Λεοπόλντ Σεντάρ Σανγκόρ

Σενεγαλέζος ποιητής και πολιτικός, ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας της Σενεγάλης

Ο Λεοπόλντ Σενγκόρ (ορθότερη προφορά: Σανγκόρ, Léopold Sédar Senghor, 1906-2001) ήταν Σενεγαλέζος ποιητής και πολιτικός. Διετέλεσε πρόεδρος της Δημοκρατίας της Σενεγάλης (ο πρώτος) επί είκοσι χρόνια (από τις 6 Σεπτεμβρίου 1960 ως τις 31 Δεκεμβρίου 1980) και υπήρξε επίσης ο πρώτος Αφρικανός που έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Τον διαδέχθηκε στο αξίωμα του προέδρου ο Αμπντού Ντιουφ.

Λεοπόλντ Σενγκόρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Léopold Sédar Senghor (Γαλλικά)[1][2][3]
Προφορά
Γέννηση9  Οκτωβρίου 1906[4][5][6]
Ζοάλ-Φαντιούθ[7][8]
Θάνατος20  Δεκεμβρίου 2001[9][5][6]
Βερσόν[7]
Τόπος ταφήςBel-Air Cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Σενεγάλη[3][1][10]
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5][11][12]
Εκπαίδευσηagrégation de grammaire
ΣπουδέςΦιλοσοφική Σχολή των Παρισίων
École Normale Supérieure
Λύκειο Λουί-λε-Γκραν[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[13][1][14]
ποιητής[15][16][17]
συγγραφέας[15][10]
αγωνιστής της Γαλλικής αντίστασης
φιλόσοφος
Αξιοσημείωτο έργοHosties noires
Éthiopiques
Oeuvre poétique
Περίοδος ακμής1935
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΓαλλικό Τμήμα της Εργατικής Διεθνούς και Socialist Party of Senegal
Οικογένεια
ΣύζυγοςColette Hubert (1957–2001)[2]
Ginette Éboué (1946–1956)[2]
ΣυγγενείςCharles M. Huber (μικρανιψιός) και Simone Sow (μικρανηψιά)[18]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Σενεγάλης (1960–1980)
μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης[10][19]
Πρόεδρος του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας (Απριλίου 1980 – Ιουλίου 1980)
γερουσιαστής της κοινότητας[20]
εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1949–1959)[21]
16η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1983–2001)
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής (1961)[22]
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής
Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων
Διοικητής της Τάξης των Ακαδημαϊκών Φοινίκων
Βραβείο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού (1982)
κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (1978)[23]
Παγκόσμιο Βραβείο Τσίνο ντελ Ντούκα (1978)[24]
Βραβείο Ιδρύματος Πρίγκηπα Πιέρ (1977)[25]
βραβείο ειρήνης των γερμανικών εκδοτικών οίκων (22  Σεπτεμβρίου 1968)[26][27]
Roger Nimier Prix
Grand prix littéraire en poésie d'Afrique noire (1996)[28]
Dr. Leopold Lucas Prize (1983)[29]
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος του Λέοντος της Σενεγάλης[3]
Grand Collar of the Military Order of Saint James of the Sword (13  Μαρτίου 1975)[30][31]
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
Μετάλλιο επέτειο με την ευκαιρία της 25ης επετείου από την ίδρυση της ιρανικής αυτοκρατορίας
Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Λαβάλ (1966)[32]
Διεθνές Βραβείο Νονίνο (1985)[33]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Σάλτσμπουργκ[3]
επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Βιέννης[3]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Πάδοβας
Collar of the Order of Pope Pius IX (2  Οκτωβρίου 1962)[34]
Distinguished Africanist Award (1994)[35]
Golden Wreath (1975)
Μεγαλόσταυρος με Κολάρο του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (16  Ιουνίου 1973)[36]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Ο Σενγκόρ γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1906. Ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας από τη φυλή Σερέρ.[37][38][39] Σε ηλικία 8 ετών ξεκίνησε τις σπουδές του στη χώρα του και αργότερα συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στη Γαλλία.[40]Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού, από όπου παρέλαβε τον τίτλο Agrégation στη Γαλλική Γραμματική. Εν συνεχεία δίδαξε ως καθηγητής σε πανεπιστήμια στις πόλεις Παρίσι και Τουρ την περίοδο 1935-45.[41] Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο γαλλικό στρατό.

Οπαδός μιας ομοσπονδίας της Αφρικής, μαζί με τον Μοντίμπο Κεϊτά αποφάσισαν τη σύσταση της Ομοσπονδίας του Μαλί μαζί με το πρώην Γαλλικό Σουδάν. Ο Σενγκόρ ήταν πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης ως τον τερματισμό της, το 1960.[42]

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1960 ο Σανγκόρ εξελέγη πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Σενεγάλης και είναι και ο συγγραφέας του εθνικού της ύμνου. Το Δεκέμβριο του 1962 συνελήφθη ως ύποπτος για σχεδιασμό πραξικοπήματος ο στενός του συνεργάτης, Μαμαντού Ντιά και παρέμεινε στη φυλακή επί 12 χρόνια. Έπειτα από αυτό, ο Σανγκόρ δημιούργησε ένα προεδρικό καθεστώς.[43]Στις 22 Μαρτίου 1967 διέφυγε δολοφονικής απόπειρας με πιστόλι, το οποίο δεν εκπυρσοκρότησε.[44] Ο δράστης καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 15 Ιουνίου 1967, παρότι ήταν ασαφές αν σκόπευε να σκοτώσει τον πρόεδρο.[45]

Τον Δεκέμβριο του 1980 ο Σανγκόρ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί στο τέλος του έτους.[46] Λίγο πριν ολοκληρωθεί η 5η θητεία του, ο Σανγκόρ παραιτήθηκε την τελευταία ημέρα του 1980 και τον διαδέχθηκε στο αξίωμα του αρχηγού κράτους ο Αμπντού Ντιουφ, επί προεδρίας του οποίου εισήχθη ο πολυκομματισμός στη χώρα.[47]

Επιλογή έργων

  • Prière aux masques (Προσευχή στις μάσκες, 1935)
  • Chants d'ombre (Τραγούδια της σκιάς, 1945)
  • Nocturnes (Νυκτερινά, 1961)
  • Ce que je crois (Αυτό που πιστεύω, δοκίμια, 1988)

Eξωτερικοί συνδεσμοι

  • Τελετή ανακήρυξης του Προέδρου της Σενεγάλης Λεοπόλντ Σενγκόρ σε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.[1]

Παραπομπές