Άντονι Χόπκινς
Ο Σερ Φίλιπ Άντονι Χόπκινς (αγγλ. Sir Philip Anthony Hopkins, 31 Δεκεμβρίου 1937) είναι Ουαλός πολυβραβευμένος ηθοποιός της μεγάλης οθόνης και του θεάτρου. Είναι Αμερικανός πολίτης από τις 12 Απριλίου 2000. Για την ενσάρκωση του Χάνιμπαλ Λέκτερ στην ταινία Η Σιωπή των Αμνών, ενός από τους διασημότερους “κακούς” της ιστορίας του κινηματογράφου, τιμήθηκε το 1991 με Βραβείο Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Στις πιο αξιομνημόνευτες ταινίες της φιλμογραφίας του ανήκουν οι εξής: Το Λιοντάρι τον Χειμώνα (1968), Ο Άνθρωπος Ελέφαντας (1980), Δράκουλας (1992), Τα Απομεινάρια μιας Μέρας (1993) και Νίξον (1996). Χρίσθηκε ιππότης από την Βασίλισσα Ελισάβετ Β' το 1993 και αποτελεί μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας των Τεχνών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης από το 2008.
Βιογραφικά στοιχεία
Νεανικά χρόνια
Ο Χόπκινς γεννήθηκε στο Μάργκαμ, Πόρτ Τάλμποτ, της Ουαλίας. Είναι γιος της Μύριελ Ανν (πατρικό όνομα Γιέιτς) και του Ρίτσαρντ Άρθουρ Χόπκινς, φούρναρη στο επάγγελμα. [1] Η μητέρα του είναι μακρινή συγγενής του Ιρλανδού ποιητή Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς.[1] Δεν είχε ιδιαίτερα καλές επιδόσεις στο σχολείο. Όντας μοναχικός στο χαρακτήρα και έχοντας δυσλεξία, αποφάσισε πως θα εκφραζόταν καλύτερα δια μέσου των τεχνών, ζωγραφίζοντας ή παίζοντας πιάνο, αντί να απορροφηθεί με σπουδές. Το 1949, και για να του επιβληθεί κάποια πειθαρχία, οι γονείς του επέμειναν να γραφτεί στο Jones' West Monmouth Boys' School στο Πόντυπουλ, στην Ουαλία. Φοίτησε εκεί για πέντε εξάμηνα και κατόπιν στο Cowbridge Grammar School, στο Κάουμπριτζ της Ουαλίας.
Τον Χόπκινς ενθάρρυνε να ασχοληθεί με την ηθοποιία ο συμπατριώτης του Ρίτσαρντ Μπάρτον, με τον οποίο είχε μια σύντομη γνωριμία σε ηλικία 15 ετών. Έτσι φοίτησε στο Welsh College of Music and Drama στο Κάρντιφ, από όπου και αποφοίτησε το 1957. Αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία για δύο χρόνια, μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου και σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία της Δραματικής Τέχνης.
Καριέρα
Το 1965, μετά από μερικά χρόνια σε διάφορους θιάσους, τον ξεχώρισε ο Σερ Λόρενς Ολίβιε, που τον προσκάλεσε στο Βασιλικό Εθνικό Θέατρο. Ο Χόπκινς έγινε αντικαταστάτης του Ολίβιε, και έπαιξε στη θέση του όταν ασθένησε από σκωληκοειδίτιδα κατά τη διάρκεια μιας παραγωγής του έργου The Dance of Death του Αυγούστου Στρίνμπεργκ. Ο Ολίβιε αργότερα, στα απομνημονεύματά του με τίτλο Εξομολογήσεις ενός Ηθοποιού, σημειώνει: «Ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός ηθοποιός στο θίασο που ονομαζόταν Άντονι Χόπκινς με αντικαθιστούσε και διεκπεραίωσε το ρόλο του Έντγκαρ σαν γάτος με ένα ποντίκι ανάμεσα στα δόντια». [2]
Παρά την επιτυχία του στο Εθνικό Θέατρο, ο Χόπκινς κουράστηκε να επαναλαμβάνει τον ίδιο ρόλο κάθε βράδυ και επιθύμησε να εμφανιστεί στον κινηματογράφο. Το 1968, κέρδισε την ευκαιρία του στην ταινία Το Λιοντάρι του Χειμώνα, όπου υποδύθηκε το Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, στο πλάι των Πήτερ Ο' Τουλ, Κάθριν Χέπμπορν και του Τίμοθυ Ντάλτον, αρκετά προτού ενσαρκώσει τον Τζέιμς Μποντ, στο ρόλο του Φιλίππου Β' της Γαλλίας.
Παρόλο που ο Χόπκινς συνέχισε να εμφανίζεται στο θέατρο, σταδιακά απομακρύνθηκε από αυτό με κατεύθυνση την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έκανε το ντεμπούτο του στη μικρή οθόνη το 1967 στην παραγωγή του BBC A Flea in Her Ear. Από τότε ευτύχησε να έχει μια μακρά καριέρα, κερδίζοντας μια σειρά από σημαντικά βραβεία. Ο Χόπκινς έλαβε τους τιμητικούς τίτλους Commander of the British Empire (CBE) το 1987 και Knight Bachelor το 1993 (έγινε δηλαδή Ιππότης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, με άλλα λόγια Σερ). [3] Το 1996, ο Χόπκινς έγινε επίτιμο μέλος του Πανεπιστημίου της Ουαλίας (University of Wales), στο Λάμπετερ.
Ο Χόπκινς έχει δηλώσει πως ο ρόλος του Μπερτ Μανρώ, τον οποίο και υποδύθηκε στην ταινία του 2005, The World's Fastest Indian, αποτελεί τον αγαπημένο του. Επίσης πως αποτέλεσε τον ευκολότερο ρόλο που υποδύθηκε καθώς μοιράζεται μαζί του την ίδια φιλοσοφία ζωής. [4]
Το 1996, σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, August, μια διασκευή του Θείου Βάνια, του Άντον Τσέχοφ. Το πρώτο του σενάριο, ένα πειραματικό δράμα με τίτλο Slipstream, το οποίο επίσης σκηνοθέτησε και έντυσε μουσικά, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς για το έτος 2007.
Το 2006, ο Χόπκινς τιμήθηκε με το Βραβείο Σεσίλ ντε Μιλ στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών για τη δια βίου προσφορά του στον κινηματογράφο. Το 2008 έγινε μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Bafta Fellowship Award). Από τις 24 Σεπτεμβρίου 2003 έχει δικό του αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.
Προσωπική Ζωή
Ο Χόπκινς κατοικεί μόνιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετανάστευσε στη χώρα μία φορά το 1970 επιθυμώντας να ακολουθήσει καριέρα στον κινηματογράφο, μα επέστρεψε στη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ωστόσο, επέστρεψε στις ΗΠΑ μετά τις επιτυχίες που είχε κατά τη δεκαετία του 1990. Έλαβε και την υπηκοότητα στις 12 Απριλίου 2000 την οποία και γιόρτασε με ένα ταξίδι 3.000 μιλίων κατά μήκος της χώρας.
Ο Χόπκινς παντρεύτηκε τρεις φορές. Οι πρώτες δυο σύζυγοί του ήταν οι Πετρονέλλα Μπάρκερ (1967-1972) και Τζένιφερ Λύντον (1973-2003). Τώρα είναι παντρεμένος με την Κολομβιανή Στέλλα Άρρογεϊβ. Έχει μια κόρη από τον πρώτο του γάμο, την Άμπιγκεϊλ Χόπκινς (γεννημένη το 1967), ηθοποιό και τραγουδίστρια.
Υποστήριξε κατά καιρούς πολλές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, με αξιοσημείωτες τις προσπάθειές του για τη διατήρηση του Εθνικού Πάρκου Snowdonia. Ήταν επίσης επίτιμος καλεσμένος στο Γκαλά Συγκέντρωσης Χρημάτων για Γυναίκες σε Αποθεραπεία, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα τη Βενετία και την Καλιφόρνια, που παρέχει βοήθεια σε γυναίκες που βρίσκονται σε απεξάρτηση από διάφορες ουσίες. Είναι επίσης εθελοντής διδάσκων στη Σχολή Υποκριτικής Ράσκιν στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, όπου και διαμένει. Είναι ακόμη επιφανές μέλος της Greenpeace και στις αρχές του 2008 πρωταγωνίστησε σε τηλεοπτικό σποτ, εκφράζοντας ανησυχίες για τη μαζική αλιεία φαλαινών που πραγματοποιεί η Ιαπωνία. [5]
Ο Χόπκινς υπήρξε στο παρελθόν αλκοολικός [6], έχοντας απεξαρτητοποιηθεί από το 1975.
Ο Χόπκινς είναι επίσης ταλαντούχος πιανίστας. Το 1986, κυκλοφόρησε ένα single με τίτλο Distant Star. To 2011 μάλιστα, αποκαλύφθηκε
ότι είχε συνθέσει και ένα βάλς το οποίο πρωτοπαίχτηκε σε κοινό από τον Αντρέ Ριού και την ορχήστρα του στη Βιέννη.
(το βάλς: https://www.youtube.com/watch?v=1LGVGekPSzo
Το 2007, ανακοίνωσε πως θα αποσυρθεί προσωρινά από την ηθοποιία για να κάνει ταξίδια σε όλο τον κόσμο. [7]
Υποκριτική
Καλλιτεχνικό Ύφος
Ο Άντονι Χόπκινς είναι γνωστός για την εκτενή προετοιμασία που κάνει προκειμένου να υποδυθεί ένα ρόλο. Έχει κατά καιρούς εκμυστηρευθεί σε συνεντεύξεις πως όταν συμμετέχει σε μία νέα ταινία περνά τα λόγια του όσες περισσότερες φορές μπορεί (ορισμένες φορές περισσότερες από 200) μέχρι να βγαίνουν φυσικά από το στόμα του, μέχρι να το κάνει χωρίς να το σκέφτεται. Αν και αυτό επιτρέπει κάποιον προσεκτικό αυτοσχεδιασμό, μερικές φορές τον έφερε σε σύγκρουση με τον εκάστοτε σκηνοθέτη που παρεκκλίνει από το σενάριο ή που διαμαρτύρεται ότι ο ηθοποιός ζητά υπερβολικό αριθμό λήψεων. Ο Χόπκινς υποστηρίζει, επίσης, πως, όταν ολοκληρώνει μία σκηνή, απλά αδειάζει το μυαλό του από τις ατάκες του, χωρίς να είναι σε θέση να τις θυμηθεί αργότερα.[8]
Ο Ρίτσαρντ Αττένμπορο, που σκηνοθέτησε τον Χόπκινς σε πέντε διαφορετικές περιστάσεις, έφτασε στα όρια κατά τα γυρίσματα της ταινίας Στη Χώρα της Σκιάς (1993) για να συμφιλιώσει τις δύο αντιδιαμετρικές προσεγγίσεις των πρωταγωνιστών του, Χόπκινς και Ντέμπορα Γουίνγκερ, που μοιράστηκαν πολλές σκηνές. Αν και ο Χόπκινς επιθυμούσε να γίνονται οι ελάχιστες δυνατές πρόβες, προτιμώντας τον αυθορμητισμό των πρώτων λήψεων, η Γουίνγκερ έκανε συνεχώς πρόβες. Για να τα καταφέρει, ο Αττένμπορο υποδυόταν ο ίδιος το ρόλο του Χόπκινς κατά τις πολυάριθμες πρόβες, φέρνοντάς τον μόνο στην τελευταία πριν τη λήψη. Ο σκηνοθέτης επιδοκίμασε τον Χόπκινς για «την ασυνήθιστη ικανότητά του να σε κάνει να πιστεύεις, όταν τον ακούς, πως είναι μόλις η πρώτη φορά που λέει αυτή την ατάκα. Είναι ένα απίστευτο χάρισμα». [2]
Επιπροσθέτως, ο Χόπκινς είναι χαρισματικός μίμος, ικανός να αλλάζει την ουαλική προφορά του σε οποιαδήποτε άλλη πρέπει να χρησιμοποιεί ο χαρακτήρας του. Ντουμπλάρισε τη φωνή του πάλαι ποτέ μέντορά του Σερ Λώρενς Ολίβιε στις πρόσθετες σκηνές της ταινίας Σπάρτακος, κατά την επανέκδοσή της το 1991.
