Cream
Οι Cream ήταν βρετανικό ροκ συγκρότημα, το οποίο υπήρξε από το καλοκαίρι του 1966 μέχρι το Νοέμβριο του 1968. Αποτελούνταν από τον Έρικ Κλάπτον στην κιθάρα, τον Τζακ Μπρους στο μπάσο και τα φωνητικά και τον Τζίντζερ Μπέηκερ στα τύμπανα.
| Cream | |
|---|---|
 Οι Cream. | |
Πληροφορίες | |
| Προέλευση | Λονδίνο, Αγγλία |
| Μουσικά είδη | Μπλουζ Ροκ, Ψυχεδελικό ροκ |
| Παρουσία | 1966-1968 1993 2005 |
| Δισκογραφική εταιρεία | Reaction, Polydor, RSO, Atco, Reprise |
| Πρώην μέλη | Έρικ Κλάπτον Τζακ Μπρους Τζίντζερ Μπέηκερ |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημη ιστοσελίδα των Cream | |
| wikidata (π) | |
Βιογραφία
Τον Φεβρουάριο του 1965, ο Έρικ Κλάπτον αποχώρησε από τους Yardbirds,[1] με τη φήμη ενός από τους καλύτερους κιθαρίστες του κόσμου. Το επόμενο έτος, γνώρισε τον ντράμερ Τζίντζερ Μπέηκερ, ο οποίος έπαιζε στο τζαζ σύνολο The Graham Bond Organisation, στο οποίο παλιότερα, είχε συμμετάσχει και ο μπασίστας Τζακ Μπρους, τον οποίο ο Κλάπτον είχε γνωρίσει λίγους μήνες νωρίτερα. Σε εκείνο το διάστημα, οι σχέσεις μεταξύ του Μπέηκερ και του Μπρους ήταν τεταμένες με τον πρώτο να έχει εκδιώξει στο παρελθόν τον Μπρους από τους Bond's band λόγω έντονων αντιπαραθέσεων, οι οποίες έφθασαν στο σημείο ο Μπέηκερ να του επιτεθεί με μαχαίρι.[2]
Με σκοπό τη δημιουργία συγκροτήματος με τον Κλάπτον στην κιθάρα, ο Μπέηκερ και ο Μπρους παραμέρισαν τις διαφορές τους και ξεκίνησαν να κάνουν πρόβες για τα πρώτα τους τραγούδια. Στις 29 Ιουλίου του 1966, το νέο συγκρότημα, με την ονομασία Cream, έδωσε την πρώτη του συναυλία σε κλαμπ του Μάντσεστερ και δύο ημέρες αργότερα έπαιξαν στο φεστιβάλ Τζαζ και Μπλουζ του Γουίντσορ.[3][4] Στις 9 Δεκεμβρίου του 1966, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος, με τίτλο Fresh Cream, ανεβαίνοντας στο βρετανικό Top-10.[5] Η πρώτη πλευρά του δίσκου περιείχε δικές τους συνθέσεις, μεταξύ αυτών και την επιτυχία I Feel Free,[6] ενώ στη δεύτερη πλευρά είχε διασκευές σε τραγούδια του Ρόμπερτ Τζόνσον, του Muddy Waters και του Skip James.[7]
Τον Μάρτιο του 1967, οι Cream επισκέφθηκαν για πρώτη φορά τις Ηνωμένες Πολιτείες, για να παίξουν εννέα συναυλίες στη Νέα Υόρκη.[8] Το Νοέμβριο του 1967, κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος με τίτλο Disraeli Gears, το οποίο ανέβηκε στο # 5 στα βρετανικά τσαρτ και το # 4 στα αντίστοιχα αμερικανικά,[9] ενώ περιείχε και τις επιτυχίες Strange Brew και Sunshine of Your Love.[10][11] Τον Αύγουστο του 1967, περιόδευσαν για πρώτη φορά ως πρώτο όνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το set list τους να περιέχει κομμάτια τα οποία έφθαναν μέχρι και τα είκοσι λεπτά.[12]
Τον Ιούλιο του 1968, κυκλοφόρησε το τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος, το διπλό Wheels of Fire, το οποίο ανέβηκε στην κορυφή των αμερικανικών τσαρτ και στο # 3 στη Μεγάλη Βρετανία,[13] ενώ περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες White Room και Crossroads.[14][15] Στο συγκεκριμένο δίσκο, περιέχονταν οι διασκευές στο Born Under a Bad Sign του Booker T. Jones, το Spoonful του Willie Dixon και το Crossroad Blues του Ρόμπερτ Τζόνσον με το συντομευμένο όνομα, Crossroads.[16]
