خشخاش تریاک

خشخاش یا به فارسی‌ دری کوکنار (نام علمی: Papaver somniferum)^[۲] معمولاً به عنوان خشخاش تریاک^[۳] یا خشخاش دانه نان شناخته می‌شود،^[۴] نام یک گونه‌ای از گیاه است که هم تریاک و هم دانه خشخاش از آن مشتق می‌شود و هم از گیاهان زینتی ارزشمند است که در باغ‌ها می‌روید. محدوده بومی آن احتمالاً شرق مدیترانه بوده، و در خیلی نقاطط به صورت خودرُو(وحشی، رام نشده) می‌روییده اما اکنون با معرفی و کشت باستانی پوشیده شده‌است و در بسیاری از نقاط اروپا و آسیا، رام(طبیعی) شده‌است. این خشخاش به عنوان یک محصول کشاورزی در مقیاس وسیع و برای یکی از سه هدف اصلی کشت می‌شود. اولین مورد تولید دانه‌هایی است که توسط انسان خورده می‌شود که معمولاً به عنوان دانه خشخاش شناخته می‌شود. دوم تولید تریاک برای استفاده عمدتاً در صنعت داروسازی است.^[۵] سومین مورد، تولید سایر آلکالوئیدها، عمدتاً thebaine و oripavine است که توسط صنعت داروسازی به داروهایی مانند هیدروکودون و اکسی کدون پردازش می‌شوند.^[۵] هر یک از این اهداف دارای نژادهای خاصی هستند که هدف آنها یکی از این مشاغل است و تلاش‌های اصلاحی (از جمله بیوتکنولوژی) به‌طور مداوم در حال انجام است.^[۵][۶][۷]

خشخاش
Papaver somniferum
رده‌بندی علمی
فرمانرو:	گیاه
دسته:	گیاهان گلدار
رده:	دولپه‌ای‌ها
راسته:	آلاله‌سانان
تیره:	شقایقیان
سرده:	خشخاش (سرده)
گونه:	P. somniferum
نام دوبخشی
Papaver somniferum کارل لینه[۱]

غنچه

کپسول

گل

گیاه خشخاش از تیر تا مرداد گل می‌دهد. بخش‌های مختلف خشخاش به ویژه شیرهٔ خشک‌شدهٔ کاس‌برگ آن که به تریاک معروف است خاصیت آرام‌بخش، ضد درد و ضد اسهال دارد.

از این گونه آلکالوئیدهایی استخراج می‌شود که مصارف دارویی و صنعتی بسیاری دارد از جمله مورفین، تبایین، کدیین، نارسیین و چند آلکالویید مهم دیگر.همچنین این گونه واریته و کولتیوارهای زیاد و گوناگونی نیز دارد.پس از رسیدن میوه که به صورت کپسول است با خراشیدن آن شیرآبه سفیدرنگی به دست می‌آید که با خشک کردن آن (آب آن گرفته شود) ماده‌ای قهوه‌ای رنگ به نام تریاک حاصل می‌شود.