การเดินมรณะบาตาอัน

การเดินมรณะบาตาอัน (อังกฤษ: Bataan Death March, ฟิลิปปินส์: Martsa ng Kamatayan sa Bataan, ญี่ปุ่น: バターン死の行進; โรมาจิ: Batān Shi no Kōshin) เป็นการที่กองทัพจักรรวรรดิญี่ปุ่นเคลื่อนย้ายเชลยศึกชาวฟิลิปปินส์และอเมริกัน 60,000–80,000 คนโดยใช้กำลังหลังยุทธการที่บาตาอันนานสามเดือนในประเทศฟิลิปปินส์ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง^[3][4] เชลยศึกชาวฟิลิปปินส์ 2,500–10,000 คน และชาวอเมริกัน 100–650 คนเสียชีวิตก่อนไปถึงที่หมายที่ค่ายโอดอนเนล (Camp O'Donnell)^[5] ยอดผู้เสียชีวิตรายงานไม่ตรงกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งยอดของเชลยศึกชาวฟิลิปปินส์ เพราะนักประวัติศาสตร์ไม่สามารถกำหนดได้ว่าเชลยศึกกลมกลืนไปกับประชากรพลเรือนและหลบหนีไปได้มากเท่าใด การเดินดังกล่าวตั้งต้นจากเทศบาลมาริวีลีส จังหวัดบาตาอัน ไปยังนครซันเฟอร์นันโด จังหวัดปัมปังกา ผู้รอดชีวิตถูกบรรทุกโดยรถไฟกล่อง (box train) จากซันเฟอร์นันโด และถูกนำตัวไปยังค่ายโอดอนเนลในกาปัส จังหวัดตาร์เลช

การเดินยาว 128 กิโลเมตรนี้มีการละเมิดทางกายและการฆ่าอย่างกว้างขวาง และส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตสูงมากทั้งต่อเชลยและพลเรือน และภายหลังคณะกรรมาธิการทหารฝ่ายสัมพันธมิตรตัดสินให้เป็นอาชญากรรมสงครามของญี่ปุ่น^[4]