اخلاق مراقبت

اخلاق مراقبت نظریه‌ای در اخلاق هنجاری است که مطابق آن محور کنش اخلاقی روابط بینافردی و مراقبت یا خیرخواهی به عنوان یک فضیلت است. اخلاق مراقبت یکی از مجموعهٔ نظراتی است که در نیمهٔ دوم قرن بیستم توسط فیلسوفان فمینیست پرداخته شد.^[۱] در مقابل نظریه‌های اخلاقی پیامدگرایانه و وظیفه‌گرایانه بر استانداردهای قابل‌تعمیم و بی‌طرفی تأکید می‌کنند، اخلاق مراقبت بر اهمیت واکنش به افراد تأکید می‌کند. تمایز میان عمومی و فردی را می‌توان در پرسش‌های محوری متفاوت این دو رویکرد هم دید: «چه چیزی عادلانه است؟» در مقابل «چگونه واکنش بدهیم؟».^[۲]