راه‌پیمایی مرگ باتاآن

راهپیمایی مرگ باتاآن انتقال اجباری اسرای جنگی توسط ارتش سلطنتی ژاپن بود. این راهپیمایی از تاریخ ۹ آوریل ۱۹۴۲ و پس از ۳ ماه از شکست قوای متفقین در نبرد باتاآن در فیلیپین در طی جنگ جهانی دوم آغاز شد. شمار اسیران جنگی انتقال داده شده ۸۰٬۰۰۰–۶۰ فیلیپینی و آمریکایی ذکر شده‌است. در حدود ۱۰٬۰۰۰–۲۵۰۰ فیلیپینی و ۶۵۰–۱۰۰ زندانی آمریکایی، در طی این انتقال و قبل از رسیدن به کمپ درگذشتند یا کشته شدند.

مسیر راهپیمایی مرگ مارس، از سان فراندو، پامپانگا تا اردوگاه اسیران در کاپاس ‏، حمل اسیران با قطار بوده‌است.[۱][۲]

طول این راهپیمایی ۱۲۸ کیلومتر بود. در طول راه تحمیل شرایط بد فیزیکی و قتل توسط ارتش ژاپن منجر به مرگ و میر بسیار بالایی در بین اسیران جنگی و شهروندان شد. کمیسیون نظامی متفقین این راهپیمایی را به عنوان یکی از موارد جنایات جنگی ژاپن قلمداد کرده‌است.

آمار

تنها تلاش جدی برای محاسبه تعداد مرگ در طی راهپیمایی بر اساس شواهد، استنلی ال فالک است. او تعداد سربازان آمریکایی و فیلیپینی را که می‌داند در ابتدای آوریل در باتاآن حضور داشته‌اند، برمی‌دارد، تعداد شناخته شده فرار به کورگیدیدور و تعداد شناخته شده در بیمارستان در باتاآن را کم می‌کند. او تخمین محافظه کارانه ای از تعداد کشته شدگان در روزهای آخر جنگ و تعداد افرادی که به جای تسلیم ژاپنی‌ها به جنگل فرار کرده‌اند، ارائه می‌دهد. بر این اساس او ۶۰۰ تا ۶۵۰ مرگ آمریکایی‌ها و ۵۰۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ مرگ فیلیپینی‌ها را پیشنهاد می‌کند.

منابع دیگر تعداد مرگ و میر را از ۵۰۰۰ تا ۱۸۰۰۰ مرگ فیلیپینی و ۵۰۰ تا ۶۵۰ مرگ آمریکایی در طی راهپیمایی گزارش می‌دهند.

طرح حمل و نقل اسیران
ترتیبفاصلهملاحظات
۱. ماریولسباگاکتقریباً ۳۰ کیلومترپیاده
۲. باگاکسان فراندو، پامپانگاتقریباً ۵۳ کیلومترانتقال با ۲۰۰ دستگاه کامیون (فقط بخشی از اسیران)
۳.سان فراندو، پامپانگاکاپاس ‏تقریباً ۴۸ کیلومترحمل و نقل با قطار
۴. کاپاس ‏اردوگاه اودونلتقریباً ۱۲ کیلومترپیاده

پانویس

پیوند به بیرون

🔥 Top keywords: