Universitato de Bazelo

la plej malnova altlernejo de Svislando

La Universitato de Bazelo (germane Universität Basel) estis fondita en la 4-a de aprilo 1460 kaj do la plej malnova altlernejo de Svislando. Ĝi posedas unu el la plej renomaj bibliotekoj de Svislando. La nuna ĉefkonstruaĵo troviĝas ĉe Petersplatz kaj estis inaŭgurita en la jaro 1939.

Universitato de Bazelo
universitato • eldonejo de malfermita aliro • comprehensive university
Informoj
fondodato4-a de aprilo 1460
specoŝtata
jara budĝeto760 milionoj da svisaj frankoj (2021)
Situo
Geografia situo610892 / 267554 (mapo)47.5586111111117.583333333333347° 33′ 31″ N, 7° 35′ 0″ O; CH1903: 610892 / 267554 (mapo)
landoSvislando
urboBazelo, Svislando
Estraro
gvidantoAndrea Schenker-Wicki
Nombroj
nombro de studentoj13 039 (2021)
nombro de kunlaborantoj6 678
el tio profesoroj380
retejo[<span%20class="official%20website">[1] Oficiala retejo]
Listoj
membro de
• Utrecht Reto
• IIIF Consortium
Asocio de Eŭropaj Universitatoj
• Informationsdienst Wissenschaft
arXiv
• ORCID
• swissuniversities vd
filiita al
• Utrecht Reto vd
Universitato de Bazelo (Bazelo)
Universitato de Bazelo (Bazelo)
DEC
Universitato de Bazelo
Universitato de Bazelo
Universitato de Bazelo (Svislando)
Universitato de Bazelo (Svislando)
DEC
Universitato de Bazelo
Universitato de Bazelo
Map
Universitato de Bazelo
vdr
la inaŭgura ceremonio dum 1460

Historio

La universitato estis fondita okaze de la Koncilio de Bazelo per la Papo Pio la 2-a. La fonddokumento datiĝas de la 12-a de novembro 1459, la oficiala inaŭguro okazis la 4-an de aprilo 1460.

Fakultatoj

Komence la universitato posedis kvar fakultatojn (arto, teologio, medicino, jurisprudenco. 1937 estis aldonita naturscienca fakultato kaj 1971 aldoniĝis la Biocentro de la Universitato de Bazelo. En 2003 estis kreita fakulta pri psikologio.

Konataj profesoroj, kiuj instruis ĉe la Universitato de Bazelo

Inter aliaj ĉe la Bazela Universitato instruis:

Nobelpremiitoj

Du nobelpremiitoj pri medicino laboris ĉe la Universitato de Bazelo, nome Tadeus Reichstein (1950) kaj Werner Arber (1978).

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj