انتخابات ریاست‌جمهوری ایتالیا ( ۲۰۲۲)

پیشینه سیاسی (۲۰۲۱–۲۰۱۵)

رئیس‌جمهور فعلی سرجیو ماتارلا در ۲۰۱۵ توسط پارلمان و نمایندگان منطقه انتخاب شد. ماتارلا توسط ائتلاف چپ میانه به رهبری ماتئو رنتسی، نخست‌وزیر وقت و دبیر حزب دموکرات (PD) حمایت شد و از حمایت گسترده‌ای برخوردار شد.^[۲۲] نتیجه همه‌پرسی قانون اساسی ایتالیا در ۲۰۱۶ منجر به استعفای رنتزی و تشکیل کابینه جنتیلونی به ریاست پائولو جنتیلونی شد، وی که در آن زمان معاون حزب دموکرات بود، به عنوان نخست‌وزیر، انتخاب شد.

انتخابات عمومی ۲۰۱۸ باعث شد تا مجلس معلق شود. متعاقب آن پس از انجام مذاکرات جنبش پنج ستاره (M5S) و لیگ (Lega) برای تشکیل دولت، کابینه جدیدی به رهبری جوزپه کونته، استاد حقوق متمایل به M5S تشکیل شد.^[۲۳] در طول تشکیل دولت، نقش ماتارلا به ویژه زمانی اهمیت یافت که او از انتصاب پائولو ساوونا، اقتصاددان اروپایی شکاک به عنوان وزیر دارایی کابینه خودداری کرد.^{[۲۴][۲۵][۲۶]}

در اوت ۲۰۱۹، ماتئو سالوینی، رهبر لگا، پس از افزایش تنش‌ها در میان اکثریت، تقاضای عدم رأی اعتماد به کونته را اعلام کرد.^[۲۷][۲۸] بسیاری از تحلیلگران سیاسی معتقد بودند که طرح عدم رأی اعتماد تلاشی بوده برای ملزم کردن دولت به برگزاری انتخابات زودهنگام و بهبود جایگاه لگا در پارلمان ایتالیا تا سالوینی به این ترتیب بتواند نخست‌وزیر بعدی شود.^[۲۹] در ۲۱ اوت، ماتارلا رایزنی‌ها را با تمام گروه‌های پارلمانی آغاز کرد. در همان روز، هدایت ملی PD رسماً برای تشکیل کابینه جدید در ائتلاف با M5S افتتاح شد. در ۲۹ اوت، ماتارلا کونته را به کاخ کوئیرینال احضار کرد تا به او وظیفه تشکیل کابینه جدید را ابلاغ کند.^[۳۰]

در ۲۰۲۰، ایتالیا به یکی از کشورهایی تبدیل شد که بدترین آسیب را از دنیاگیری کووید-۱۹ متضرر شده‌است.^[۳۱] دولت کونته اولین کشوری در دنیای غرب بود که برای جلوگیری از گسترش این بیماری، قرنطینه ملی همه‌گیر را اجرا کرد.^[۳۲][۳۳] علیرغم تأیید گسترده افکار عمومی، قرنطینه همه‌گیر کووید-۱۹ در ایتالیا همچنین به عنوان بزرگ‌ترین سرکوب حقوق اساسی در تاریخ جمهوری ایتالیا توصیف شد.^[۳۴] ماتارلا بحران کووید-۱۹ را به عنوان «سه وضعیت اضطراری در جبهه‌های بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی» توصیف کرد که به یک دولت باثبات نیاز داشت^[۳۱] و اطمینان حاصل کرد که پس از سقوط کابینه کونته^[۳۵] با کسب محبوبیت بالا، دولت جدیدی تشکیل می‌شود.^{[۳۶][۳۷][۳۸]} همراه با امکان بیس.^[۳۹]

در ژانویه ۲۰۲۱، ایتالیا ویوا (IV) رنزی، یکی از اعضای ائتلاف حامی کابینه کونته، حمایت خود از دولت پس گرفت.^[۴۰] اگرچه کونته در روزهای بعد در پارلمان رأی اعتماد به دست‌آورد، اما تصمیم گرفت استعفا دهد، زیرا نتوانست به اکثریت مطلق در مجلس سنای جمهوری دست یابد.^[۴۱] پس از شکست مذاکرات برای تشکیل کابینه سوم کونته، رئیس‌جمهور ماتارلا، ماریو دراگی، رئیس سابق بانک مرکزی اروپا را به عنوان نخست‌وزیر در رأس دولت وحدت ملی متشکل از تکنوکرات‌ها و سیاستمداران مستقل M5S، لیگا، PD، منصوب کرد. IV، فورزا ایتالیا (FI)، و آزاد و برابر (LeU).^[۴۲]

رقابت برای ریاست جمهوری (۲۰۲۲–۲۰۲۱)

در سال ۲۰۲۱، پرزیدنت ماتارلا با یادآوری اظهارات مشابهی که توسط اسلاف خود آنتونیو سنی و جیووانی لئونه مطرح شده بود، برای دور دوم که توسط نیروهای سیاسی مختلف کاندید شد، شرکت نکرد.^[۴۳][۴۴] دیگر شخصیت‌های سیاسی گفتند قصد ندارند به عنوان رئیس‌جمهور نامزد شوند، از جمله رومانو پرودی،^[۴۵] اما بونینو،^[۴۶] و لیلیانا سگره.^[۴۷]