Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
71°7′0.99″W / 42.3744444°N 71.1169417°W
Το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (αγγλικά: Harvard University) είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο των Η.Π.Α. στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης, ουσιαστικά προάστιο της Βοστώνης, που χωρίζεται από την πόλη από τον ποταμό Τσαρλς. Είναι ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια στον κόσμο.[2] Μαζί με το Γέιλ και το Πρίνστον σχηματίζει τα λεγόμενα "Μεγάλα Τρία Πανεπιστήμια" της Αμερικής.[3]
| Harvard University | |
 | |
| Ρητό | Veritas |
|---|---|
| Ρητό στα ελληνικά | Αλήθεια |
| Τύπος | Ιδιωτικό πανεπιστήμιο |
| Ίδρυση | 1636 |
| Επιδότηση | $ 30 δις. (2012) |
| Πρύτανης | Άλαν Γκάρμπερ[1] |
| Ακαδημαϊκό προσωπικό | 2.107 |
| Διοικητικό προσωπικό | 2.497 (όχι ιατρικό) 10.674 (ιατρικό) |
| Φοιτητές | 21.225 |
| Προπτυχιακοί | 7.181 |
| Μεταπτυχιακοί | 14.044 |
| Τοποθεσία | Κέμπριτζ, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ |
| Χρώματα | Βυσσινί |
| Ομάδες | 42 αθλητικές ομάδες |
| Ιστότοπος | harvard.edu |
 | |
Το Χάρβαρντ είναι το παλαιότερο πανεπιστήμιο των Η.Π.Α..,[4] Ιδρύθηκε το 1636 με το όνομα New College (Νέο Κολέγιο) με πρότυπο τα παλιά αγγλικά πανεπιστήμια.[5] Το 1639 πήρε το όνομα Κολέγιο Χάρβαρντ (Harvard College) από τον πρώτο ευεργέτη του, έναν νεαρό κληρικό με το όνομα Τζον Χάρβαρντ, απόφοιτο του Κολεγίου Εμάνουελ στο Κέιμπριτζ, ο οποίος κληροδότησε στο κολέγιο 400 βιβλία και 779 λίρες στερλίνες.[6] Η πρώτη επίσημη αναφορά του Χάρβαρντ ως πανεπιστημίου και όχι ως κολεγίου έγινε στο νέο Σύνταγμα της Μασαχουσέτης, το 1780. Τη σημερινή του μορφή ως σύγχρονο ερευνητικό πανεπιστήμιο την έλαβε όταν ήταν πρόεδρός του ο Τσαρλς Γουίλιαμ Έλιοτ, την περίοδο 1869-1909. Είναι μέλος της άτυπης ομάδας παραδοσιακών αμερικανικών πανεπιστημίων που είναι γνωστή ως Ivy League («Συνδικάτο του Κισσού»), από τα φυτά που αναρριχώνται στους τοίχους των κτηρίων τους.
Έχει 6.500 προπτυχιακούς και 12.250 μεταπτυχιακούς φοιτητές και περισσότερους από 270.000 αποφοίτους, οι οποίοι και συνεργάζονται στενά μέσω του δικτύου αποφοίτων. Το καταπίστευμα του πανεπιστημίου, μετά από την ιδιαίτερα επιτυχημένη επένδυση των κεφαλαίων του κατά την δεκαετία του 1990, φτάνει τα 25,6 δις. δολάρια. Τα έξοδα διδάκτρων κατά το 2004-05 ήταν 27.448 δολάρια, αλλά πολλοί φοιτητές τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης και υποτροφιών.