Χάνιμπαλ Λέκτερ
Ίσως ο διασημότερος ρόλος του Άντονι Χόπκινς να είναι ο κατά συρροήν δολοφόνος με τις συνήθειες κανιβαλισμού, Χάνιμπαλ Λέκτερ, στην ταινία Η Σιωπή των Αμνών (1991), στο πλάι της ηθοποιού Τζόντι Φόστερ στο ρόλο της Κλαρίς Στάρλινγκ. Και οι δύο βραβεύτηκαν με το Όσκαρ πρωταγωνιστικού ρόλου στις κατηγορίες ανδρών και γυναικών αντίστοιχα. Η ταινία κέρδισε επίσης τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου. Πρόκειται για τη συντομότερη πρωταγωνιστική ερμηνεία που βραβεύτηκε ποτέ με Όσκαρ, καθώς ο Χόπκινς εμφανίζεται μόλις για δεκαεπτά λεπτά. Ο Χόπκινς επανέλαβε το ρόλο του Λέκτερ ακόμη δύο φορές, στις ταινίες Χάνιμπαλ (2001) και Κόκκινος Δράκος (2002). Η πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη στο ρόλο αυτό Σιωπή των Αμνών ανακηρύχθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ως ο νούμερο ένα κακός που εμφανίστηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη. [9]
Την εποχή που του προσφέρθηκε ο ρόλος, ο Χόπκινς πραγματοποιούσε την επιστροφή του στη σκηνή του Λονδίνου, παίζοντας στη Μαντάμ Μπάτερφλαϋ. Είχε επιστρέψει στο Λονδίνο έχοντας ζήσει μερικά χρόνια στο Χόλυγουντ, έχοντας αφήσει κάθε άλλο είδος δραστηριότητας, λέγοντας «Λοιπόν αυτό το κομμάτι της ζωής μου τελείωσε. Είναι ένα κεφάλαιο που έκλεισε. Υποθέτω πως πρέπει πλέον να συνηθίσω να είμαι ένας αξιοσέβαστος ηθοποιός που κυκλοφορεί εδώ κι εκεί με φανταχτερή αμφίεση στο Γουέστ Έντ λαμβάνοντας μέρος σε αξιοσέβαστες δουλειές του BBC μέχρι το τέλος της ζωής μου» . [2]
Ο χαρακτήρας έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία Ο Ανθρωποκυνηγός, ελαφρά βασισμένη στο βιβλίο Κόκκινος Δράκος. Στον Λέκτερ (Λέκτορ στην ταινία) έδωσε σάρκα και οστά ο Βρετανός ηθοποιός Μπράιαν Κοξ. Με την ταινία Κόκκινος Δράκος να αποτελεί ριμέικ του Ανθρωποκυνηγού, ο Χόπκινς έπαιξε τον κακό-είδωλο σε διασκευές και των τριών μπεστσέλλερ του Τόμας Χάρις με ήρωα το Λέκτερ. Ο συγγραφέας έχει δηλώσει πολύ ικανοποιημένος με την απεικόνιση του ήρωά του από τον Χόπκινς. Ωστόσο, ο Χόπκινς δήλωσε πως ο Κόκκινος Δράκος θα ήταν η τελευταία εμφάνισή του ως Λέκτερ, και πως δεν θα έπαιρνε ούτε αφηγηματικό ρόλο στην τελευταία προσθήκη της σειράς, Hannibal Rising.
