Απάτη
Σύμφωνα με το νόμο, απάτη είναι η σκόπιμη εξαπάτηση για την εξασφάλιση αθέμιτου ή παράνομου κέρδους ή την στέρηση κάποιου νόμιμου δικαιώματος από ένα θύμα. Η απάτη μπορεί να παραβιάζει το αστικό δίκαιο (π.χ. ένα θύμα απάτης μπορεί να μηνύσει τον δράστη της απάτης για να αποφύγει την απάτη ή να ανακτήσει χρηματική αποζημίωση) ή το ποινικό δίκαιο (π.χ. ένας δράστης απάτης μπορεί να διωχθεί και να φυλακιστεί από τις κυβερνητικές αρχές) ή μπορεί να μην προκαλέσει απώλεια χρήματος, περιουσίας ή νομικού δικαιώματος, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί στοιχείο άλλου αστικού ή ποινικού αδικήματος.[1] Ο σκοπός της απάτης μπορεί να είναι χρηματικό κέρδος ή άλλα οφέλη, για παράδειγμα με την απόκτηση διαβατηρίου, ταξιδιωτικού εγγράφου ή άδειας οδήγησης ή απάτη ενυπόθηκου δανείου, όπου ο δράστης μπορεί να επιχειρήσει να πληροί τις προϋποθέσεις για υποθήκη μέσω ψευδών δηλώσεων.[2]
Εσωτερική απάτη, επίσης γνωστή ως "απάτη από εσωτερικές πληροφορίες", είναι απάτη που διαπράττεται ή επιχειρείται από εντός ενός οργανισμού, όπως ένας υπάλληλος.[3]
Η φάρσα είναι μια ξεχωριστή έννοια που περιλαμβάνει σκόπιμη εξαπάτηση χωρίς πρόθεση κέρδους ή υλικής βλάβης ενός θύματος.
Ως αστικό λάθος
Στις δικαιοδοσίες κοινού δικαίου, ως αστικό λάθος, η απάτη είναι αδικοπραξία. Ενώ οι ακριβείς ορισμοί και οι απαιτήσεις της απόδειξης ποικίλλουν μεταξύ των δικαιοδοσιών, τα απαραίτητα στοιχεία της απάτης ως αδικοπραξίας είναι γενικά η σκόπιμη παραποίηση ή απόκρυψη ενός σημαντικού γεγονότος στο οποίο το θύμα πρέπει να βασιστεί, και στην πραγματικότητα στηρίζεται, στη βλάβη το θύμα.[4] Η απόδειξη της απάτης σε ένα δικαστήριο συχνά λέγεται ότι είναι δύσκολη, καθώς η πρόθεση απάτης είναι το βασικό στοιχείο.[5] Ως εκ τούτου, η απόδειξη της απάτης συνοδεύεται από «μεγαλύτερο βάρος αποδείξεων από άλλες αστικές αξιώσεις». Αυτή η δυσκολία επιδεινώνεται από το γεγονός ότι ορισμένες δικαιοδοσίες απαιτούν από το θύμα να αποδείξει την απάτη με σαφή και πειστικά στοιχεία.[6]
Τα ένδικα μέσα για την απάτη μπορεί να περιλαμβάνουν την ανάκληση (δηλαδή, ακύρωση) μιας συμφωνίας ή συναλλαγής που αποκτήθηκε με δόλο, την ανάκτηση χρηματικής αποζημίωσης για αποζημίωση για τη ζημία που προκλήθηκε, ποινικές αποζημιώσεις για την τιμωρία ή την αποτροπή του παραπτώματος και πιθανώς άλλα.[7]
Σε περιπτώσεις σύμβασης που συνάφθηκε με δόλο, η απάτη μπορεί να χρησιμεύσει ως άμυνα σε μια πολιτική αγωγή για αθέτηση σύμβασης ή συγκεκριμένη εκτέλεση της σύμβασης. Ομοίως, η απάτη μπορεί να χρησιμεύσει ως βάση για να επικαλεστεί το δικαστήριο τη δίκαιη δικαιοδοσία του.
Ως ποινικό αδίκημα
Στις δικαιοδοσίες του κοινού δικαίου, ως ποινικό αδίκημα, η απάτη έχει πολλές διαφορετικές μορφές, μερικές γενικές (π.χ. κλοπή με ψευδή προσχήματα) και άλλες ειδικές για συγκεκριμένες κατηγορίες θυμάτων ή παράπτωμα (π.χ. τραπεζική απάτη, ασφαλιστική απάτη, πλαστογραφία). Τα στοιχεία της απάτης ως εγκλήματος ποικίλλουν παρομοίως. Τα απαραίτητα στοιχεία ίσως της πιο γενικής μορφής εγκληματικής απάτης, της κλοπής με ψευδή πρόφαση, είναι η σκόπιμη εξαπάτηση του θύματος με ψευδή παράσταση ή προσποίηση με σκοπό να πειστεί το θύμα να αποχωριστεί την περιουσία του και με τον δράστη να σκοπεύει να κρατήσει την περιουσία του θύματος.[8]
Είδη απατών
Η παραποίηση εγγράφων, γνωστή ως πλαστογραφία και η παραχάραξη είναι είδη απάτης που εμπλέκονται σε φυσική αντιγραφή ή κατασκευή. Η «κλοπή» των προσωπικών στοιχείων ή της ταυτότητας κάποιου, όπως το να μαθαίνει κάποιος τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης του άλλου και στη συνέχεια να τον χρησιμοποιεί ως ταυτοποίηση, είναι ένα είδος απάτης. Η απάτη μπορεί να διαπραχθεί μέσω και μέσω πολλών μέσων, συμπεριλαμβανομένου του ταχυδρομείου, του τηλεφώνου και του Διαδικτύου (ηλεκτρονικό έγκλημα και απάτη μέσω Διαδικτύου).
Δεδομένης της διεθνούς φύσης του διαδικτύου και της ευκολίας με την οποία οι χρήστες μπορούν να κρύψουν την τοποθεσία τους, τα εμπόδια στον έλεγχο ταυτότητας και νομιμότητας στο Διαδίκτυο και της ποικιλίας των διαθέσιμων τεχνικών χάκερ για την απόκτηση πρόσβασης σε προσωπικά δεδομένα συνέβαλαν στην πολύ ταχεία ανάπτυξη της απάτης στο Διαδίκτυο.[9] Σε ορισμένες χώρες, η φορολογική απάτη διώκεται επίσης με ψευδή τιμολόγηση ή πλαστογράφηση φόρων.[10] Υπήρξαν επίσης ανακαλύψεις-απάτη στην επιστήμη, όπου στόχος είναι το κύρος και όχι το άμεσο χρηματικό κέρδος.[11]
Η παράνομη πράξη απόκτησης (ή η απόπειρα απόκτησης) ορισμένου ποσού νομίσματος σύμφωνα με μια σύμβαση που υπόσχεται την μετέπειτα ανταλλαγή ισοδύναμων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία τελικά δεν φτάνουν ποτέ, είναι ένα είδος απάτης, γνωστή ως απάτη εμπορευμάτων.[12] Εναλλακτικά, ο όρος μπορεί να σχετίζεται με: την αποτυχία εγγραφής μιας συναλλαγής, η πράξη της εσκεμμένης παροχής παραποιημένων πληροφοριών σε πελάτες, η εκτέλεση συναλλαγών με μοναδικό σκοπό την επίτευξη κέρδους για τον δικαιούχο πληρωμής και την κλοπή κεφαλαίων πελατών.[12]