ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران

لزوم هماهنگی میان ستادهای فرماندهی نیروها و پشتیبانی از ۴ نیروی ارتش از یکدیگر در نبردهای احتمالی، همچنین تهیه دستورالعمل‌های عملیاتی و اداری در زمان صلح، باعث به وجود آمدن ستاد مشترک در ساختار ارتش شد. این ستاد تقریباً در تمامی ارتش‌های منظم دنیا وجود دارد و وظیفه اصلی آن نیز ایجاد تنظیم مقررات، هماهنگی و وحدتِ رویه میان کلیه نیروهای رزمی ارتش می‌باشد. ستاد ارتش فعالیت خود را از سال ۱۳۰۰ در دوران پهلوی اول آغاز کرد و نخستین رئیس ستاد نیز سرتیپ امان‌الله جهانبانی بود. پس از وقوع انقلاب اولین رئیس ستاد مشترک ارتش ایران نیز سپهبد محمدولی قرنی بود.

با توجه به ایجاد سمت فرماندهی کل در ارتش در سال ۱۳۷۷، عنوان ستاد مشترک ارتش در سال ۱۳۸۶ به صورت غیر سازمانی، به ستاد آجا تغییر یافت و جایگاه ریاست ستاد مشترک ارتش به معاونت هماهنگ‌کنندهٔ ارتش تبدیل شد. ادارات قبلی ستاد مشترک مانند؛ اداره آجودانی و ادارات یکم تا نهم، از قدیمی‌ترین سازمان‌های نیروهای مسلح ایران می‌باشند، که در حال حاضر برخی از آن‌ها به صورت مستقل یا با ادغام در یکدیگر، تحت عنوان معاون فرمانده کل ارتش یا به‌صورت اداره زیرمجموعه معاونت هماهنگ‌کننده ارتش، تغییر نام داده‌اند. هر یک از این ادارات، بر عملکرد نیروهای زیرمجموعه ارتش نظارت دارند.

در سال ۱۳۶۸ و بعد از پایان جنگ ایران و عراق، ستادی با عنوان ستاد کل نیروهای مسلح تشکیل شد، که نیروهای آن از ارتش، سپاه، وزارت دفاع و نیروی انتظامی تأمین می‌گردد. تا قبل از ایجاد این ستاد، دستورالعمل‌های کلی توسط ستاد مشترک ارتش و با همکاری وزارت دفاع، تنظیم و به سایر نیروها و نیز شهربانی و ژاندارمری جهت اجرا ابلاغ می‌گردید، ولی این اقدام بعد از ایجاد ستاد کل نیروهای مسلح، به این ستاد واگذار گردید و اقدامات ستاد مشترک به حوزه نیروهای تابعه ارتش محدود شده‌است.

• ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران
• ستاد مشترک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• اداره مستشاری ارتش ایران