – Francuska (rijeka Lez);
- Cottus rhenanus – Holandija, Njemačka;
- Cottus rondeleti – Francuska (rijeka Hérault);
- Cottus scaturigo – Italija (područje Trsta);
- Cottus transsilvaniae – Rumunija (rijeka Argeș, Dunavski bazen);