Μετά την κυκλοφορία του Wheels of Fire, τα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους. Στις 4 Οκτωβρίου του 1968, ξεκίνησαν την τελευταία τους περιοδεία από το Όκλαντ της Καλιφόρνια, η οποία τελείωσε ακριβώς ένα μήνα αργότερα, στο Ρόουντ Άιλαντ των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, τις συναυλίες τους άνοιξαν οι Deep Purple, οι Taste του Ρόρι Γκάλαχερ και οι Yes.[17] Λίγο πριν, το μάνατζμεντ του συγκροτήματος του είχε πείσει να ηχογραφήσουν ένα τελευταίο άλμπουμ, με τίτλο Goodbye, το οποίο κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα και ανέβηκε στο # 1 των βρετανικών τσαρτ,[18][19] ενώ περιείχε και την επιτυχία Badge.[20] Οι Cream έδωσαν τις δύο τελευταίες τους συναυλίες στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, στις 25 και 26 Νοεμβρίου του 1968.[21]
Το 1993, οι Cream επανενώθηκαν για μία εμφάνιση, στην τελετή ένταξης τους στο Rock and Roll Hall of Fame, συναυλία κατά την οποία έπαιξαν τα κομμάτια Sunshine of Your Love, Crossroads και Born Under a Bad Sign.[22]
Τον Μάιο του 2005, οι Cream πραγματοποίησαν τη δεύτερη και τελευταία επανένωση τους για τέσσερις συναυλίες στο Royal Albert Hall, τα εισιτήρια των οποίων είχαν εξαντληθεί μέσα σε λιγότερο από μία ώρα.[23] Ηχογραφήσεις των συναυλιών αυτών, υπάρχουν στο διπλό άλμπουμ Royal Albert Hall London May 2-3-5-6, 2005.[24] Παράλληλα έδωσαν τρεις συναυλίες στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης τον Οκτώβριο του ίδιου έτους πριν διαλυθούν οριστικά το 2006.
Το 2006, οι Cream βραβεύτηκαν με το Grammy Lifetime Achievement Award, ως αναγνώριση για την προσφορά τους στη μοντέρνα μουσική.[25]
Δισκογραφία
.png)
Άλμπουμ
| Έτος | Εξώφυλλο | Άλμπουμ | Η.Π.Α.[26] | Αγγλία[27] | Γερμανία[28] | Καναδάς[29] | Επίπεδο βράβευσης Η.Π.Α.[30] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1966 |  | Fresh Cream | 39 | 6 | - | - | Χρυσός |
| 1967 |  | Disraeli Gears | 4 | 5 | - | 10 | Πλατινένιος |
| 1968 |  | Wheels of Fire | 1 | 3 | 15 | 1 | Χρυσός |
| 1969 |  | Goodbye | 2 | 1 | 9 | 5 | Χρυσός |
| 1969 |  | Best of Cream (συλλογή) | 3 | 6 | 29 | 6 | Χρυσός |
| 1970 |  | Live Cream (Live) | 15 | 4 | 30 | 13 | |
| 1972 |  | Live Cream Volume II (Live) | 27 | 15 | - | 30 | |
| 1983 |  | Strange Brew: The Very Best of Cream (συλλογή) | - | - | - | - | Πλατινένιος |
| 2005 |  | Royal Albert Hall London May 2-3-5-6, 2005 (Live) | 59 | 61 | 11 | - |
Σινγκλ
| Έτος | Σινγκλ | Η.Π.Α.[26] | Αγγλία[27] | Γερμανία[28] | Καναδάς[29] | Αυστραλία[31] | Άλμπουμ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1966 | Wrapping Paper | - | 34 | - | - | - | - |
| 1966 | I Feel Free | - | 11 | - | 27 | - | Fresh Cream |
| 1967 | Strange Brew | - | 17 | - | - | - | Disraeli Gears |
| 1968 | Sunshine of Your Love | 5 | 25 | - | 3 | 22 | Disraeli Gears |
| 1968 | Anyone for Tennis | 64 | 40 | - | 37 | - | - |
| 1968 | White Room | 6 | 28 | 28 | 2 | 1 | Wheels of Fire |
| 1969 | Crossroads | 28 | - | - | 13 | - | Wheels of Fire |
| 1969 | Badge | 60 | 18 | 29 | 49 | 38 | Goodbye |