اقتصاد کره شمالی

اقتصاد کره شمالی یک اقتصاد متمرکز برنامه‌ریزی شده است. این اقتصاد پس از بنیان‌گذاری ایدئولوژی جوچه، دارای نقش طرح‌های تخصیصی بازار آزاد محدودی بوده است ولی با این حال، روند مشارکت و ظهور بازارهای آزاد در این کشور روندی افزایشی داشته‌ است.^[۹][۱۰] تا تاریخ ۲۰۲۲^{[بروزرسانی]}، کره شمالی به پایبندی اساسی خود به اقتصاد دستوری متمرکز ادامه می‌دهد. این کشور دارای مجموع تولید ناخالص داخلی ۲۸٫۵۰۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۱۶ بوده است. برخی از آزادسازی‌های اقتصادی، به ویژه پس از به قدرت رسیدن کیم جونگ اون در سال ۲۰۱۲ میلادی، وجود داشته‌است، اما گزارش‌های متضادی بر سر قوانین و مصوبات خاص آن نیز در منابع موجود است.^{[۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶]} از دهه ۱۹۹۰، فعالیت بازارهای غیررسمی افزایش یافته است و نظام تمامیت‌خواه کره شمالی فعالیت این بازار غیر رسمی را مجاز و یا حداقل تحمل کرده‌است.^[۱۷] این بازارها به نام «Jangmadang» نامیده می‌شوند و در نتیجه فروپاشی اقتصادی در دهه ۱۹۹۰ میلادی و به دلیل ناتوانی نظام سیاسی در توزیع غذا در بین مردم شکل گرفتند.^[۱۸]

اقتصاد کره شمالی

واحد پول	وون کره شمالی (KPW, ₩)
سال مالی	سال تقویمی
گروه	اقتصاد با درآمد پایین[۱]
آمارها
جمعیت	25,666,161 (2019)[۲]
تولید ناخالص داخلی	$28.5 billion (nominal, 2016)[۳] $40 billion (PPP, 2015 est.)[۴]{[۴] }}کره شمالی به‌طور مستقل و قابل اتکا آماری منتشر نکرده. این آمار بر اساس بانک کره و تحقیقات دست دوم دیگر است.
رتبه	115th (nominal, 2017) 113th (PPP, 2017)
رشد تولید ناخالص داخلی	−4.5% (2020)
سرانه تولید ناخالص داخلی	$1,300 (2016, nominal)[۵] $1,700 (PPP, 2015 est.)[۴][note ۱]
رتبه سرانه تولید ناخالص داخلی	178th (nominal, 2017) 179th (PPP, 2017)
تولید ناخالص داخلی هر بخش	بخش کشاورزی: ۲۲٫۵٪ بخش صنعتی: ۴۷٫۶٪ بخش خدماتی: ۲۹٫۹٪ (2017 est.)[۴]
جمعیت زیر خط فقر	N/A
شاخص جینی	N/A
شاخص توسعه انسانی	N/A N/A IHDI
نیروی کار	16,503,176 (2019)[۶] 78.2% employment rate (2019)[۷][note ۲]
نیروی کار بر پایه شغل	بخش کشاورزی: ۳۷٪ بخش صنعتی: ۶۳٪ (2008 est.)[۴]
بی‌کاری	2.81% (2020 est.)
صنایع اصلی	محصولات نظامی، ماشین‌سازی، مواد شیمیایی، معدن (زغال‌سنگ، سنگ آهن، سنگ آهک، منیزیت، گرافیت، مس، روی، سرب و فلزات گرانبها)، کشاورزی، متالورژی، منسوجات، فرآوری مواد غذایی[۴]
رتبه آسانی انجام کسب و کار	N/A
تجارت خارجی
صادرات	$4.582 billion (2017 est.)[۴]
کالاهای صادراتی	مواد معدنی، محصولات متالورژی، تولیدات (از جمله تسلیحات)، منسوجات، کشاورزی و شیلات products[۴]
شرکای اصلی صادرات	چین 67% (2019)[۸]
واردات	$2.32 billion (2018 est.)[۴]
کالاهای وارداتی	نفت، زغال‌سنگ کک، ماشین آلات و تجهیزات، منسوجات، غلات[۴]
شرکای اصلی واردات	چین 95.8% (2019)[۸]
سهم سرمایه‌گذاری خارجی	$1.878 billion (December 31, 2015, est.)[۴]
استقراض ناخالص خارجی	$20 billion (2011 est)"/>
امور مالی عمومی
تراز بودجه	−0.4% (of GDP) (2007 est.)[۴]
درآمدها	3.2 billion (2007 est.)[۴]
مخارج	3.3 billion (2007 est.)[۴]
منبع اصلی داده‌ها: اطلاعات‌نامهٔ جهان سازمان سیا همهٔ مقدارها -مگر موردهای ذکرشده- به دلار آمریکا است

فروپاشی بلوک شرق از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲، و سقوط منبع اقتصادی اصلی کره شمالی ،اتحاد جماهیر شوروی، اقتصاد کره شمالی را وادار کرد تا روابط اقتصادی خارجی خود را دوباره تنظیم و تغییر دهد. از نتایج این تغییرات می‌توان به افزایش مبادلات اقتصادی با کره جنوبی اشاره کرد. چین بزرگ‌ترین شریک تجاری کره شمالی است. ایدئولوژی جوچه کره شمالی منجر به خودبسندگی این کشور در محیط تحریم‌های بین‌المللی شده است.^[۱۹] در حال حاضر اقتصاد کنونی کره شمالی هنوز تحت سلطه صنایع دولتی و مزارع جمعی است. با این‌حال، سرمایه‌گذاری خارجی و استقلال شرکت‌ها افزایش یافته‌است.

کره شمالی از عواقب جنگ کره تا اواسط دهه ۱۹۷۰ تولید ناخالص داخلی مشابهی با همسایه خود کره جنوبی داشت،^[۲۰][۲۱] اما در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل قرن بیست و یکم تولید ناخالص داخلی سرانه کمتر از ۲۰۰۰ دلار را ثبت کرد. در سال ۲۰۱۸، بانک کره، کره جنوبی رشد تولید ناخالص داخلی کره شمالی را ۴٫۱-٪ تخمین زد.^[۲۲] برای اولین بار، در سال ۲۰۲۱، بخش خصوصی کره شمالی از بخش دولتی پیشی گرفت.^[۲۳][۲۴]