Τζιάν Μαρία Βολοντέ

Ο Βολοντέ γεννήθηκε στο Μιλάνο αλλά μεγάλωσε στο Τορίνο. Ο πατέρας του Μάριο ήταν αξιωματούχος του στρατού (περίοδος Μουσολίνι) από το Σαρόνο (επαρχία του Βαρέζε), που το 1944 ήταν διοικητής της Μαύρης Εκατονταρχίας του Τσιβάσο, κοντά στο Τορίνο. Η μητέρα του, Καρολίνα Μπιάνκι ανήκε σε εύπορη βιομηχανική οικογένεια του Μιλάνου. Ο νεώτερος αδερφός του,Κλαούντιο, ήταν επίσης ηθοποιός.Πήγε στη Ρώμη με το τρένο για να ξεκινήσει την καριέρα του σπουδάζοντας στην Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης Σιλβίο Ντ' Αμίκο, από την οποία έφυγε το 1957. Έκανε μια σύντομη καριέρα στην τηλεόραση παίζοντας έργα των Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και Κάρλο Γκολντόνι, προτού ξεκινήσει την κινηματογραφική του καριέρα.

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Βολοντέ έγινε με την ταινία Υπό δέκα σημαίες (1960), σκηνοθετημένο από τον Ντούλιο Κολέτι. Μετά από 4 χρόνια θα παίξει τον «Ραμόν Ρόχος» στο Για μια χούφτα δολάρια (1964) και τον «Ελ Ιντίο» στο Μονομαχία στο Ελ Πάσο (1965). Και τους δύο ρόλους του το έκανε για οικονομικούς λόγους και δεν τους θεωρούσε σημαντικούς. Και οι δύο ταινίες σκηνοθετήθηκαν απο τον τότε άγνωστο Σέρτζιο Λεόνε. Η επιτυχία αυτών των δύο γουέστερν έδωσε στον Βολοντέ μεγάλη αναγνωρισημοτήτα σε διεθνές επίπεδο και απεκτήσε μεγάλη φήμη. Υποδύθηκε τον «Κάρλο Λέβι» στην ταινία Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι (1979) σε μια αυτοβιογραφική ιστορία. Επίσης έπαιξε σε κωμικούς ρόλους όπως Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε (1966).

Το 1968 κέρδισε το πρώτο του βραβείο ως καλύτερος ηθοποιός στην ταινία Για κάθε δικό μου, σκηνοθετημένη απο τον Έλιο Πέτρι. Επίσης κέρδισε άλλες δύο φορές αυτό το βραβείο με τον ίδιο σκηνοθέτη. Η δεύτερη φορά ήταν για τον ρόλο του ως «αστυνομικός διευθυντής» στην ταινία Υπεράνω πάσης υποψίας (1971) που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, και η τρίτη φορά ήταν για την ταινία Η άβυσσος, (1989). Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1983 κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στην ταινία Ο θανάτος του Μάριο Ρίτσι. Στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου 4 χρόνια αργότερα θα κερδίσει την Αργυρή Αρκτό για την ταινία Υπόθεση Μόρο. Το 1991 στο Φεστιβάλ της Βενετίας θα του απονεμηθεί ο Χρυσός Λέοντας για το σύνολο της καριέρας του στον κινηματογράφο.

Ο Βολοντέ σε μια συνέντευξη του είχε δηλώσει:

«Για μένα υπάρχει η ανάγκη να κατανοήσω τον κινηματογράφο ως μέσο μαζικής επικοινωνίας, καθώς και το θέατρο και την τηλεόραση. Το να είσαι ηθοποιός είναι θέμα επιλογής: είτε μπορείς να εκφράσεις τις συντηρητικές δομές της κοινωνίας και να συμβιβαστείς με το να είσαι ρομπότ στα χέρια της εξουσίας, είτε μπορείς να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις μια επαναστατική σχέση μεταξύ τέχνης και ζωής».^[2]

Ο Βολόντε ήταν μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος μέχρι το 1977. Στις 16 Ιουνίου 1975 εξελέγη περιφερειακός σύμβουλος του Λάτσιο, με είκοσι έξι χιλιάδες ψήφους, αλλά μόλις έξι μήνες αργότερα αποφάσισε να παραιτηθεί. Ο ίδιος είχε δηλώσει: «...Κατάλαβα ότι υπήρχε μια άβυσσος ανάμεσα στην ανάγκη μου για κομμουνισμό και στην πολιτική καριέρα που μου πρόσφεραν. Ήθελαν να με κάνουν λειτουργό, πολιτικό ζώο εμπλεκόμενο στην κομματική πολιτική: χρειαζόμουν έρευνα, κριτική, δημοκρατία. Κατάλαβα ότι έχανα την ταυτότητά μου και επέλεξα μια σχέση με τον εαυτό μου».^[3]

Το 1981, βοήθησε τον φίλο του Ορέστε Σκαλτσόνε, μέλος της Autonomia Operaia, να ξεφύγει από το ένταλμα σύλληψης που είχε εκδοθεί εναντίον του σε σχέση με τη λεγόμενη Δίκη της 7ης Απριλίου, συνοδεύοντάς τον παράνομα στο σκάφος του στην Κορσική και από εκεί, αφού σταμάτησε στην Δανία, ο Σκαλτσόνε κατέφυγε στη Γαλλία.^[4]

Ο Βολόντε προτάθηκε στη συνέχεια από το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς στις πολιτικές εκλογές του 1992 στην εκλογική περιφέρεια Ρώμης-Βιτέρμπο-Λατίνα-Φροζινόνε , με αποτέλεσμα να έρθει δεύτερος επιλαχών.^[5].

Ο Τζιάν Μαρία Βολοντέ ήταν γνωστός για τις ακροαριστερές αποψεις του. Από την σχέση του με την ιταλίδα ηθοποιό Κάρλα Γκραβίνα απέκτησε μια κόρη στις αρχές του 1960, την Τζοβάννα. Από το 1977 και μέχρι τον θάνατο του συζούσε με την ηθοποιό Αντζέλικα Ίπολιτο. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Το βλέμμα του Οδυσσέα στην Φλώρινα έπαθε καρδιακή προσβολή.^[6] Μετά από την επιθυμία του ίδιου έταφη στο μικρό νησάκι της Σαρδηνίας Λα Μανταλένα.

• Mirko Capozzoli (2018). Gian Maria Volonté. Torino. ISBN 9788867832071. 
• Fabrizio Deriu (1997). Gian Maria Volonté. Il lavoro d'attore. Bulzoni. ISBN 9788883190469. 
• Τζιάν Μαρία Βολοντέ στα Google Books
• Τζιάν Μαρία Βολοντέ στα Google Books
• Giovanni Savastano (2018). Gian Maria Volonté. Recito dunque sono. Edizioni Clichy. ISBN 978-88-6799-492-2. 

• Ο Τζιάν Μαρία Βολοντέ στην IMDb (Αγγλικά)