دلیریوم

روان‌آشفتگی^[۱] یا دلیریوم (به انگلیسی: Delirium) درحقیقت اختلال کلیِ اعمالِ شناختی و عدم هشیاری است. دلیریوم حاد است، (از چند ساعت تا چند روز) سیری کوتاه دارد و وقتی عوامل سببی حذف شوند، با بهبود سریع همراه است. درمان دلیریوم نیاز به شناسایی و مدیریت دلایل ایجاد آن، مدیریت علائم و کاهش عوارض دارد.^[۲] در بعضی موارد، از روش‌های درمانی موقت یا علامتی برای آرامش فرد یا تسهیل مراقبت‌های دیگر (به عنوان مثال جلوگیری از بیرون کشیدن لوله تنفس) استفاده می‌شود.^[۳][۴][۵] هنگامی که دلیریوم ناشی از ترک الکل یا ترک خواب‌آور است، بنزودیازپین‌ها برای درمان استفاده می‌شود.^[۶]
اختلال در جهت‌یابی، عدم آگاهی نسبت به زمان و مکان، توهم، هذیان، خشم و عصبانیت، اضطراب و ترس از ویژگی‌های این اختلال است. این حالت پس از اعمال جراحی، سوختگی، بی‌خوابی، عفونت، اعتصاب در حرف زدن، تب، تصادف شدید، سقوط از ارتفاع، شکستگی یا خونریزی شدید یا پس از ترک مواد مخدر ممکن است توسط بیمار تجربه شود. دلیریوم ناشی از ترک مواد غالباً با بیش‌فعالی همراه است. این اختلال در هر سنی ممکن است بروز کند.

دلیریوم
تخصص	روان‌پزشکی، عصب‌شناسی، روان‌شناسی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰	F05
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام	293.0
دادگان بیماری‌ها	29284
ئی‌مدیسین	med/۳۰۰۶
پیشنت پلاس	دلیریوم
سمپ	D003693
[ویرایش در ویکی‌داده]

نوعی از روان‌آشفتگی، که ناشی از الکلیسم است و معمولاً به‌صورت نشانگان ترک در الکلی‌های کهنه‌کار دیده می‌شود، روان‌آشفتگیِ رعشه‌ای (delirium tremens) نام دارد.^[۷]

در مطالعه ای که در بیمارستان رسول اکرم صورت گرفت و به بررسی مشاوره‌های روان‌پزشکی در بخش‌های مختلف پرداخته شد، مشاهده شد که ۸٫۱۱ درصد مشاوره‌ها به دلیل دلیریوم بوده است.^[۸]

در کاربردهای رایج، دلیریوم اغلب برای اشاره به خواب آلودگی، بی‌نظمی و توهم استفاده می‌شود. با این حال، در اصطلاحات پزشکی، اختلال حاد در آگاهی/ توجه و اختلال شناختی ویژگی‌های اصلی دلیریوم است. چندین تعریف پزشکی از دلیریوم وجود دارد (از جمله در DSM و ICD-10)، اما ویژگی‌های اصلی یکسان هستند. در سال ۲۰۱۳، انجمن روان‌پزشکی آمریکا نسخه پنجم DSM را با معیارهای تشخیصی منتشر کرد:^[۹]

• الف - اختلال در توجه و آگاهی. این یک علامت مورد نیاز است و شامل حواس‌پرتی، عدم توانایی در حفظ تمرکز توجه و کاهش سطح هوشیاری است.^[۱۰]
• ب - شروع حاد است و علائم در طول شبانه روز نوسان دارد.
• ج - حداقل یک اختلال شناختی وجود دارد (اختلال در حافظه، جهت‌گیری، زبان، توانایی بینایی و ادراک).
• د) اختلالات (معیارهای A و C) توسط یک اختلال عصبی شناختی دیگری توضیح داده نمی‌شود.
• E. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اختلالات فوق «نتیجه فیزیولوژیکی مستقیم» وضعیت پزشکی دیگر، مسمومیت با مواد یا ترک آن، سموم یا ترکیبات مختلفی از دلایل است.

دلیریوم به صورت کاهش هوشیاریست و در آن اختلال حاد در آگاهی / توجه و شناخت وجود دارد. دلیریوم یک سندرم است که شامل مجموعه‌ای از علائم عصبی روانی است.^[۱۰]

طیف وسیعی از ویژگی‌های بالینی عبارت‌اند از: کم‌توجهی یا کاهش هوشیاری (۱۰۰٪)، اختلال در حافظه (۶۴–۱۰۰٪)، عدم آگاهی از زمان و مکان (۴۱–۱۰۰٪)، شروع حاد (۹۳٪)، اختلال تفکر (۵۹–۹۵٪)، اختلال تکلم (۴۱–۹۳٪)، اختلال خواب (۲۵–۹۶٪)، خلق متغیر (۶۳–۴۳ ٪)، تغییرات در تحرک (به عنوان مثال بیش‌فعالی یا فعالیت کم) (۳۸–۵۵٪)، هذیان (۱۸–۶۸٪) و اختلال ادراکی و توهم (55- 17%).^[۱۰]

مهم‌ترین عوامل مستعدکننده عبارت‌اند از:^[۱۱]

• سن بالا
• جنس مذکر
• اختلال شناختی / زوال عقل
• بیماری جسمی (سرطان، بیماری عروق مغزی)
• همبودی روان‌پزشکی (مثلاً افسردگی)
• محرومیت حسی (کاهش بینایی، کاهش شنوایی)
• مشکل حرکتی
• کم‌آبی / سوء تغذیه
• وابستگی به مواد
• وابستگی به الکل