Βραβείο Ζένερ
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: μετεγγραφή ονομάτων στην Ελληνική γλώσσα Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
Το βραβείο Ζένερ ,που αρχικά απονεμήθηκε το 1965, (επίσης γνωστό ως Χρυσό Μετάλλιο Ζένερ) είναι ένα διεθνές βραβείο που απονέμεται σε αναγνώριση πρωτοποριακών επιστημονικών ανακαλύψεων στους τομείς της Επιστήμης των Υλικών και της Φυσικής, με έμφαση στις εφαρμογές της μηχανικής φασματοσκοπίας και της εσωτερικής τριβής.Το βραβείο Ζένερ καθιερώθηκε προς τιμήν του Αμερικανού φυσικού Κλάρενς Μ. Ζένερ (Clarence Melvin Zener). Το βραβείο Ζένερ, που θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα στην Επιστήμη των Υλικών, μπορεί να απονεμηθεί ως αναγνώριση μιας σημαντικής ξεχωριστής ανακάλυψης ή για μια εξαιρετική συνεισφορά διάρκειας ζωής στους τομείς της Επιστήμης των Υλικών και της φυσικής υλικών. Το βραβείο Ζένερ απονέμεται στο Διεθνές Συνέδριο Εσωτερικής Τριβής και Μηχανικής Φασματοσκοπίας (ICIFMS), μια συνάντηση που πραγματοποιείται κάθε τρία χρόνια.[1]
Ιστορία
Το βραβείο Ζένερ ,το οποίο παλαιότερα ονομαζόταν ICIFUAS (1965-1989) (International Conference on Internal Friction and Ultrasonic Attenuation in Solids), απονεμήθηκε σε τρεις βραβευμένους, τον Werner O. Köster το 1965, τον Warren P. Mason το 1969 και τον Κλάρενς Μ. Ζένερ το 1985. Το 1989, το Χρυσό Μετάλλιο χρηματοδοτήθηκε από το Κινεζική Ακαδημία Επιστημών και χαράχθηκε σε χρυσό 23 καρατίων. Λίγο μετά το θάνατο του Κλάρενς Μ. Ζένερ, στις 2 Ιουλίου 1993, τα μέλη της επιτροπής βραβείων πρότειναν τη θέσπιση του βραβείου Ζένερ στο συνέδριο της Ρώμης[2] τον Σεπτέμβριο του 1993 προς τιμήν του πρωτοποριακού έργου του για την ανελαστικότητα.
Το καλούπι του τωρινού χρυσού μεταλλίου Ζένερ χρηματοδοτήθηκε και κατασκευάστηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής το 1999. Από το 1999, κάθε βραβευμένος με το βραβείο Ζένερ λαμβάνει ένα χρυσό μετάλλιο και ένα δίπλωμα Ζένερ. Το χρυσό μετάλλιο Ζένερ σήμερα χαράσσεται σε χρυσό 20 καρατίων και απεικονίζει το δεξί προφίλ του Κλάρενς Μ. Ζένερ στην μπροστινή πλευρά.[3] Το χρυσό μετάλλιο Ζένερ χρηματοδοτείται από την επιτροπή Ζένερ.
Υποψηφιότητες και επιλογή
Τα μέλη της Επίτιμης και Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής του ICIFMS μπορούν να προτείνουν από μία υποψηφιότητα για το Βραβείο Ζένερ. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ζένερ ανακηρύσσει τον νικητή του Βραβείου Ζένερ, ο οποίος εκλέγεται από σαράντα κορυφαίους φυσικούς μέσω μυστικής ψηφοφορίας. Το βραβείο Ζένερ δεν μπορεί να απονεμηθεί μεταθανάτια.
Βραβευθέντες
| Α/Α | Έτος | Όνομα | Χώρα |
|---|---|---|---|
| 1 | 1965 | Werner Köster[4][5] |  Δυτική Γερμανία |
| 2 | 1969 | Warren Perry Mason[6][7][8] |  Η.Π.Α |
| 3 | 1985 | Κλαρένς Μ. Ζένερ[9][10][11][12][13] | Η.Π.Α |
| 4 | 1989 | Ting-sui Kê[14][15][16] |  Κίνα |
| 5 | 1989 | Arthur Stanley Nowick[17][18] | Η.Π.Α |
| 6 | 1993 | Piero Giorgio Bordoni[19][20] |  Ιταλία |
| 7 | 1993 | Kurt Lücke[21] | Δυτική Γερμανία |
| 8 | 1993 | Alfred Seeger[22][23] | Δυτική Γερμανία |
| 9 | 1993 | Charles Allen Wert[24] | Η.Π.Α |
| 10 | 1996 | Andrew Vincent Granato[25][26][27][28] | Η.Π.Α |
| 11 | 1999 | Gunther Schoeck |  Αυστρία |
| 12 | 2002 | Willy Benoit[29][30] |  Ελβετία |
| 13 | 2002 | Masahiro Koiwa[29] |  Ιαπωνία |
| 14 | 2005 | Rosario Cantelli[31] | Ιταλία |
| 15 | 2005 | Manfred Weller | Γερμανία |
| 16 | 2008 | Daniel Newson Beshers[32] | Η.Π.Α |
| 17 | 2008 | Gaetano Cannelli | Ιταλία |
| 18 | 2008 | Gilbert Fantozzi |  Γαλλία |
| 19 | 2011 | Gérard Gremaud[33] | Ελβετία |
| 20 | 2011 | Fabio Massimo Mazzolai | Ιταλία |
| 21 | 2014 | Qing-Ping Kong[34][35] | Κίνα |
| 22 | 2014 | Robert Schaller[36][37][38] | Ελβετία |
| 23 | 2017 | Leszek Bogumił Magalas[3][39][40] |  Πολωνία |
| 24 | 2022 | Jose M. San Juan[41][42][43] |  Ισπανία |