جمعیت‌شناسی زبانی

مطالعه آماری زبان‌ها در همه جمعیت‌ها

مردم‌شناسی زبانی مطالعه آماری زبان‌ها در بین همه جمعیت‌ها است. برآورد تعداد گویشوران یک زبان معین ساده نیست و برآوردهای مختلف ممکن است تفاوت چشمگیری داشته باشد. این امر نخست به دلیل مسئله تعریف «زبان» در برابر «گویش» است. شناسایی گونه‌ها به عنوان یک زبان واحد یا به عنوان زبان‌های مجزا اغلب بر اساس ملاحظات قومی، فرهنگی یا سیاسی است تا میران درک متقابل آن‌ها. دومین دشواری چندزبانگی است و تعریف «زبان مادری» را پیچیده می‌کند. سرانجام، در بسیاری از کشورها، اطلاعات ناکافی سرشماری بر مشکلات می‌افزاید.

مردم‌شناسی زبانی شاخه‌ای از جامعه‌شناسی زبان که روندهای زبانی را تحت تأثیر توزیع و توزیع دوباره جمعیت و وضعیت جوامع مورد بررسی قرار می‌دهد.

پرگویشورترین زبان‌ها

جدول زیر شمار گویشوران بومی زبان‌ها به میلیون نفر را طبق برآورد کومری (۱۹۹۸) و وبر (۱۹۹۷)[۱] مقایسه می‌کند. در آن تخمین‌های اتنولوگ (۲۰۰۵) نیز آورده شده‌است. مقایسه تخمین‌هایی که مربوط به همان سال نیست به دلیل رشد ۱٫۱۴٪ جمعیت جهان در سال (با اختلاف منطقه‌ای قابل توجه) مشکل ساز است.

زبانکومری (۱۹۹۸)وبر (۱۹۹۷)اتنولوگ
۱چینی ماندارین۸۳۶۱۱۰۰۱٬۲۰۵ (۱۹۹۹)
۲. -۴هندوستانی۳۳۳۲۵۰۴۲۲ (۲۰۰۱)[۲]
اسپانیایی۳۳۲۳۰۰۳۲۲ (۱۹۹۵)
انگلیسی۳۲۲۳۰۰۳۰۹ (۱۹۸۴)
۵. -۶عربی۱۸۶۲۰۰۳۲۳ (۲۰۰۸)
بنگالی۱۸۹۱۸۵۱۷۱ (۱۹۹۴)
۷. -۸روسی۱۷۰۱۶۰۱۴۵ (۲۰۰۰)
پرتغالی۱۷۰۱۶۰۱۷۸ (۱۹۹۵)
۹ژاپنی۱۲۵۱۲۵۱۲۲ (۱۹۸۵)
۱۰آلمانی۱۰۰۱۰۰۹۵٫۴ (۱۹۹۴)

این جدول نشان می‌دهد که برای بزرگترین زبان‌های جهان، نمی‌توان تخمین شمار گویشوران مادری را با اطمینانی بهتر از شاید ۱۰٪ یا ۲۰٪ داد.

جستارهای وابسته

منابع

پیوند به بیرون

🔥 Top keywords: