Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε

Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε
; Σημαία	; Έμβλημα
	Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε50°16′33″N 18°59′9″E
Χώρα	Πολωνία
Διοικητική υπαγωγή	Βοεβοδάτο Σιλεσίας
Ίδρυση	1178
Έκταση	25,5 km²
Υψόμετρο	280 μέτρα
Πληθυσμός	64.676 (31 Μαρτίου 2021)
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε)

18°59′9″E / 50.27583°N 18.98583°E / 50.27583; 18.98583

Το Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε (πολωνικά: Siemianowice Śląskie), επίσης γνωστό ως Σιεμιανοβίτσε (πολωνικά: Siemianowice, γερμανικά: Siemianowitz-Laurahütte‎‎, σιλεσικά: Siymianowice), είναι πόλη στο Βοεβοδάτο Σιλεσίας της νότιας Πολωνίας, στην Άνω Σιλεσία, κοντά στο Κατοβίτσε. Βρίσκεται στην Άνω Μητροπολιτική Ένωση Σιλεσίας, μια μητρόπολη με πληθυσμό 2 εκατομμυρίων κατοίκων στα Υψίπεδα της Σιλεσίας, στον ποταμό Μπρινίτσα (παραπόταμος του Βιστούλα).

Προηγουμένως, ανήκε διοικητικά στο Βοεβοδάτο Κατοβίτσε και πιο πριν στο Βοεβοδάτο Σιλεσίας (1920-1939). Το Σιεμιανοβίτσε είναι μια από τις πόλεις της αστικής περιοχής του Κατοβίτσε των 2,7 εκατομμυρίων κατοίκων, στην καρδιά της ευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής Άνω Σιλεσίας, με πληθυσμό περίπου 5.294.000 κατοίκων. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 65.845 κάτοικοι (2020).^[3] Το Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε συνορεύει με τέσσερις πόλεις: Πιεκάρι Σλόνσκιε, Χόζουφ, Τσέλατς και την πρωτεύουσα του βοεβοδάτου, Κατοβίτσε.

Ετυμολογία

Υπάρχουν τρεις υποθετικές εξηγήσεις για την προέλευση του ονόματος Siemianowice: είτε προέρχεται από επτά καλύβες που ονομάζονταν Siedminowice/Siedmionowice στα παλιά πολωνικά, είτε από τον παλιό μύθο για τον Siemion, τον Michał και τον Maciej, ή τον Siemion, τον Michał και τον Jakub είτε προέρχεται από το ziemia nawa, που σημαίνει γη που απομακρύνθηκε από το νερό.

Ιστορία

Το Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε χρονολογείται από τη μεσαιωνική Πολωνία που κυβερνούσε ο Οίκος των Πιαστ. Πιθανότατα αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε έγγραφα το 1253.

Το 1924, οι κοινότητες Σιεμιανοβίτσε και Χούτα Λάουρι συγχωνεύτηκαν. Η νέα πόλη ονομάστηκε Siemianowice Śląskie και απέκτησε προνόμια πόλης το 1932.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, την πρώτη ημέρα της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε μια αψιμαχία μεταξύ Γερμανών σαμποτέρ και της πολωνικής αυτοάμυνας στη σημερινή συνοικία Μιχαουκοβίτσε (Michałkowice).^[4] Γερμανοί σαμποτέρ μπήκαν στη συνέχεια στο τοπικό ορυχείο, παίρνοντας ως ομήρους αρκετές δεκάδες Πολωνούς ανθρακωρύχους.^[4] Μετά από μια μάχη, πολωνικά στρατεύματα και εθελοντές, συμπεριλαμβανομένων μελών της Πολωνικής Γυμναστικής Εταιρείας «Σόκουου» και προσκόπων, κατέλαβαν ξανά ορυχείο.^[4] Υπήρξαν νεκροί και από τις δύο πλευρές, και οι Πολωνοί συνέλαβαν επίσης δεκάδες Γερμανούς σαμποτέρ.^[4] Οι Γερμανοί τελικά εισέβαλαν και κατέλαβαν την πόλη τις επόμενες ημέρες, και ήδη στις 8 Σεπτεμβρίου 1939, το γερμανικό Φράικορπς δολοφόνησε έξι Πολωνούς στην πόλη.^[5] Τον Σεπτέμβριο του 1939, η γερμανική Einsatzgruppe I έδρασε στην πόλη και διέπραξε διάφορα εγκλήματα κατά του πολωνικού πληθυσμού. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, δύο στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας ιδρύθηκαν και λειτούργησαν στην πόλη: ένα για Πολωνούς (Πόλενλαγκερ)^[6] και ένα για Εβραίους.^[7] Τον Απρίλιο του 1944, οι Γερμανοί δημιούργησαν επίσης ένα υποστρατόπεδο του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς, στο οποίο κρατήθηκαν πάνω από 900 άτομα και υποβλήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία.^[8] Τον Ιανουάριο του 1945, οι κρατούμενοι του υποστρατοπέδου οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν^[8] και λίγο αργότερα οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την πόλη και η κατοχή έληξε.

Το 1951, οι Μιχαουκοβίτσε, Μπίτκουφ (Bytków), Μπάνγκουφ (Bańgów) και Πσεουάικα (Przełajka) συμπεριλήφθηκαν στα όρια της πόλης του Σιεμιανοβίτσε ως νέες συνοικίες.