Vojo
 | Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Vojo (libro) |
Vojo estas identigebla pado inter du aŭ pluraj geografiaj lokoj. Vojoj povas esti preparitaj, ekzemple per pavimo, por faciligi la suriradon, tamen tio ne estas deviga. Historie multaj vojoj estis rekoneblaj sen formalaj konstruaĵoj.
Laŭ Francisko Azorín vojo estas Spaco trairota por sin movi de unu loko al alia. Loko speciale preparita por veturiloj aŭ piedirantoj. Spaco trairita de moviĝanta korpo.[1] Li indikas etimologion el la latina via (vojo). Kaj li aldonas la terminojn fervojo, por vojo kun reloj por vagonaro; vojkruciĝo, por loko, en kiu du aŭ pluraj vojoj renkontiĝas transverse; vojforko, aŭ duforkiĝo, por loko, kie unu vojo dividiĝas en du; subvojo, supravojo, akvovojo, tramvojo, ĉefvojo.[2]
Tipoj kaj teĥnikoj
Gravaj vojoj
- Beringio
- El Camino Real
- Galeón de Manila
- Jakoba vojo
- Rivero Janceo
- Orient Express
- Siberia fervojo
- Silka vojo
- Triangula komerco
Proverbo
Ekzistas pluraj proverboj pri vojo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[3]:
„ Ju pli malproksimen la vojo, des pli da larmoj. ” -
„ Kiu ĉe l' vojo konstruas, tiun ĉiu instruas. ” -
„ Vojon batitan herbo ne kovras. ”
