Zimske olimpijske igre 1984.

Izbor Sarajeva za grada domaćina XIV zimskih olimpijskih igara objavljen je 18. maja 1978. tokom 80. sjednice Međunarodnog olimpijskog komiteta (MOK) u Atini. Gradovi protivkandidati bili su japanski Sapporo i švedski Göteborg. Nakon dva kruga glasanja Sarajevo je većinom glasova dobilo organizaciju ZOI 1984. Rezultati glasanja za izbor domaćina dati su u sljedećoj tabeli:

Rezultati glasanja za domaćina ZOI 1984[2]
Grad	1. krug	2. krug
Sarajevo	31	39
Sapporo	33	36
Göteborg	10	—

Putovanje baklje za ZOI 1984. počelo je u Olimpiji, a baklja je potom avionom stigla u Dubrovnik. Ukupna udaljenost koju je baklja prošla kroz Jugoslaviju iznosi 5.289 km (plus 2.879 km lokalnim putevima). Postojale su 2 glavne rute: jedna na zapadu (Split – Ljubljana – Zagreb – Sarajevo, dužine 2.602 km) i druga na istoku (Skopje – Novi Sad – Beograd – Sarajevo, dužine 2.687 km). Završni nosilac baklje, od njih 1600, bila je umjetnička klizačica Sanda Dubravčić, koja je baklju preuzela od skijaša-trkača Ive Čarmana. Jedna od dvije originalne baklje danas se nalazi u jednoj privatnoj kolekciji u Žalecu u Sloveniji. Također, još 20 baklji nalazi se u Grčkoj u vlasništvu pojedinačnih sportista koji se bili nosioci baklje od drevne Olimpije do obližnjeg vojnog aerodroma, a zatim od atinskog aerodroma do stadiona Panathinaiko, gdje je održana ceremonija predaje olimpijskog plamena Olimpijskom komitetu.^{[nedostaje referenca]}

Gradske lokacije

• Stadion Koševo – ceremonija otvaranja
• Ledena dvorana Zetra – umjetničko klizanje, hokej (finale), ceremonija zatvaranja
• Klizalište Zetra – brzo klizanje
• Skenderija – hokej

Planinske lokacije

• Bjelašnica – alpsko skijanje (muškarci)
• Jahorina – alpsko skijanje (žene)
• Veliko Polje (Igman) – skijaško trčanje, nordijska kombinacija (skijaško trčanje), biatlon
• Skakaonice na Igmanu – nordijska kombinacija (skokovi), skijaški skokovi
• Olimpijska staza za bob i sankanje na Trebeviću – bob, sankanje

Ostali objekti

• Olimpijsko selo, Mojmilo
• Selo za novinare, Dobrinja
• Hoteli: "Igman" (Igman), "Famos" (Bjelašnica), "Smuk" (Bjelašnica), "Bistrica" (Jahorina)

Na ZOI 1984. nastupilo je 49 država, od kojih su takmičari iz Egipta, Monaka, Portorika, Senegala i Britanskih Djevičanskih ostrva bili debitanti. Odlukom kineske vlade sportisti iz Kine prekinuli su bojkot Olimpijskih igara zbog nastupa sportista s Tajvana, te su prvi put nastupili na jednim igrama na kojima je nastupio i Tajvan (pod imenom Kineski Taipei).^[1]

Održano je 39 takmičenja u deset disciplina u šest sportova. Brojevi u zagradama označavaju koliko je bilo takmičenja po disciplinama u kojima su podijeljene medalje.

