ایگوانا

ایگواناها با احتساب دم، ۱/۵ تا ۱/۸ متر رشد می‌کنند. آن‌ها معمولاً به خوبی با محیط اطراف خود یک‌رنگ شده و برای حفظ امنیت خود در مقابل حیوانات شکارچی، استتار می‌کنند.^[۱]

هر دو گونه ایگوانا در این سرده دارای غبغب هستند، ردیفی از خار روی پشت خود تا دم دارند.
ایگواناها در روی پشت خود اندامی به نام چشم سوم دارند.
این جانوران بینایی بسیار خوبی دارند، توانایی دیدن شکل‌ها، سایه‌ها، رنگ‌ها و حرکت را در فواصل زیاد دارند.
ایگواناها برای راه‌روی از میان جنگلهای انبوه و همچنین برای یافتن غذا از چشم‌های خود نهایت استفاده را می‌برند. آن‌ها برای برقراری ارتباط با هم‌نوعان خود سیگنالهای قابل مشاهده و دریافت ارسال می‌کنند. ایگواناها به محرک‌های رنگی مانند نارنجی، زرد، صورتی و به ندرت آبی به عنوان ماده غذایی پاسخ می‌دهند. ایگوانا برای اولین بار توسط داروین(دانشمند) کشف و مورد تحقیق قرار گرفت.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
  یک ایگوانا در باغ خزندگان اصفهان

• خیابانی، علیرضا و انوری فر، حسین (مترجم). ۱۳۹۴. راهنمای کامل نگهداری ایگوانا (تألیف: کارن روزنتال). ویراست نخست، انتشارات مرز دانش، تهران، ۱۰۰ مصور. شابک: ۶-۸۵-۶۰۴۵-۶۰۰-۹۷۸
• "ایگوانا" (به انگلیسی). ویکی‌پدیای انگلیسی. Retrieved 26 February 2009.