RPTOR

پروتئین مرتبط با تنظیم‌کننده اِم‌تور (انگلیسی: Regulatory-associated protein of mTOR) مه به نام‌های رپ‌تور (انگلیسی: raptor) و KIAA1303 هم شناخته می‌شود، یک پروتئین وفق‌دهنده ترارسانی پیام به وزن ۱۵۰ کیلودالتون است که در انسان توسط ژن «RPTOR» کُدگذاری می‌شود.[۴][۵][۶] دو آران‌ای پیام‌رسان از این ژن حاصل می‌شود که ایزوفرم ۱ (با طول ۱۳۳۵ اسید آمینه) و ایزوفرم ۲ (با طول ۱۱۷۷ اسید آمینه) را کُدگذاری می‌کنند.

RPTOR
معین‌کننده‌ها
نام‌های دیگرRPTOR, KOG1, Mip1, regulatory associated protein of MTOR complex 1
شناسه‌های بیرونیOMIM: 607130 MGI: 1921620 HomoloGene: 80210 GeneCards: RPTOR
هم‌ساخت‌شناسی
گونه‌هاانسانموش
Entrez
آنسامبل
یونی‌پروت
RefSeq (mRNA)

NM_001163034 NM_020761، NM_001163034

XM_006534361، XM_006534362، XM_006534363، NM_001306081، XM_011249286، XM_030246393، XM_036157047 NM_028898، XM_006534361، XM_006534362، XM_006534363، NM_001306081، XM_011249286، XM_030246393، XM_036157047

RefSeq (پروتئین)

NP_065812 NP_001156506، NP_065812

ن/م

موقعیت (UCSC)ن/مChr : 119.49 – 119.79 Mb
جستجوی PubMed[۲][۳]
ویکی‌داده
مشاهده/ویرایش انسانمشاهده/ویرایش موش

ژن «RPTOR» بر روی بازوی بلند کروموزوم ۱۷ واقع شده‌است.[۶] RPTOR به میزان فراوانی در ماهیچه‌های اسکلتی بیان می‌شود، اما میزان آن در مغز، ریه، روده باریک، کلیه‌ها و جُفت اندک است. کمترین میزان این پروتئین در طحال است.[۷] RPTOR در سیتوپلاسم، لیزوزوم و گرانول‌های سیتوپلاسمی یافت می‌شود. در سلول‌های تحت استرس و فشار، این پروتئین به SPAG5 متصل شده و به درون «استرس گرانول‌ها» می‌رود و حضورش در لیزوزوم‌ها به‌شدت کاهش می‌یابد.[۸][۹]

اهمیت بالینی

اهمیت بالینی RPTOR در درجه اول به دلیل دخالت آن در مسیر پیام‌رسانی mTOR است که در ترجمه (زیست‌شناسی) آران‌ای پیام‌رسان، خودخواری[۱۰] و رشد سلولی نقش دارد. ثابت شده که اختلال در مسیر پیام‌رسانی mTOR (مثلا به دلیل جهش در ژن PTEN) با بروز سرطان‌هایی چون سرطان پروستات، سرطان پستان، سرطان ریه، سرطان مثانه، ملانوما، سرطان تیروئید، سرطان رحم، تومور مغزی و سرطان کلیه مرتبط است. میزان تولید RPTOR در آدنوم هیپوفیز هم افزایش می‌یابد.[۱۱]

مسیر پیام‌رسانی mTOR با فرایند پیر شدن هم مرتبط است. ثابت شده مهار mTORC1 در موش‌های آزمایشگاهی، طول عمر آنان را به طرز قابل توجهی افزایش می‌دهد.[۱۲][۱۳] دلیلش آن است که mTORC1 رشد سلول را تحریک کرده و خودخواری را مهار می‌کند. هرگونه اختلال عملکرد در فرایند خودخواری می‌توانند زمینه‌ساز بروز برخی بیماری‌ها از جمله سرطان باشد.[۱۴]

جستارهای وابسته

منابع

برای مطالعهٔ بیشتر