ولسوالی شهدا
ولسوالی شهدا یکی از ۲۸ ولسوالی ولایت بدخشان است که بهطرف شرق شهر فیضآباد موقعیت دارد.نام قدیمی آن زردیو و سرغیلان است.
ولسوالی شهدا | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | افغانستان |
ولایت | بدخشان |
مرکز ولسوالی | سری میدان |
سایر شهرها | سرمیدان |
نامهای پیشین | زردیو سرغیلان |
اداره | |
ولسوال | مولوی حبیب الله صارم |
مردم | |
پراکندگی | نفر بر کیلومتر مربع |
دین | اسلام |
زبان در افغانستان | دری |
اطلاعات جغرافیا | |
مساحت | ۱۱۶۰ کیلومترمربع کیلومتر مربع |
مرکز آن شهر سرِ میدان و مساحت آن ۱۱۶۰ کیلومتر مربع به فاصلهی ۶۵ کیلومتر بهطرف شرق شهر فیض آباد موقیعیت دارد. این ولسوالی پیوست است از شرق با ولسوالیهای اشکاشم، از غرب ولسوالیهای ارغنجخواه و بهارک، از شمال به ولسوالی شغنان و جنوب ولسوالی وردوج. این ولسوالی در سال ۱۳۷۳ خورشیدی در زمان زمامداری برهان الدین ربانی از ولسوالی بهارک این استان جدا و به حیث یک واحد اداری مستقل عرض اندام نمود. نخستین فرماندار ولسوالی شهدا آقای سیدولی ولی بوده و به مدت چندین سال ایفای وظیفه نمودهاست.
این ولسوالی متشکل از دو منطقه بهنام زردیو و سرغیلان تشکیل یافته است، که در میان دو کوه کشیده از سلسله کوههای هندوکش شرقی موسوم به چاهل اخذ موقیعت نمودهاست.
مردم محل همه به زبان پارسی دری سخن گفته و از لحاظ تباری تاجیک و مسلمان سنی میباشند. بافت قبیلهای این محل بسیار محکم بوده و در حقیقت همه مربوط به یک خانواده وسیع ولی گمنام میباشند، شماری دیگری از سران خانوادههای بزرگ دیگر ولسوالیها و دهستانهای همجوار دراین دره بهعنوان محل ییلاق در بهار و تابستان سفر میکردند که بعدها این منطقه را سرخیلان (محل سکونت سران خیل، یعنی گروهها) نامگذاری کردند که هنوز بخش وسیع این ولسوالی را بهنام سرغلام مینامند.
ولسوالی شهدا از سرسبزترین منطقه در آستان بدخشان بوده که دارای درختان سرکشیده از چارمغز(گردو)،توت، بادام، سیب،گیلاس، آلبالو، زردآلو، ناک، شفتالو و انواع میوهها میباشد که بیشتر فراوردههای صنعت باغداری آن از اقلام تجارتی و صادراتی خوبی افغانستان امروزی محسوب میگردد.
این ولسوالی بیشتر به شغل کشاورزی و دامداری سروکار داشته و تجارتهای کوچک (Small Business) دراین منطقه در حال شکلگیری است. درهی شهدا نخبگان و روشنفکران متعددی را در زمانههای گوناگون، با وجود محرومیت از حق تعلیم و تحصیل در زمان حکمرانی حکام و هم پس از حملهی مغول، به جامعه تقدیم نمودهاست. درسالهای پسین و کنونی نیز شماری از روشنفکران، دانشمندان، و نخبگان علمی و آکادمیک نیز در خود پروراندهاست که از جمله، آقای عبد القدیر فطرت (رئیس کل بانک مرکزی افغانستان در دو دورهٔ حکومت اسلامی و جمهوری)، علام الدین اثیر (سفیر کبیر افغانستان در ازبکستان، نخستین جنرالان الحاج میراحمد روفی، جمال الدین سعید میباشند، نخستین بنیانگذار معارف (استاد فیض محمد خان) در سرغلام و نخستین آموزگار (خان) در زردیو، نخستین قاضی (گدا محمد صمیم)، افراد نخبه و روشنفکران و نویسندهگان توانا و پرکار مانند عبدالمنان شیوای شرق، غفران بدخشانی، نصرالله نیکفر، شریح شیون، عبدالحق امیری عضوی سازمان ملل متحد را دارا است.
از شعرای معروف آن میتوان میرزا نعیم، جهانگیرضمیری، غفران بدخشانی، شیوای شرق، نصرالله نیکفر، رویین رهنوش، شریح شیون، سیدمحمد سبب، احمد رشاد زریر پارسی منش، سید کبیر احمد متوکل، غلام حیدرخان، دوکتور نذیر احمد ثاقب، و غیره را نام برد.دریای که درین ولسوالی جاری است، از معاونین عمدهٔ دریای کوکچه بهشمار رفته و آب زلال آن در تمام این استان زبانزد همهاست. ماهی شیرین و بدون استخوان آن کاملاً استثنائی بوده و محل تفریحگاه برای سیاحان میباشد.