Πρώιμη Ιστορία
Αποικιοκρατία
Το Χάρβαρντ ιδρύθηκε το 1636 μέσω της ψηφοφορίας του Μεγάλου και Γενικού Δικαστηρίου της Αποικίας Bay της Μασαχουσέτης. Το 1638, απέκτησε το πρώτο γνωστό τυπογραφείο της Βρετανικής Βόρειας Αμερικής.[7][8] Το 1639, ονομάστηκε σε κολέγιο Χάρβαρντ εις τιμήν του αποθανόντα κληρικού Τζον Χάρβαρντ, απόφοιτου του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ που δώρισε στο σχολείο 779 λίρες και τη βιβλιοθήκη του με περίπου 400 τόμους. [9]
Μια δημοσίευση του 1643 χαρακτήρισε το σκοπό του σχολείου, "να προωθήσει τη μάθηση και να το διαιωνίσει στα τέκνα, να μην αφήσουμε ένα αναλφάβητο υπουργείο όταν οι σημερινοί υπουργοί μας θα βρεθούν στη σκόνη".[10] Εκπαίδευσε πολλούς πουριτανούς υπουργούς στα πρώτα του χρόνια[11] και προσέφερε ένα κλασικό πρόγραμμα σπουδών βασισμένο στο αγγλικό πανεπιστημιακό μοντέλο (πολλοί ηγέτες στην αποικία είχαν παρακολουθήσει το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ) αλλά συμμορφώνονταν με τις αρχές του πουριτανισμού.
Ο Ινκρίζ Μέιδερ υπηρέτησε ως πρόεδρος από το 1681 έως το 1701. Το 1708, ο Τζον Λέβερετ έγινε ο πρώτος πρόεδρος που δεν ήταν και κληρικός, σηματοδοτώντας την απομάκρυνση του κολεγίου από τον πουριτανισμό και προς την πνευματική ανεξαρτησία.[12]
19ος αιώνας
Τον 19ο αιώνα, οι ιδέες του Διαφωτισμού, της λογικής, και της ελεύθερης βούλησης διαδόθηκαν μεταξύ των υπουργών του Κογκρέσου, θέτοντας αυτούς τους υπουργούς σε εντάσεις με τα πιο παραδοσιακά, καλβινιστικά κόμματα.[13] Όταν ο καθηγητής θεολογίας του Χόλλις, Ντέιβιντ Τάπαν, πέθανε το 1803 και ο πρόεδρος Τζόζεφ Ουίλαρντ πέθανε έναν χρόνο αργότερα, ξέσπασε ένας αγώνας για την αντικατάστασή τους. Ο Χένρι Ουέιρ εξελέγη στην έδρα του Χόλλις το 1805 και ο φιλελεύθερος Σάμιουελ Ουέμπερ διορίστηκε στην προεδρία δύο χρόνια αργότερα, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από την κυριαρχία των παραδοσιακών ιδεών στο Χάρβαρντ στην κυριαρχία των φιλελεύθερων, αρμινιανικών ιδεών.[13][14]
Ο Τσαρλς Γουίλιαμ Έλιοτ, πρόεδρος από το 1869 έως το 1909, απέκλεισε την ευνοημένη θέση του Χριστιανισμού από το πρόγραμμα σπουδών, ενώ το έθεσε προς την επιλογή του κάθε φοιτητή. Αν και ο Έλιοτ ήταν το κρίσιμο πρόσωπο για την εκκοσμίκευση της αμερικανικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, παρακινούνταν, όχι από την επιθυμία για εκκοσμίκευση της εκπαίδευσης, αλλά από τις υπερβατικές μοναρχικές πεποιθήσεις από τις οποίες επηρεάστηκε από τον Ουίλιαμ Έλερι Τσάνινγκ και τον Ραλφ Ουάλντο Εμερσον.[15]
20ος αιώνας
