Κρίστοφερ Πλάμερ

Ο Άρθουρ Κρίστοφερ Όρμε Πλάμερ (Arthur Christopher Orme Plummer) γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1929 στο Τορόντο, Οντάριο του Καναδά. Ήταν γιος του Όρμε Πλάμερ, ο οποίος πωλούσε κάλτσες και έκανε ασφαλίσεις^[12] και της συζύγου του Ιζαμπέλας Μαίρης (πατρικό επώνυμο Άμποτ (Abbott)), η οποία εργαζόταν ως γραμματέας στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ, και ήταν εγγονή του πρώην πρωθυπουργού του Καναδά σερ Τζον Άμποτ.

Οι γονείς του χώρισαν σύντομα μετά τη γέννησή του και ο Κρίστοφερ ανατράφηκε κυρίως από τη μητέρα του, η οποία επέστρεψε στην οικογένεια Άμποτ στο Σένβιλ (Senneville) του Κεμπέκ, λίγο έξω από το Μόντρεαλ. Μιλούσε, έτσι, άπταιστα τόσο Αγγλικά όσο και Γαλλικά.^[13][14]

Ως μαθητής στο σχολείο άρχισε να μελετά για να γίνει πιανίστας κονσέρτων, αλλά σε νεαρή ηλικία επέδειξε μεγάλη αγάπη για το θέατρο και άρχισε να υποδύεται ρόλους όσο φοιτούσε στο Γυμνάσιο του Μόντρεαλ.^[15][16] Η αγάπη του για την ηθοποιία εκδηλώθηκε όταν παρακολούθησε την ταινία Ερρίκος Ε΄ του 1944, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Λόρενς Ολίβιε.^[17][18] Τη βασική του εκπαίδευση ως ηθοποιός έκανε στο Montréal Repertory Theatre του Μόντρεαλ, όπου φοιτούσε και ο συμπατριώτης του από το Μόντρεαλ Γουίλιαμ Σάτνερ.^[18]

Ο Πλάμερ δεν φοίτησε ποτέ σε κολέγιο, κάτι για το οποίο μετάνιωνε σε όλη του τη ζωή.^[19] Αν και η μητέρα του, όπως και η οικογένεια του πατέρα του είχαν δεσμούς με το Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ, δεν υπήρξε ποτέ φοιτητής του.^[20]

Το 1946 τράβηξε την προσοχή του κριτικού της εφημερίδας "Montreal Gazette" Χέρμπερτ Γουίτακερ (Herbert Whittaker) με την ερμηνεία του ως κ. Ντάρσυ στην παραγωγή που πραγματοποίησε το Γυμνάσιο του Μόντρεαλ με το έργο Περηφάνια και προκατάληψη (Pride and Prejudice). Ο Γουίτακερ ήταν ο ίδιος ερασιτέχνης σκηνοθέτης στο θέατρο "Montreal Repertory" και ανέθεσε στον Πλάμερ τον ρόλο του Οιδίποδα στο έργο του Ζαν Κοκτώ Ολέθρια μηχανή. ^{[21][22][23][24]}

Η καριέρα του διήρκεσε δεκαετίες και περιελάμβανε σπουδαίους ρόλους. Έκανε το ντεμπούτο του το 1958 στην ταινία Ο πόθος της ράμπας και έλαβε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα το 1965 για την συμμετοχή του στο βραβευμένο με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας μιούζικαλ του Ρόμπερτ Γουάιζ Η μελωδία της ευτυχίας (The Sound of Music)^[25] κι έπειτα ακολούθησαν οι ταινίες Έρωτες που σβήνουν την αυγή (Inside Daisy Clover, 1965), Η νύχτα των στρατηγών (Night of the Generals, 1967, Έρβιν Ρόμελ) και Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς (The Man Who Would Be King, 1975). Τη δεκαετία του '70 συμμετείχε στη σειρά του Φράνκο Τζεφφιρέλλι Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ (Jesus of Nazareth) στο ρόλο του Ηρώδη Αντίπα, ενώ κατά τη δεκαετία του '80 συμμετείχε στην επιτυχημένη σειρά Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας. Τη δεκαετία του '90 συμμετείχε στις ταινίες Μάλκολμ Χ (Malcolm X, 1992), Οι δώδεκα πίθηκοι (Twelve Monkeys, 1995) και The Insider (1999).

Οι πιο πρόσφατες ταινίες του ήταν: Ψηλά στον ουρανό (Up, 2009), Ο τελευταίος σταθμός (The Last Station, 2009), Ο φανταστικός κόσμος του δρος Παρνάσους (The Imaginarium of Doctor Parnassus, 2009), Οι πρωτάρηδες (Beginners, 2010), Το κορίτσι με το τατουάζ (The Girl with the Dragon Tattoo, 2011), Ο παραχαράκτης (The Forger, 2014), Γράμμα από το παρελθόν (Remember, 2015), Όλα τα λεφτά του κόσμου (All the Money in the World, 2017) και Στα μαχαίρια (Knives Out, 2019).

Ο Πλάμερ έχει βραβευτεί με δυο Έμμυ, δύο Τόνυ, μια Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου, ένα BAFTA και ένα Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Η νίκη του στα Όσκαρ για την ταινία Οι πρωτάρηδες (Beginners), σε ηλικία 82 ετών, τον κατέστησε τον γηραιότερο ηθοποιό που κέρδισε ποτέ το βραβείο.^[26]

• Κρίστοφερ Πλάμερ στην IMDb (Αγγλικά)