کاربر:Nabista64/صفحه تمرین
Nabista64/صفحه تمرین | |
|---|---|
شهرداری آلیجو | |
 بخشی از چشم انداز پین هاو، که انگیزه طبقه بندی بخش های آلیجو به عنوان میراث جهانی یونسکو شد. | |
 پرچم  نشان | |
| مختصات: ۴۱°۱۶′۳۴″ شمالی ۷°۲۸′۳۰″ غربی / ۴۱٫۲۷۶۱۱°شمالی ۷٫۴۷۵۰۰°غربی | |
| مدیریت | |
| جمعیت (2011) | |
| • کل | ۱۱٬۹۴۲ |
| پیش‌شماره(های) تلفن | 259 |
| وبگاه | |
آلیجو ( تلفظ پرتغالی:[ɐliˈʒɔ] (
شنیدن)</img> ) یک شهرداری در ناحیه نورته پرتغال است که در ناحیه ویلا رئال واقع شده است. جمعیت در سال 2011، 11942 نفر، [۱] در مساحت 60/297 نفر بوده است. کیلومتر 2 [۲]
تاریخ
چندین سازه بزرگ سنگی، دلمن و کاسترو در آلیخو وجود دارد که نشان دهنده اشغال پیش از تاریخ این منطقه توسط قبایل نیمه کوچ نشین است که قدمت آن به قرن دهم قبل از میلاد می رسد. [۳] بسیاری از مکان‌های باستان‌شناسی به خوبی مستند شده‌اند و بیشتر شواهد باستان‌شناسی همچنان در شرایط معقولی کشف می‌شوند. [۴]
بقایای سکونتگاه‌های دوران رومی در این منطقه عمدتاً به فواره‌ها، جاده‌ها و پل‌هایی محدود می‌شود که از آلیجو عبور می‌کنند. [۳] [۴]
در طول قرن ششم، برخی از سکونتگاه‌ها در دوران اشغال سویبی ، محله‌های کلیسایی بودند: بسیاری از نام‌های محلی به این دوران مربوط می‌شوند، از جمله سنفین ها (سائو فلیکس)، بابا نوئل یوجنیا، سائو ژوائو باپتیستا (د کاستدو)، سائو دومینگوس (در آن زمان. زمان ارگان فاوایوس)، بابا نوئل آگوئدا (د کارلائو) یا سائو تیاگو (د ویلا چا). [۵]
اما، مرز جنوبی آن در امتداد دورو، منطقه را مستعد درگیری اسپانیایی ها و مورها کرد. [۳] اما، با Reconquista مسیحی، پس از سلطنت آلفونسوی اول و آلفونسوی دوم ، منطقه تراس-او -مونتس و انتر-دورو-مینهو (هم توسط مسیحیان و هم توسط مورها) خالی از سکنه شد. [۳] این قلمرو به آرامی مجدداً آباد شد و سکونتگاه‌های جدیدی در اطراف کاستروهای رومی موجود، روستاهای روستایی و زمین‌های موروثی متروکه ایجاد شد.