Φιλμογραφία
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | |
|---|---|---|---|
| Πρωτότυπος | Ελληνικός | ||
| 1965 | Changes | Κουέντιν | |
| 1967 | A Flea in Her Ear | Ετιέν Πλισό | |
| 1968 | The Lion in Winter | Το λιοντάρι του χειμώνα | Ρίτσαρντ |
| 1969 | The Looking Glass War | Η ώρα των κατασκόπων | Έιβερι |
| Hamlet | Άμλετ | Κλαύδιος | |
| 1970 | The Great Inimitable Mr. Dickens | Κάρολος Ντίκενς | |
| 1971 | When Eight Bells Toll | Όταν κτυπούν οκτώ καμπάνες | Φίλιπ Κάλβερτ |
| 1972 | Young Winston | Τα ταραγμένα χρόνια ενός γίγαντα | Λόιντ Τζορτζ |
| A Doll's House | Το σπίτι της κούκλας | Τόρβαλντ Χέλμερ | |
| 1974 | The Girl from Petrovka | Το κορίτσι από την Πετρόβκα | Κόστια |
| Juggernaut | Britannic: Ο στόχος του εκβιαστού | Τζον Μακλίοντ | |
| Possessions | Ντάντο | ||
| 1975 | All Creatures Great and Small | Ζίγκφριντ | |
| 1976 | Dark Victory | Πικρή νίκη | δρ Μάικλ Γραντ |
| The Lindbergh Kidnapping Case | Μπρούνο Ρίτσαρντ Χάουπτμαν | ||
| Victory at Entebbe | Επιχείρηση "Έντμπε" | Γιτζάκ Ράμπιν | |
| 1977 | A Bridge Too Far | Η γέφυρα του Άρνεμ | Τζον Φροστ |
| Audrey Rose | Μετεμψύχωση | Έλιοτ Χούβερ | |
| 1978 | Magic | Ο δολοφόνος με τα δύο πρόσωπα | Κόρκι / Φατς (φωνή) |
| International Velvet | Καλπασμός προς τη νίκη | Τζόνσον | |
| 1979 | Mayflower: The Pilgrims' Adventure | Μεϊφλάουερ | Τζόουνς |
| 1980 | The Elephant Man | Ο άνθρωπος ελέφαντας | δρ Φρέντερικ Τρέβες |
| A Change of Seasons | Να γδυθώ ή θα με γδύσεις; | Άνταμ Έβανς | |
| 1981 | The Bunker | Χίτλερ: Το κρησφύγετο | Αδόλφος Χίτλερ |
| Peter and Paul | Πέτρος και Παύλος | Απόστολος Παύλος | |
| Othello | Οθέλλος | Οθέλλος | |
| 1982 | The Hunchback of Notre Dame | Η Παναγία των Παρισίων | Κουασιμόδος |
| 1983 | A Married Man | Καινούργια ζωή | Τζον Στρίκλαντ |
| 1984 | The Bounty | Η ανταρσία του Μπάουντι | Ουίλιαμ Μπλάι |
| 1985 | Hollywood Wives | Νιλ Γκρέι | |
| Arch of Triumph | Η αψίδα του θριάμβου | Ράβιτς | |
| Guilty Conscience | Ένοχη συνείδηση | Άρθουρ Τζέιμισον | |
| Mussolini and I | Εγώ και ο Ντούτσε | Γκαλεάτσο Τσιάνο | |
| The Good Father | Μπιλ Χούπερ | ||
| 1987 | 84 Charing Cross Road | Οδός Τσάρινγκ Κρος 84 | Φρανκ Π. Ντόελ |
| 1988 | The Dawning | Κάσσιος / Άνγους Μπάρι | |
| A Chorus of Disapproval | Ντάφιντ Απ Λουέλιν | ||
| 1989 | Great Expectations | Μεγάλες προσδοκίες | Έιμπελ Μάγκγουιτς |
| 1990 | Desperate Hours | Ώρες αγωνίας | Τιν Κορνέλ |
| 1991 | The Silence of the Lambs | Η σιωπή των αμνών | Χάνιμπαλ Λέκτερ |
| One Man's War | Τζόελ | ||
| 1992 | Howards End | Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ | Χένρι Γουίλκοξ |
| Freejack | Επιχείρηση: Αθανασία | Ίαν Μακάντλς | |
| Chaplin | Τσάρλι | Τζορτζ Χέιντεν | |
| Spotswood | Έρολ Γουόλας | ||
| Bram Stoker's Dracula | Δράκουλας | καθηγητής Έιμπραχαμ Βαν Χέσλινγκ | |
| 1993 | The Trial | Η δίκη | ιερέας |
| The Remains of the Day | Τα απομεινάρια μιας μέρας | Στίβενς | |
| The Innocent | Ο αθώος | Γκλας | |
| Shadowlands | Στη χώρα της σκιάς | Τζακ Λιούις | |
| 1994 | Legends of the Fall | Θρύλοι του πάθους | συνταγματάρχης Ουίλιαμ Λάντλοου |
| The Road to Wellville | Ο δρόμος για το Γουέλβιλ | δρ Τζον Χάρβεϊ Κέλογκ | |
| 1995 | Nixon | Νίξον | Ρίτσαρντ Νίξον |
| 1996 | August | Αύγουστος | Γιούαν Ντέιβις |
| Surviving Picasso | Πέρα από τον Πικάσο | Πάμπλο Πικάσο | |
| 1997 | Amistad | Άμισταντ | Τζον Κουίνσι Άνταμς |
| The Edge | Παιχνίδια επιβίωσης | Τσαρλς Μορς | |
| 1998 | The Mask of Zorro | Η μάσκα του Ζορό | δον Διέγκο δε λα Βέγκα / Ζορό |
