شکار نهنگ در ژاپن

دولت استرالیا به دلیل مجاورت با قطب جنوب، نسبت به فعالیت‌های شکار نهنگ ژاپن در جنوب اقیانوس آرام مواضع سختگیرانه‌ای داشته‌است. در سال ۱۹۹۴ این کشور مدعی شد که منطقه انحصاری اقتصادی بالغ بر ۲۰۰-مایل-دریایی (۳۷۰-کیلومتر) در اطراف آب‌های قلمرو جنوبگان استرالیا ایجاد می‌نماید که شامل بخشی از منطقه جنوبی پناهگاه نهنگ‌ها است. در دسامبر ۲۰۰۷ دولت راد اعلام کرد که برنامه‌هایی برای نظارت بر شکارچیان ژاپنی که قصد ورود به آب‌های استرالیا را دارند، در نظر دارد و همچنین اشاره کرد که هدف عمده، جمع‌آوری شواهد مستدل برای چالش‌های حقوقی است.^{[۵][۶][۷][۸]}

در ۸ ژانویه دولت استرالیا کشتی وایکینگ اقیانوسی را با هدف نظارت و گشت‌زنی ۲۰ روزه برای ردیابی کشتی‌های شکار نهنگ به این مناطق اعزام نمود.^[۹] در ۷ فوریه همان سال، استرالیا تصاویری از کشتی اوشین مارو منتشر کرد در حالی که چندین نهنگ مختلف را شکار کرده بود. یکی از این تصاویر، شکار نهنگ مادری بود در حالی که بچه ۱ ساله‌اش نیز به اتفاق او کشته شده‌بود.^[۱۰] دولت استرالیا ضمن بی‌اساس خواندن ادعاهای ژاپن مبنی بر انجام این شکارها به منظور تحقیقات علمی، وجود چنین اسنادی را چالش‌برانگیز خواند^[۱۱] در اواخر سال ۲۰۰۹ نخست‌وزیر استرالیا بار دیگر مخالفت‌های رسمی خود با برنامه شکارهای صنعتی نهنگ ژاپن را اعلام و تهدید کرد که از طریق دادگاه‌های بین‌المللی اقدام قانونی خواهد کرد.^[۱۲][۱۳]

• عهدنامه کاناگاوا

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Whaling in Japan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۲۱.