Τον 20ό αιώνα, η φήμη του Χάρβαρντ αυξήθηκε μιας και οι αυξανόμενες δωρεές και οι εξέχοντες καθηγητές επέκτειναν τους ορίζοντες του πανεπιστημίου. Η ταχεία αύξηση των εγγραφών συνεχίστηκε καθώς ξεκίνησαν νέες μεταπτυχιακές σχολές και επεκτάθηκε το προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Το κολέγιο Ράντκλιφ, που ιδρύθηκε το 1879 ως το γυναικείο παράρτημα του κολεγίου Χάρβαρντ, έγινε ένα από τα πιο εξέχοντα σχολεία για τις γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Χάρβαρντ έγινε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Αμερικανικών Πανεπιστημίων το 1900.[16]
Το φοιτητικό σώμα στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα ήταν κατά κύριο λόγο «παλαιοί, υψηλού επιπέδου προτεστάντες, ειδικά επισκοπικοί, κογκρεσιονιστές και πρεσβυτεριανοί». Μια πρόταση του 1923 του Προέδρου Α. Λώρενς Λόουελ ότι οι Εβραίοι πρέπει να περιορίζονται στο 15% των προπτυχιακών φοιτητών απορρίφθηκε, αλλά ο Λόουελ απαγόρευσε τους μαύρους από το να γίνουν φοιτητές της σχολής. [17][18][19][20]
Ο Πρόεδρος Τζέιμς Μπ. Κόναντ αναζωογόνησε τις δημιουργικές υποτροφίες για να εγγυηθεί την υπεροχή του Χάρβαρντ μεταξύ των υπόλοιπων ερευνητικών ιδρυμάτων. Είδε την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως μια ευκαιρία για τους ταλαντούχους και όχι ως δικαιώματα για τους πλούσιους, έτσι ο Κόναντ σχεδίασε προγράμματα για τον εντοπισμό, την πρόσληψη και την υποστήριξη ταλαντούχων νέων. Το 1943, ζήτησε από τη σχολή να κάνει μια οριστική δήλωση για το τι θα έπρεπε να είναι η γενική εκπαίδευση, τόσο στη δευτεροβάθμια όσο και στο επίπεδο του κολεγίου. Η προκύπτουσα έκθεση, που δημοσιεύθηκε το 1945, ήταν ένα από τα πιο επιδραστικά μανιφέστο στην αμερικανική εκπαίδευση του 20ού αιώνα.[21]
Μεταξύ του 1945 και του 1960, οι εισαγωγές άνοιξαν για να φέρουν μια πιο διαφορετική ομάδα μαθητών. Μη αντλώντας πλέον κυρίως από επιλεγμένα σχολεία προετοιμασίας της Νέας Αγγλίας, το προπτυχιακό κολέγιο έγινε προσβάσιμο σε ταλαντούχους μαθητές της μεσαίας τάξης από δημόσια σχολεία. Πολλοί περισσότεροι Εβραίοι και καθολικοί έγιναν δεκτοί, αλλά λίγοι μαύροι, ισπανόφωνοι ή Ασιάτες.[22] Καθ' όλη τη διάρκεια του υπόλοιπου 20ού αιώνα, το Χάρβαρντ έγινε πιο δεκτικό προς τη διαφορετικότητα.[23]
Τα μεταπτυχιακά σχολεία του Χάρβαρντ άρχισαν να δέχονται γυναίκες σε μικρούς αριθμούς στα τέλη του 19ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, οι μαθήτριες στο κολέγιο Ράντκλιφ (το οποίο από το 1879 πληρώνουν καθηγητές του Χάρβαρντ για να επαναλάβουν τις διαλέξεις τους για γυναίκες) άρχισαν να παρακολουθούν μαθήματα στο Χάρβαρντ μαζί με τους άνδρες. [24] Οι γυναίκες εισήχθησαν για πρώτη φορά στην ιατρική σχολή το 1945.[25] Από το 1971, το Χάρβαρντ έχει ελέγξει ουσιαστικά όλες τις πτυχές της προπτυχιακής εισαγωγής, διδασκαλίας και στέγασης για τις γυναίκες του Ράντκλιφ. Το 1999, το Ράντκλιφ συγχωνεύτηκε και επίσημα με το Χάρβαρντ.[26]
