Μάρβιν Μίνσκυ

Ο Μίνσκυ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Ο πατέρας του, ο Χένρυ Μίνσκυ, ήταν χειρουργός οφθαλμίατρος, και μητέρα του ήταν η Φάνι, το γένος Ράιζερ (Fannie Reiser).^[21][22] Παρακολούθησε το Σχολείο Ηθικής Μορφώσεως Fieldston, το Γυμνάσιο Επιστημών του Μπρονξ και ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ακαδημία Φίλιπς, στο Άντοβερ της Μασαχουσέτης. Στη συνέχεια, εξαιτίας του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, υπηρέτησε στο αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό το 1944 και το 1945. Πήρε πτυχίο στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1950 και διδακτορικό, επίσης στα μαθηματικά, από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1954. Η διδακτορική διατριβή του είχε τίτλο Θεωρία νευρικών-αναλογικών συστημάτων ενισχύσεως και εφαρμογή της στο πρόβλημα του εγκεφαλικού μοντέλου.^[23][24][25]

Ο Μίνσκυ πέρασε όλη τη σταδιοδρομία του ως καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (MIT).

Οι εφευρέσεις του Μίνσκυ περιλαμβάνουν την πρώτη οθόνη γραφικών που φοριόταν στο κεφάλι^[26] (1963) και το συνεστιακό μικροσκόπιο (1957). Ανέπτυξε επίσης μαζί με τον Σέυμουρ Παπέρτ το πρώτο ρομποτάκι-χελώνα με γλώσσα προγραμματισμού Logo και δημιούργησε το 1951 την πρώτη μηχανή νευρωνικών δικτύων με τυχαίες συνδέσεις που ήταν σε θέση να μαθαίνει, τη SNARC (= Stochastic Neural Analog Reinforcement Calculator, δηλ. «Στοχαστικός Νευρωνικός Υπολογιστής με Αναλογική Ενίσχυση») .

Το 1962 ο Μίνσκυ δημοσίευσε το σχέδιο για μια μηχανή Τούρινγκ (7,4) και απέδειξε ότι ήταν καθολική. Ήταν η απλούστερη γνωστή καθολική μηχανή Τούρινγκ έως ότου η Μηχανή Τούρινγκ (2,3) του Στήβεν Γούλφραμ αποδείχθηκε καθολική^[27] το 2007.

Οι Μίνσκυ και Παπέρτ συνέγραψαν το βιβλίο Perceptrons (= «Αντίληπτρα»), επιτιθέμενο στο έργο του Φρανκ Ρόζενμπλαττ. Το Perceptrons έγινε το θεμελιώδες σύγγραμμα στην ανάλυση των τεχνητών νευρικών δικτύων. Αυτό το βιβλίο αποτελεί το επίκεντρο μιας διαμάχης στην ιστορία της τεχνητής νοημοσύνης, καθώς ορισμένοι ισχυρίζονται ότι διεδραμάτισε μεγάλο ρόλο στην αποθάρρυνση της έρευνας των νευρωνικών δικτύων τη δεκαετία του 1970 και συνέβαλε στον λεγόμενο «χειμώνα της τεχνητής νοημοσύνης».^[28] Από την άλλη, ο Μίνσκυ θεμελίωσε πολλά άλλα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης. Το βιβλίο του A framework for representing knowledge (= «Ένα πλαίσιο για την αναπαράσταση της γνώσεως») δημιούργησε ένα νέο υπόδειγμα στον προγραμματισμό. Ενώ το Perceptrons είναι πλέον περισσότερο ιστορικής παρά πρακτικής αξίας βιβλίο, η θεωρία των πλαισίων χρησιμοποιείται ευρύτατα.^[29] Ο Μίνσκυ έγραψε επίσης για την πιθανότητα ότι η εξωγήινη ευφυής ζωή μπορεί να σκέπτεται σαν τους ανθρώπους, οπότε η επικοινωνία μας με αυτή θα ήταν εφικτή.^[30]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, στο Εργαστήριο τεχνητής νοημοσύνης του MIT, οι Μίνσκυ και Παπέρτ άρχισαν να αναπτύσσουν αυτό που έγινε γνωστό ως θεωρία της κοινωνίας του νού. Η θεωρία προσπαθεί να εξηγήσει πώς αυτό που ονομάζουμε νοημοσύνη θα μπορούσε να είναι προϊόν της αλληλεπιδράσεως μη έξυπνων μερών. Ο Μίνσκυ αναφέρει ότι η μεγαλύτερη πηγή ιδεών για τη θεωρία αυτή προήλθε από τη δουλειά του στην προσπάθεια δημιουργίας μιας μηχανής που χρησιμοποιεί ρομποτικό βραχίονα, βιντεοκάμερα και έναν υπολογιστή για να χτίσει με παιδικά τουβλάκια. Το 1986 ο Μίνσκυ δημοσίευσε το The Society of Mind, ένα ολοκληρωμένο βιβλίο για τη θεωρία, το οποίο, σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος του προηγούμενου δημοσιευμένου έργου του, γράφηκε για το ευρύ κοινό.

