Berilo
O berilo[1][2] (do grego Βήρυλλος beryllos, aludindo á cor azul verdosa da augamariña) é un mineral da clase dos silicatos cuxa fórmula química é Be3Al2(Si6O18) (contén un 15% de BeO, un 20% de Al2O3 e un 65% de SiO2).
| Berilo | |
|---|---|
 Berilo variedade morganita | |
| Fórmula química | Be3Al2(Si6O18) |
| Clase | Silicatos |
| Subclase | Ciclosilicatos |
| Sistema cristalino | Hexagonal |
| Cor | Incolora, amarela, rosa, vermella, verde e azul |
| Brillo | Vítreo |
| Dureza | 7,5-8 |
| Fractura | Concoidea |
| Exfoliación | Imperfecta, segundo as caras da base |
| Raia | Branca |
| Densidade | 2,63-2,80 g/cm3 |
Aspecto
O berilo preséntase en forma de cristais hexagonais tabulares. Estes cristais hexagonais poden chegar a medir varios metros de lonxitude, mais os exemplares máis puros son os de tamaño máis reducido.
Variedades do berilo
Segundo sexa a súa coloración podemos diferenciar entre:
- Augamariña, de cor azul verdosa.
- Bixbito, de cor vermella.
- Esmeralda, de cor verde.
- Goshenita, é o berilo incoloro e puro.
- Heliodoro, de cor amarela.
- Morganita, de cor rosa.
Case tódalas variedades de berilo son consideradas pedras preciosas.
Goshenita
Lugares onde se atopa
É frecuente atopar berilos nas rochas de orixe pegmatítico e en filóns hidrotermais de calcita (como as esmeraldas de Colombia).
Os xacementos máis importantes do mundo son os de Austria, Alemaña e Irlanda (en Europa) e Madagascar (en África, cos seus famosos depósitos de morganita). Podemos atopar berilo, aínda que de moita menor calidade, no Monte Pedroso (Santiago de Compostela) e en Monterrei (Ourense).
Usos do berilo
O berilo utilízase para extraer berilio.
As variedades esmeralda e augamariña son as máis utilizadas como pedras preciosas.
Outros silicatos
Outros silicatos importantes son o cuarzo, o feldespato, a mica e a olivina, entre outros.