Demonstracijski sport

• Skijanje za hendikepirane

Sva vremena su po srednjoevropskom vremenu (UTC + 1)

februar		7. uto	8. sri	9. čet	10. pet	11. sub	12. ned	13. pon	14. uto	15. sri	16. čet	17. pet	18. sub	19. ned	Takmičenja
Ceremonije			SO											SZ
Alpsko skijanje								1	1		2	1		1	6
Biatlon						1			1			1			3
Bob					●	1						●	1		2
Brzo klizanje				1	2		1	1	1	1	1		1		9
Hokej na ledu		●		●		●		●		●		●		1	1
Nordijska kombinacija						●	1								1
Sankanje				●	●	●	2			1					3
Skijaški skokovi							1						1		2
Skijaško trčanje				1	1		1	1		1	1		1	1	8
Umjetničko klizanje					●		1	●	1	●	1		1		4
Ukupno takmičenja				2	3	2	7	3	4	3	5	2	5	3	39
Sveukupno				2	5	7	14	17	21	24	29	31	36	39
februar		7. uto	8. sri	9. čet	10. pet	11. sub	12. ned	13. pon	14. uto	15. sri	16. čet	17. pet	18. sub	19. ned	Takmičenja

Maskota

Čitaoci jugoslavenskih novina bili su upitani da izaberu maskotu Zimskih olimpijskih igara 1984. s liste od 6 finalista. Pobjednik je bio Vučko, mali vuk, koga je dizajnirao slovenski dizajner i ilustrator Jože Trobec. Ostali finalisti bili su vjeverica, janje, planinska koza, dikobraz i grudva snijega.^[3] Vučko je dugogodišnji simbol Sarajeva.^{[nedostaje referenca]} U kratkim crtanim filmovima, koji su prikazivani prije prenosa neke sportske discipline, Vučko je obično prikazivan kao nespretni simpatični sportist, ne baš vičan sportskim nastupima.^[4][5] Jugoslavenski pjevač Zdravko Čolić sinhronizirao je glas Vučka u špicama, obično s istim tekstom u pjesmi s imenom grada: Sarajevooooooooo!^[6]

Logo

Medalje

Na prednjoj strani medalja bio je službeni amblem, stilizirana sniježna pahuljica, iznad koje se nalaze olimpijski krugovi. Po obodu kruga ispisan je tekst: XIV ZIMSKE OLIMPIJSKE IGRE – SARAJEVO 1984. Na naličju medalje nalazi se stilizirana glava atletičara krunisanog lovorovim vijencem. Ukupno je napravljeno 285 medalja u kovnici u Majdanpeku, a dodijeljene su 222.^[1]

Poštanske marke

Pošta Jugoslavije od 1982. do 1984. izdala je dvije serije poštanskih maraka na kojima su prikazana borilišta i sportovi ZOI-a te jednu s prepoznatljivim gradskim motivima Sarajeva.^[7]

• 
  Karnet poštanskih maraka s motivima ZOI 1984.
• 
  Poštanska marka BH pošte iz 1994. s motivima hokeja na ledu
• 
  Poštanska marka BH pošte iz 1994. s motivima boba četverosjeda

Novčići

Sponzori iz SAD su bili: Kodak, American Cyanimid, Miller Brewing Co. i U.S. Tobacco Co..^[8]

• Prve Zimske olimpijske igre u nekoj socijalističkoj državi.
• Organizacija 14. ZOI koštala je 142,6 miliona dolara, a polovina prihoda ostvarena je od prodaje prava na TV-prijenos.
• Ukupno je prodano 250.000 ulaznica, a samo u inozemstvu 200.000, dok su TV-prijenos sarajevske "bijele olimpijade" pratile dvije milijarde ljudi.
• Učestvovala su 1.272 sportista iz 49 zemalja, a s Igara je izvještavalo više od 4.500 novinara.
• Nakon Igara Sarajevu je, uz olimpijske objekte, ostalo 2.850 novoizgrađenih stanova, više hotela, a bilo je otvoreno i 9.500 novih radnih mjesta.
• Izložba o olimpijskom Sarajevu obišla je 1.640 gradova bivše Jugoslavije i svijeta.

• U animiranoj seriji Simpsoni (10. epizoda 10. sezone) spominju se Zimske olimpijske igre u Sarajevu.
• Mediji iz Ljubljane, Zagreba i Beograda negodovali su zbog lokacije ZOI 1984.^[9]

• Olimpijske igre

• Službena stranica
• IOC stranica o ZOI 1984.
• Službeni izvještaj organizacijskog komiteta Arhivirano 4. 2. 2012. na Wayback Machine
• Olimpijski rezultati 1984. Arhivirano 1. 9. 2011. na Wayback Machine