Τον Νοέμβριο του 2006 ο Μίνσκυ δημοσίευσε το The Emotion Machine, ένα βιβλίο που επικρίνει πολλές δημοφιλείς θεωρίες για το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος νους και προτείνει εναλλακτικές θεωρίες, αντικαθιστώντας συχνά απλές ιδέες με πιο περίπλοκες. Πρόσφατα προσχέδια του βιβλίου διατίθενται ελεύθερα από την ιστοσελίδα του.^[31]

Ο Μίνσκυ ήταν σύμβουλος^[32] στην κινηματογραφική ταινία του Στάνλεϊ Κούμπρικ 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος. Ο ένας από τους χαρακτήρες της ταινίας, ο Βίκτωρ Καμίνσκι, ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του Μίνσκυ. Ο Μίνσκυ αναφέρεται ρητά στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άρθουρ Κλαρκ, στο οποίο βασίζεται η ταινία, ως ο άνθρωπος που πέτυχε μια κρίσιμη καινοτομία στην τεχνητή νοημοσύνη κατά τη μελλοντική τότε δεκαετία του 1980, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τον υπολογιστή HAL 9000 στις αρχές του 21ου αιώνα:

«Στη δεκαετία του 1980 ο Μίνσκυ κι ο Γκουντ απέδειξαν πως τα νευρωνικά συστήματα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν αυτόματα — να αυτοδημιουργηθούν — σε συμφωνία με οποιοδήποτε αυθαίρετο πρόγραμμα μαθήσεως. Έτσι θα μπορούσαν να έχουν τεχνητούς εγκεφάλους σύμφωνα με μια μέθοδο ανάλογη με κείνη που τους είχε οδηγήσει στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Οι λεπτομέρειες όμως της επινόησης αυτής θα έμεναν άγνωστες για πάντα. Ήταν εκατομμύρια φορές πιο πολύπλοκες από κείνες που θα μπορούσε να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.»^[33]

Το 1952 ο Μάρβιν Μίνσκυ νυμφεύθηκε την παιδίατρο Γκλόρια Ρούντις (Gloria Rudisch) και απέκτησαν μαζί τρία τέκνα.^[34] Ο Μίνσκυ ήταν ταλαντούχος ερασιτέχνης πιανίστας που αυτοσχεδίαζε^[35] και δημοσίευσε σκέψεις του γύρω από τις σχέσεις μουσικής και ψυχολογίας.

Απόψεις

Ο Μίνσκυ ήταν άθεος^[36] Είχε υπογράψει την «Ανοικτή επιστολή επιστημόνων επί της κρυογονικής»^[37]. Είχε επίσης επικρίνει^[38] το Βραβείο Λέμπνερ για την «πιο ανθρωπόμορφη» τεχνητή νοημοσύνη. Υπεστήριξε ότι μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ ανθρώπων και μηχανών ήταν ότι, αν και οι άνθρωποι είναι μηχανές, είναι μηχανές στις οποίες η νοημοσύνη προκύπτει από την αλληλεπίδραση των πολλών μη ευφυών αλλά ημι-αυτόνομων πρακτόρων του εγκεφάλου.^[39] Εξέφρασε την άποψη ότι «κάποτε στο μέλλον ορισμένοι υπολογιστές θα γίνουν πιο έξυπνοι από τους περισσότερους ανθρώπους», αλλά ότι ήταν πολύ δύσκολο να προβλεφθεί πόσο γρήγορη θα ήταν η πρόοδος.^[40] Προειδοποίησε ότι μια τεχνητή υπερευφυΐα που έχει σχεδιασθεί για την επίλυση ενός αθώου μαθηματικού προβλήματος ίσως να αποφασίσει να αναλάβει τον έλεγχο των πόρων της Γης προκειμένου να κατασκευάσει υπερυπολογιστές που θα βοηθήσουν στην επίτευξη του στόχου της. Ο Μίνσκυ πίστευε ωστόσο ότι τέτοια αρνητικά σενάρια είναι «δύσκολο να ληφθούν σοβαρά υπόψη», επειδή αισθανόταν σίγουρος ότι μια τέτοια τεχνητή νοημοσύνη θα περνούσε από πολλές δοκιμές προτού τεθεί σε εφαρμογές.

Θάνατος

Ο Μάρβιν Μίνσκυ πέθανε στη Βοστώνη από εγκεφαλική αιμορραγία σε ηλικία 88 ετών^[41] Ο Μίνσκυ ήταν μέλος της επιστημονικής συμβουλευτικής επιτροπής του Ιδρύματος Επεκτάσεως της Ζωής Αλκόρ^[42] Το ίδρυμα δεν επιβεβαιώνει, ούτε διαψεύδει ότι η σορός του διατηρείται κρυογονικά^[43], ώστε ο Μίνσκυ να αναστηθεί όταν προχωρήσει αρκετά η βιοϊατρική τεχνολογία.

