Ομοσπονδία της Μαλάγια

Από το 1946 έως το 1948, οι έντεκα πολιτείες σχημάτισαν μια ενιαία αποικία του βρετανικού στέμματος γνωστή ως Μαλαισιανή Ένωση.^[3] Λόγω της αντίθεσης των εθνικιστών της Μαλαισίας, η Ένωση διαλύθηκε και αντικαταστάθηκε από την Ομοσπονδία της Μαλαισίας, η οποία αποκατέστησε τις συμβολικές θέσεις των ηγεμόνων των κρατών της Μαλαισίας.

Εντός της Ομοσπονδίας, ενώ τα κράτη της Μαλαισίας ήταν προτεκτοράτα του Ηνωμένου Βασιλείου, το Πενάνγκ και η Μαλάκκα παρέμειναν βρετανικά αποικιακά εδάφη. Όπως η Μαλαισιανή Ένωση πριν από αυτήν, η Ομοσπονδία δεν περιλάμβανε τη Σιγκαπούρη, παρά τις παραδοσιακές της διασυνδέσεις με τη Βρετανική Μαλάγια.

Η Συμφωνία της Ομοσπονδίας της Μαλαισίας διατυπώθηκε από τη Βρετανική-Μαλαισιανή Διάσκεψη του Πλένο μεταξύ Ιουνίου και Δεκεμβρίου 1946. Στο τέλος της συνάντησης, η Διάσκεψη του Πλένο παρήγαγε ένα «Μπλε Βιβλίο» 100 σελίδων.^[4] Υπογράφηκε στις 21 Ιανουαρίου 1948 στον «Οίκο του Βασιλιά» (Carcosa Seri Negara) από τους ηγεμόνες της Μαλαισίας και από τον Σερ Έντουαρντ Τζεντ ως εκπρόσωπο της βρετανικής κυβέρνησης.^[5] Η Συμφωνία αντικατέστησε τη Συμφωνία για τη δημιουργία της Μαλαισιανής Ένωσης και προετοιμάστηκε για την ίδρυση της Ομοσπονδίας της Μαλαισίας την 1η Φεβρουαρίου 1948. Αποκαταστάθηκε επίσης η θέση των ηγεμόνων της Μαλαισίας.

Η Ομοσπονδία έγινε ανεξάρτητη από τη βρετανική αποικιακή κυριαρχία και έγινε ανεξάρτητο μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών στις 31 Αυγούστου 1957.^[6] Το 1963, η Ομοσπονδία ανασυστάθηκε ως «Μαλαισία» όταν έγινε ομοσπονδία μαζί με τα βρετανικά εδάφη της Σιγκαπούρης, του Σαράουακ και του Βόρειου Βόρνεο. Οι Φιλιππίνες διατήρησαν αξίωση για το τελευταίο αυτό έδαφος.^[7][8] Η Σιγκαπούρη χωρίστηκε από τη Μαλαισία για να γίνει ανεξάρτητη δημοκρατία στις 9 Αυγούστου 1965.^[9]

Επικεφαλής της κυβέρνησης της Ομοσπονδίας της Μαλαισίας ήταν ένας Βρετανός Ύπατος Αρμοστής με εκτελεστικές εξουσίες, επικουρούμενος και συμβουλευόμενος από το Εκτελεστικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας της Μαλάγιας και το Νομοθετικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας της Μαλάγιας.

• Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας της Μαλάγιας αποτελούνταν από 7 επίσημα και 7 ανεπίσημα μέλη.
• Το Νομοθετικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας της Μαλάγιας αποτελούνταν από τον Ύπατο Αρμοστή ως Πρόεδρο του Συμβουλίου, 14 επίσημα και 50 ανεπίσημα μέλη που εκπροσωπούσαν τους οικισμούς των Στενών, τους επιχειρηματικούς ομίλους και όλες τις φυλές. Επιπλέον, 9 Κρατικοί Σύμβουλοι Yang Di Pertua (αρχηγοί κρατών), Πρωθυπουργοί και 2 εκπρόσωποι των Οικισμοί των Στενών έγιναν ανεπίσημα μέλη.
• Η Διάσκεψη των Κυβερνητών της Μαλάγιας συμβουλευόταν τον Ύπατο Αρμοστή για θέματα μετανάστευσης. Ο Βρετανός Ύπατος Αρμοστής αντικαταστάθηκε από έναν Πρωθυπουργό σε κάθε πολιτεία της ομοσπονδίας.

• Αρχεία αποικιακής διοίκησης (αρχεία μετανάστευσης): Μαλάγια στα Εθνική Αρχεία Η.Β. (σελ. 52)
• Βάση Δεδομένων του Καταστατικού Νόμου του Η.Β.: Federation of Malaya Independence Act 1957 (c. 60) Αρχειοθετήθηκε 2017-10-10 στο Archive-It
• Συλλογή Συνθηκών των Ηνωμένων Εθνών: No.10760: Agreement relating to Malaysia
• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Federation of Malaya στο Wikimedia Commons