| Meet Joe Black | Συνάντησε τον Τζο Μπλακ | Ουίλιαμ Πάρις | |
| 1999 | Instinct | Ένστικτο | Ίθαν Πάουελ |
| Titus | Τίτος Ανδρόνικος | Τίτος Ανδρόνικος | |
| 2000 | Mission: Impossible II | Επικίνδυνη αποστολή 2 | Σουόνμπεκ |
| The Grinch | Ο κατεργάρης των Χριστουγέννων | αφηγητής (φωνή) | |
| 2001 | Hannibal | Χάνιμπαλ | Χάνιμπαλ Λέκτερ |
| Hearts in Atlantis | Καρδιές στην Ατλαντίδα | Τεντ Μπρότιγκαν | |
| 2002 | Red Dragon | Ο κόκκινος δράκος | Χάνιμπαλ Λέκτερ |
| Bad Company | Κακές παρέες | Όουκς | |
| 2003 | The Human Stain | Το ανθρώπινο στίγμα | Κόουλμαν Σιλκ |
| 2004 | Alexander | Αλέξανδρος | Πτολεμαίος Α΄ Σωτήρ |
| 2005 | Proof | Ρόμπερτ | |
| The World's Fastest Indian | Ο άνθρωπος των ρεκόρ | Μπερτ Μονρό | |
| 2006 | All the King's Men | Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά | δικαστής Έργουιν |
| Bobby | Τζον | ||
| 2007 | Fracture | Απόδειξη ενοχής | Τεντ Κρόφορντ |
| Beowulf | Μπέογουλφ | Χρόθγκαρ | |
| Slipstream | Λογική και ψευδαισθήσεις | Μπονχόφερ | |
| 2008 | Where I Stand: The Hank Greenspun Story | αφηγητής | |
| 2009 | The City of Your Final Destination | Τελευταίος προορισμός | Άνταμ |
| 2010 | The Wolfman | Ο λυκάνθρωπος | σερ Τζον Τάλμποτ |
| The Third Rule | Φάμπιαν Χόγκαρτ | ||
| You Will Meet a Tall Dark Stranger | Θα συναντήσεις έναν ψηλό μελαχρινό άνδρα | Άλφι | |
| 2011 | The Rite | Η τελετή | πατήρ Λούκας Τρέβαντ |
| Thor | Όντιν | ||
| 2012 | 360 | Τζον | |
| Hitchcock | Hitchcock | Άλφρεντ Χίτσκοκ | |
| 2013 | Thor: The Dark World | Thor 2: Σκοτεινός κόσμος | Όντιν |
| 2014 | Noah | Νώε | Μαθουσάλας |
| 2015 | Kidnapping Freddy Heineken | Η απαγωγή του κου Heineken | Φρέντι Χάινεκεν |
| Solace | Το χάρισμα | δρ Τζον Κλάνσι | |
| Blackway | Εκδίκηση | Λέστερ | |
| 2016 | Collide | Χωρίς διέξοδο | Χάγκεν Καλ |
| Misconduct | Παιχνίδι χωρίς κανόνες | Άρθουρ Ντένινγκ | |
| 2017 | Transformers: The Last Knight | Transformers: Ο τελευταίος ιππότης | σερ Έντμουντ Μπάρτον |
| Thor: Ragnarok | Όντιν | ||
| 2018 | King Lear | Βασιλιάς Ληρ | |
| 2019 | The Two Popes | Οι δύο πάπες | Πάπας Βενέδικτος Η΄ |
| Now Is Everything | Τόμας | ||
| 2020 | The Father | Ο πατέρας | Άντονι |
| 2021 | The Virtuoso | Ο βιρτουόζος | μέντορας |
| 2022 | Armageddon Time | Άαρον Ραμπίνοβιτς | |
| The Son | Ο γιος | Άντονι | |
| 2023 | Rebel Moon – Part One: A Child of Fire | Rebel Moon – Μέρος 1: A Child of Fire | Τζίμι (φωνή) |
| Freud's Last Session | Ζίγκμουντ Φρόιντ | ||
| One Life | Νίκολας Γουίντον | ||
Ο Χόπκινς έχει υποδυθεί πολλούς διάσημους ιστορικούς και φανταστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους οποίους συναντάμε:
|
|
Βραβεύσεις και Υποψηφιότητες
Βράβευση:
- 1992: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
- 2021: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Ο Πατέρας
Υποψηφιότητα:
- 1994: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Τα Απομεινάρια μιας Μέρας
- 1996: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Νίξον
- 1998: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Αμιστάντ
- 2020: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Οι Δύο Πάπες
Βραβεία Saturn
Βράβευση:
- 1992: Καλύτερου Ηθοποιού για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
Υποψηφιότητα
- 1978: Α' Ανδρικής Ερμηνείας σε ταινία τρόμου για την ταινία Audrey Rose
- 1993: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Δράκουλας
- 1999: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Συνάντησε τον Τζο Μπλακ
