Delta II

A diferenza entre os Delta II da serie 6000 e da 7000 é que os primeiros usan foguetes Castor 4A como aceleradores de propelente sólido, mentres que os segundos usan foguetes GEM-40, máis potentes. Ademais, os Delta II da serie 7000 usan o motor mellorado RS-27A na primeira etapa en lugar do RS-27 dos da serie 6000. A serie 6000 é capaz de poñer en órbita baixa ata 3981 kg (1446 kg en órbita de transferencia xeoestacionaria, GTO), e a serie 7000, 5089 kg (1818 kg en GTO).^[1][2]

Os Delta II da serie 6000 están formados polo Delta 6920 e o Delta 6925. Os da serie 7000 comprenden os Delta 7320, 7326, 7420, 7425, 7426, 7920, 7925, 7920H e 7925H.^[3]

Delta 6920

Foi unha serie composta á súa vez por dous tipos de foguete, diferenciados polo diámetro da cofia: o Delta 6920-8, cunha cofia de 2,4 metros (8 pés) de diámetro e o Delta 6920-X ou 6920-10, cunha cofia de 3,05 metros (10 pés). Podía poñer en órbita baixa ata 3983 kg de carga e en total, lanzáronse tres Delta 6920, todos eles con éxito. Está fóra de produción.^[3][4][5][6]

Historial de lanzamentos

Delta 6925

Ó igual que o Delta 6920, esta serie tamén estivo composta de dous tipos: o Delta 6925 normal é o Delta 6925-8, cunha cofia de 2,4 metros de diámetro. Podía poñer en órbita de transferencia xeoestacionaria ata 1447 kg de carga. Lanzáronse 14 Delta 6925, todos con éxito. Está fóra de produción.^[3][7][8][9]

Historial de lanzamentos

Delta 7320 (Delta 2320)

O Delta 7320 (Delta 2320 segundo o novo sistema de numeración) fixo un total de dez lanzamentos exitosos. Medía 38,9 metros de altura e 2,44 metros de diámetro, cun peso de 151.700 kg cheo de propelente. Podía poñer en órbita baixa 2865 kg de carga, 2063 kg en órbita polar baixa terrestre e 1651 kg en órbita heliosincrónica.^{[3][10][11][12]}

Historial de lanzamentos

Delta 7326 (Delta 2326)

O Delta 7326 (Delta 2326 segundo o novo sistema de numeración) fixo un total de tres lanzamentos exitosos. Medía 38,4 metros de altura e 2,44 metros de diámetro, cun peso de 155.000 kg cheo de propelente. Podía poñer ata 934 kg de carga en órbita de transferencia xeoestacionaria.^[3][13][14]

Historial de lanzamentos

Delta 7420 (Delta 2420)

O Delta 7420 (Delta 2420 segundo o novo sistema de numeración) fixo un total de trece lanzamentos exitosos. Medía 39,0 metros de altura e 2,44 metros de diámetro, cun peso de 165.000 kg cheo de propelente. Podía poñer 3185 kg en órbita baixa terrestre, 2346 kg en órbita polar e 1966 kg en órbita heliosincrónica.^{[3][15][16][17]}

Historial de lanzamentos

Delta 7425 (Delta 2425)

O Delta 7425 (Delta 2425 segundo o novo sistema de numeración) fixo un total de catro lanzamentos exitosos. Medía 39,0 metros de altura e 2,44 metros de diámetro, cun peso de 170.000 kg cheo de propelente. Usaba catro foguetes aceleradores e unha segunda etapa Delta K, cunha terceira etapa formada por un foguete PAM-D propulsada por un motor Star 48B. Era capaz de poñer 1110 kg en órbita de transferencia xeoestacionaria.^{[3][18][19][20]}

Historial de lanzamentos

Delta 7426 (Delta 2426)

O Delta 7426 (Delta 2426 segundo o novo sistema de numeración) fixo un único lanzamento, que resultou exitoso. Medía 39,0 metros de altura e 2,44 metros de diámetro, cun peso de 170.000 kg cheo de propelente. Usaba catro foguetes aceleradores e unha segunda etapa Delta K, cunha terceira etapa Star 37FM. Tiña capacidade para situar 1058 kg en órbita de transferencia xeoestacionaria.^[3][21][22]

Historial de lanzamentos

Delta 7920 (Delta 2920)

O Delta 7920 (Delta 2920 segundo o novo sistema de numeración) fixo un total de 28 lanzamentos exitosos. Medía 39,0 ou 40,0 metros de altura, segundo a cofia usada, e 2,44 metros de diámetro, cun peso de entre 220.000 e 232.000 kg cheo de propelente. Usaba nove foguetes aceleradores e unha segunda etapa Delta K. Non usaba terceira etapa e podía poñer en órbita baixa terrestre 5030 kg de carga, 3755 kg en órbita polar e 3123 kg en órbita heliosincrónica.^{[3][23][24][25][26][27]}

Historial de lanzamentos

Delta 7920H (Delta 2920H)

O Delta 7920H (Delta 2920H segundo o novo sistema de numeración) foi unha versión pesada do Delta 7920 (o H significa Heavy, pesado), capaz de lanzar maiores cargas. Fixo un total de 3 lanzamentos exitosos e medía 39 metros de altura e 2,44 metros de diámetro, cun peso de 286.000 kg cheo de propelente. Usaba nove foguetes aceleradores GEM 46 que lle daban potencia extra e unha segunda etapa Delta K. Non usaba terceira etapa. Podía poñer en órbita baixa ata 6097 kg de carga.^[3][28][29]

Historial de lanzamentos

Delta 7925 (Delta 2925)

O Delta 7925 (Delta 2925 segundo o novo sistema de numeración) fixo un total de 67 lanzamentos exitosos, cun lanzamento errado e outro exitoso só parcialmente. Medía entre 38,1 e 38,9 metros de altura, segundo a cofia usada, e 2,44 metros de diámetro, cun peso de entre 220.000 e 231.900 kg cheo de propelente. Usaba nove foguetes aceleradores e unha segunda etapa Delta K. A terceira etapa era unha PAM-D cun motor Star 48D. Podía poñer en órbita de transferencia xeoestacionaria ata 1819 kg.^{[3][30][31][32][33][34][35]}

Historial de lanzamentos

Delta 7925H (Delta 2925H)

O Delta 7925H (Delta 2925H segundo o novo sistema de numeración) foi unha versión pesada do Delta 7925 (o H significa Heavy, pesado), capaz de lanzar maiores cargas. Fixo un total de 3 lanzamentos exitosos e medía 38,1 metros de altura e 2,44 metros de diámetro, cun peso de 231.870 kg cheo de propelente. Usaba nove foguetes aceleradores GEM 46 que lle daban potencia extra e unha segunda etapa Delta K. Como terceira etapa usaba unha PAM-D cun motor Star 48B. Podía poñer en órbita de transferencia xeoestacionaria ata 2171 kg de carga.^[3][36][37]

Historial de lanzamentos

Outros artigos

• Delta
• Delta A
• Delta B
• Delta C
• Delta D
• Delta E
• Delta F
• Delta G
• Delta J
• Delta K
• Delta L
• Delta M
• Delta N
• Delta P
• Delta 0100
• Delta 1000
• Delta 2000
• Delta 3000
• Delta 4000
• Delta 5000
• Delta III
• Delta IV

Ligazóns externas

• Delta II Payload Planners Guide