پوگروم کاوناس

جبهه کنشگران لیتوانیایی (LAF)، سازمانی آزادیبخش و ملی که در درون لیتوانی شوروی فعالیت می‌کرد، در عصر روز ۲۳ ژوئن ۱۹۴۱ کنترل شهر کاوناس و بیشتر حومه لیتوانی را به دست گرفت.^[۲] در صبح ۲۵ ژوئن، اس‌اس-بریگادفورر فرانتس اشتالکر به کاوناس وارد شد و از مقر پلیس امنیت لیتوانی بازدید کرد. او سخنرانی طولانی ضد یهودیان کرد که در آن لیتوانیایی‌ها را به حل «مشکل یهود» تشویق می‌کرد.^[۳] بر پایه‌گذارش اشتالکر در ۱۵ اکتبر، لیتوانیایی‌های محلی علاقه زیادی به پوگروم نداشتند و از این روی او ناچار شد از آلگیرداس کلیمایتیس و نیروهایش بهره بگیرد.^[۳] کلیمایتیس یک واحد شبه‌نظامی تقریباً ۶۰۰ نفری را کنترل می‌کرد که در سووتسک توسط اس دی سازماندهی شده بود و از جبهه کنشگران فرمان نمی‌برد.^[۳]

از ۲۵ ژوئن، واحدهای سازمان یافته از سوی نازی‌ها به غیرنظامیان یهودی در اسلوبودکا، حومه یهودی کاوناس که محل یه‌شو معروف اسلبودکا بود، حمله کردند. به گفته ربی افرایم اوشری، آلمانی‌ها در پل به سوی اسلوبودکا حضور داشتند، اما این داوطلبان لیتوانیایی بودند که یهودیان را می‌کشتند. دست و پای ربی اسلوبودکا، راو زالمان اوسوفسکی، را به صندلی بستند، «سپس سر او را روی کتابی باز از تلمود گذاشتند و با اره از بدن جدا کردند»، و پس از آن نیز همسر و پسرش را کشتند. سر او را در پنجرهٔ محل اقامتش قرار داده بودند، با نوشته‌ای به صورت: «این همان کاری است که ما با همه یهودیان خواهیم کرد.»^[۴]

از ۲۸ ژوئن ۱۹۴۱، طبق گفته اشتالکر، ۳۸۰۰ نفر در کاوناس و ۱۲۰۰ نفر دیگر در شهرهای مجاور کشته شدند.^[۲] برخی بر این باورند که اشتالکر برای خودنمایی در تعداد کشته‌های خود اغراق کرده‌است.^[۵][۶]

• گتو کونو