- 2002: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Χάνιμπαλ
Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA)
Βράβευση:
- 1973: Καλύτερου τηλεοπτικού ηθοποιού για την τηλεταινία Πόλεμος & Ειρήνη
- 1992: Καλύτερου Ηθοποιού για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
- 2008: Αναγόρευση σε Μέλος της Ακαδημίας
Υποψηφιότητα
- 1969: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Το Λιοντάρι του Χειμώνα
- 1971: Καλυτερού τηλεοπτικού ηθοποιού
- 1979: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Magic
- 1994: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Τα Απομεινάρια μιας Μέρας
- 2020: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Οι Δύο Πάπες
- 2021: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Ο Πατέρας
Critics' Choice Awards
Βράβευση:
- 1998: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Αμιστάντ
Υποψηφιότητα
- 2020: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Οι Δύο Πάπες
- 2021: A' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Ο Πατέρας
Βραβεία Κύκλου Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου
Βράβευση:
- 1992: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
Υποψηφιότητα
- 1994: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Τα Απομεινάρια μιας Μέρας
- 1995: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία The Road to Wellville
- 1996: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Νίξον
- 1998: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Αμιστάντ
- 2021: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Ο Πατέρας
Βραβεία EMMY
Βράβευση:
- 1976: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεταινία The Lindbergh Kidnapping Case
- 1981: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεταινία The Bunker
Υποψηφιότητα:'
- 1982: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεταινία Η Παναγία των Παρισίων
- 1990: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεταινία Μεγάλες Προσδοκίες
- 2017: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεοπτική σειρά Westworld
- 2021: Καλύτερου Αφηγητή για την τηλεοπτική σειρά Mythic Quest
Βράβευση:
- 2006: Βραβείο Cecil B. DeMille για την προσφορά του στον κινηματογράφο
Υποψηφιότητα:
- 1979: Καλύτερου Ηθοποιού σε Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Magic
- 1989: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε μίνι-σειρά ή τηλεταινία για την τηλεταινία The Tenth Man
- 1992: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
- 1994: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Τα Απομεινάρια μιας Μέρας
- 1996: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Νίξον
- 1998: Καλύτερης Β' Ανδρικής Ερμηνείας σε Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Αμιστάντ
- 2020: Καλύτερης Β' Ανδρικής Ερμηνείας σε Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Οι Δύο Πάπες
- 2021: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Ο Πατέρας
National Board of Review
Βράβευση:
- 1991: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
- 1993: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Στη Χώρα της Σκιάς
Βραβεία Κύκλου Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης
Βράβευση:
- 1991: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών Κινηματογράφου
Υποψηφιότητα:
- 1996: Α' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Νίξον
- 1998: Β' Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Αμιστάντ
- 2007: Εξαίρετης Ερμηνείας Καστ σε κινηματογραφική ταινία ως μέλος του καστ της ταινίας Bobby
- Πλήρης Κατάλογος Βραβείων: εδώ