Ο Μίνσκυ έλαβε επιχορήγηση έρευνας 100.000 δολαρίων από τον Τζέφρυ Έπστην το 2002, τέσσερα χρόνια πριν από την πρώτη σύλληψη του Έπστην για σεξουαλικά αδικήματα. Αυτή η επιχορήγηση ήταν η πρώτη που έκανε ποτέ ο Έπστην προς το MIT. Ο Μίνσκι δεν έλαβε καμιά άλλη ερευνητική επιχορήγηση από αυτόν.^[44][45]

Ωστόσο ο Μίνσκυ οργάνωσε δύο επιστημονικά συμπόσια στο διαβόητο ιδιωτικό νησί του Έπστην, το Λιτλ Σαιν Τζέιμς, το δεύτερο το 2011, δηλαδή όταν ο Έπστην ήταν ήδη κατηγορούμενος για σεξουαλικά αδικήματα.^[46] Η Βιρτζίνια Τζούφρε κατέθεσε το 2015 στην αγωγή της εναντίον της συντρόφου του Έπστην Γκιλέιν Μάξγουελ ότι η Μάξγουελ τη διέταξε να έρθει σε σεξουαλική επαφή μεταξύ άλλων και με τον Μίνσκυ. Δεν υπάρχει ισχυρισμός ότι πράγματι έγινε κάτι μεταξύ τους, ούτε έγινε ποτέ αγωγή για αποζημίωση κατά του Μίνσκυ.^[47] Η χήρα του Μίνσκυ, Γκλόρια Ρούντις, λέει ότι ο σύζυγός της δεν θα μπορούσε να κάνει σεξ με καμία από τις γυναίκες στις κατοικίες του Έπστην, καθώς εκείνη ήταν πάντα μαζί του κατά τη διάρκεια όλων των επισκέψεων στις κατοικίες.^[48][49]

Το 1969 ο Μίνσκυ κέρδισε το Βραβείο Τούρινγκ, τη μεγαλύτερη τιμητική διάκριση στην επιστήμη των υπολογιστών^[39]. Μερικές άλλες διακρίσεις του είναι οι ακόλουθες:

• 1982: Golden Plate Award της αμερικανικής «Ακαδημίας του Επιτεύγματος (Academy of Achievement)^[50]
• 1990: Διεθνές Βραβείο της Ιαπωνίας
• 1991: Βραβείο Εξαιρετικής Έρευνας του IJCAI
• 2001: Μετάλλιο Βενιαμίν Φραγκλίνου από το Ίδρυμα Φραγκλίνου^[51]
• 2006: Εκλογή του ως εταίρου του Μουσείου Ιστορίας των Υπολογιστών «για συνεισφορά στη θεμελίωση του πεδίου της τεχνητής νοημοσύνης, τη δημιουργία μερικών εκ των πρώτων νευρωνικών δικτύων και ρομπότ, και την ανάπτυξη θεωριών ανθρώπινης και μηχανικής ενσυνείδητης ευφυΐας».^[52]
• 2011: Εισδοχή του στο «Hall of Fame της Τεχνητής Νοημοσύνης» του περιοδικού IEEE Intelligent Systems «για τις σημαντικές συνεισφορές του στο πεδίο της A.I. και των ευφυών συστημάτων».^[53][54]
• 2013: Βραβείο «Frontiers of Knowledge» του ισπανικού Ιδρύματος BBVA, στην κατηγορία «Τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών»^[55]
• 2014: Βραβείο Νταν Ντέιβιντ^[56]

Επιπλέον, ο Μίνσκυ ήταν μέλος των ακόλουθων ιδρυμάτων:

• Εθνική Ακαδημία Μηχανικής (ΗΠΑ)^[26]
• Εθνική Ακαδημία Επιστημών (ΗΠΑ)^[26]
• Επιστημονική συμβουλευτική Επιτροπή του Ιδρύματος Επεκτάσεως της Ζωής Αλκόρ^[42]
• Δ.Σ. του Kynamatrix Research Network^[57]

• Συνέντευξη με τον Μάρβιν Μίνσκυ για τα Αρχεία προφορικής Ιστορίας στο Ινστιτούτο Τσαρλς Μπάμπατζ του Πανεπιστημίου της Μινεσότα
• Scientist on the Set: Μια συνέντευξη με τον Μάρβιν Μίνσκυ
• «Η συνείδηση είναι μεγάλη βαλίτσα»: Μια συνομιλία με τον Μάρβιν Μίνσκυ
• «The Emotion Universe»: κλιπ με τον Μάρβιν Μίνσκυ
• «Υγεία, υπερπληθυσμός και ο ανθρώπινος νους» Αρχειοθετήθηκε 2010-03-17 στο Wayback Machine.: Ομιλία του Μίνσκυ σε συνέδριο TED
• «Η κοινωνία του νου» στο OpenCourseWare του MIT
• Ο Μ. Μίνσκυ αφηγείται την ιστορία της ζωής του στον Web of Stories
• Αποχαιρετισμός στον Μάρβιν Μίνσκυ (1927-2016) από τον Στήβεν Γούλφραμ