21ος αιώνας
Η Ντριου Γκίλπιν Φάουστ, προηγουμένως πρύτανης του Ινστιτούτου Προχωρημένης Μελέτης Ράντκλιφ, έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Χάρβαρντ την 1η Ιουλίου του 2007.[27] Τη διαδέχθηκε ο Λώρενς Μπέικοου την 1η Ιουλίου του 2018.[28]
Πανεπιστημιουπόλεις
Κέιμπριτζ
Η κεντρική πανεπιστημιούπολη του Χάρβαρντ μεγέθους 209 στρεμμάτων βρίσκεται στο Χάρβαρντ Γιαρντ στο Κέιμπριτζ, περίπου 5 μίλια δυτικά-βορειοδυτικά του κέντρου της Βοστώνης και εκτείνεται στη γύρω γειτονιά της πλατείας Χάρβαρντ. Το ίδιο το Χάρβαρντ Γιαρντ περιέχει βασικά διοικητικά γραφεία όπως το Χωλ της Μασαχουσέτης, βιβλιοθήκες όπως οι Ουίντενερ, Πιούζεϊ, Χάφτον και Λαμόντ, μια εκκλησία και ακαδημαϊκά κτίρια όπως το Σέβερ Χωλ και το Χάρβαρντ Χωλ, αλλά και τους πιο πρόσφατους κοιτώνες. Οι φοιτητές ζουν σε δώδεκα κατοικίες, εννέα από τις οποίες βρίσκονται νότια του Χάρβαρντ Γιαρντ κατά μήκος ή κοντά στον ποταμό Τσαρλς. Οι άλλες τρεις βρίσκονται σε μια κατοικημένη γειτονιά μισό μίλι βορειοδυτικά του Γιαρντ στο Κουαντράνγκλ (συνήθως αναφέρεται ως "Κουάντ") που φιλοξένησε φοιτητές του κολέγιου Ράντκλιφ έως ότου το Ράντκλιφ συγχώνευσε το οικιστικό του σύστημα με αυτό του Χάρβαρντ. Κάθε οικιστική κατοικία είναι μια κοινότητα με προπτυχιακούς φοιτητές, και περιέχει και μια τραπεζαρία, μια βιβλιοθήκη, αλλά και χώρους αναψυχής.[29]
Επίσης στο Κέιμπριτζ βρίσκονται οι σχολές Νομικής, Θεολογίας, Μηχανικής και Εφαρμοσμένης Επιστήμης, Σχεδιασμού (αρχιτεκτονική), Εκπαίδευσης, Κένεντι (δημόσια πολιτική) και Επέκτασης, καθώς και το Ινστιτούτο Προηγμένης Μελέτης Ράντκλιφ στο Ράντκλιφ Γιαρντ.[30]
Το Χάρβαρντ διαθέτει επίσης εμπορικά ακίνητα στο Κέιμπριτζ.[31][32]
Άλστον
Η Σχολή Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ, τα Εργαστήρια Καινοτομίας του Χάρβαρντ και πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις, όπως το στάδιο Χάρβαρντ, βρίσκονται σε μια πανεπιστημιούπολη 358 στρεμμάτων στο Άλστον,[33] σε μια γειτονιά της Βοστώνης ακριβώς απέναντι από τον ποταμό Τσαρλς από την πανεπιστημιούπολη του Κέιμπριτζ. Η γέφυρα Τζον Ου. Ουίκς, μια γέφυρα πεζών πάνω από τον ποταμό Τσαρλς, συνδέει τις δύο πανεπιστημιουπόλεις.
Το πανεπιστήμιο επεκτείνεται ενεργά στο Άλστον, όπου τώρα κατέχει περισσότερη γη από ό,τι στο Κέιμπριτζ.[34] Τα σχέδια περιλαμβάνουν νέα κατασκευή και ανακαίνιση για τη σχολή Επιχειρήσεων, ένα ξενοδοχείο και συνεδριακό κέντρο, μεταπτυχιακή φοιτητική στέγαση, το στάδιο Χάρβαρντ και άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις.[35]