این ولسوالی دارای ۱۲۴ روستا خرد و بزرگ بوده که بر بنیاد آخرین گزارش نفوس آن در سال ۲۰۲۴ به ۷۰۶۶۵ نفر میرسد. در ده موسوم به یاسیج که درقسمتهای بالایی ولسوالی موقعیت دارد دارای چشمهٔ از آب گوگرد (سلفر) بوده که همیشه آب گرم داشته و بدین لحاظ، محل تفریح شماری زیادی از مردم استان بدخشان میباشد.
در منطقه دیگر آن که بهنام غاران است نمک وجود دارد که در سالهای پیش از آن استفاده بهعمل میآمد. چشمه یاسیج که در میان دو دریاچه برفی موقعیت دارد، یکی از طبیعیترین منظرههای دیدنی در آستان بدخشان میباشد که روزانه هزاران نفر جهت تفریح و سرگرمی و تماشای طبیعیترین منظرهها به آنجا سفر میکنند و شبها و روزها را زیر چادرها سپری میکنند. گیلاس شیرین، چارمغز کاغذی، قیماق (خامه) گوسفندی، ماهی خالداری (هله بوقه) بدون استخوان، دریای زلال، وزش بادهای معطر از گونههای طبیعی گلهای گوناگون، و مردم مهمان نواز آن تجربههای شیرین آدمی از زندگی در خاطرهها حک میکند.
ساحات تفریحی دیگری آن، غاران، خوشدره، شیوه و غیره میباشد که هریک بهار و تابستان بهشتی دارد که دیدنش ارزش ماندگار دارد.
قریهها (دهستانها)
۱. بوشت وسط۲. بوشت پایین۳. بوشت بالا۴. دشت شاه عارف۵. چاکران۶. دشت محمد رازق۷. سنگریان۸. سری باغ بالا۹. ده قاضیان۱۰. ده پایین۱۱. شیرکانی۱۲. باغ نشیب۱۳. ایوینک کلان۱۴. مسلم آباد۱۵. سر اسک۱۶. سیلاب۱۷. نوآباد ایوینک۱۸. یبابک۱۹. ده بالای ایوینک۲۰. ازریو۲۱. سغی۲۲. غوزکانی۲۳. یاغان جویبار۲۴. یاریم مرکز۲۵. جویبار مرکزی۲۶. نوآباد جویبار۲۷. پیتاو۲۸. یاریم بالا۲۹. نوآباد یاریم۳۰. بیکان۳۱. جوی پریان۳۲. نوآباد لب دره۳۳. کلانتران۳۴. دیوانا۳۵. لب دره کلان۳۶. وحدت آباد۳۷. اروان۳۸. ولیل۳۹. مدرسه۴۰. پشتان۴۱. پالیل۴۲. رغنکان۴۳. دشت افغانها۴۴. میدان مرکزی۴۵. پایانده۴۶. توحید آباد میدان۴۷. عثمان غنی۴۸. سرغوزیو۴۹. کناره دیه۵۰. درگاب۵۱. ولا۵۲. سنگاب۵۳. غوزیو بالا۵۴. ونر۵۵. غوزیو پایین۵۶. مزار۵۷. سر سیما۵۸. مغایب بالا۵۹. وجینج بالا۶۰. وجینج پایین۶۱. ترسگان۶۲. مغایب مرکزی۶۳. برچیپها۶۴. قلعه ورم۶۵. دره ناوک۶۶. یاجک۶۷. میانده پارخواب۶۸. آبچشمه۶۹. ارغدنگ۷۰. پشت خانه۷۱. نوآباد سر پل زاغ۷۲. پسخم۷۳. سرپل زاغ۷۴. سر لوله۷۵. سرهنگان۷۶. لیوانی۷۷.محمودان۷۸. متسپان۷۹. میانده مغایب۸۰. پیجوج۸۱. ده خاله۸۲. ده دره۸۳. رضوان۸۴. شخیارک۸۵. سرخان۸۶. وایم۸۷. دره بالای بالا۸۸. دره بالای پایین۸۹. بوستان۹۰. وجینج بالا۹۱. وجینج پایین۹۲. غزالیو بالا۹۳. سری تل۹۴. دره قلات۹۵. غزالیو پایین۹۶. یباب کلان۹۷. یباب محله۹۸. یباب مغایب۹۹. نوآباد کوکان۱۰۰. یباب کوکان۱۰۱. کورخو دره۱۰۲. غزمرغ۱۰۳. یافریج مرکزی۱۰۴. یافریج جنگلک۱۰۵. یافریج وسط۱۰۶. یافریج پایین۱۰۷. سوچیو۱۰۸. زیر یخچیو۱۰۹. فُرُجچ۱۱۰. ده بالای یخچیو۱۱۱. یخچیو کلان۱۱۲. یاسیچ کلان۱۱۳. توحید آباد یاسیچ۱۱۴. یخشیک۱۱۵. نوآباد تروازه۱۱۶. تگابه یاسیچ۱۱۷. دشت سید احمد۱۱۸. سری دشت۱۱۹. زرغاب۱۲۰. تروازه کلان۱۲۱. یاواچ خورد۱۲۲. یاواچ کلان۱۲۳. ده بالای تروازه
پانویس
- پولادفر،نجمالدین، روستاشناسی افغانستان(١٣۶٨)، ص١٢، کابل(نشر سیلان)