Lavochkin-Gorbunov-Goudkov LaGG-3

O prototipo do LaGG-3, I-301, foi deseñado por Semyon A. Lavochkin, Vladimir P. Gorbunov e Mikhail I. Gudkov. Foi designado LaGG-3 na fase da produción en serie. A súa fuselaxe estaba case completamente feita en madeira, coas partes importantes tratadas con laca de baquelita. Este novo xeito de construción con madeira laminada era máis duradeiro que a madeira normal, era incombustible, e non aprodrecía. Era, porén, moito máis pesada e os pilotos bromeaban co nome do avión, dicíndo que en vez de ser un acónimo dos nomes dos deseñadores (Lavochkin, Gorbunov e Goudkov) "LaGG" representaba "lakirovanny garantirovanny grob" (ataúde varnizado garantido - лакированный гарантированный гроб). A á de madeira era igual que a do Yakovlev Yak-1. A única diferenza era que as ás do LaGG estaban construídas en dúas seccións. A fuselaxe era como a do MiG-3, pero o seu armamento era mellor. Estaba equipado cunha metralladora BK de gran calibre, instalada entre o "V" dos cilindros do motor, edúas metralladores ShKAS sincronizadas. En consecuencia o seu peso de fogo era de 2.65 kg/s, facendo ao LaGG superior a todos os cazas soviéticos de serie, e superando tamén ao Messerschmitt Bf 109 de 1941.

• Gorbunov 105 - Un LaGG-3 máis lixeiro cun rendemento e a visión traseira mellorados. Superaba a avións máis novos como o Lavochkin La-5.
• LaGG-3IT - LaGG-3 da serie 66 cun canón NS-37.

Alemaña

• A Luftwaffe operou exemplares capturados para realizar probas. Un deles foi utilizado para unha película propagandística en 1943.^[2]

Finlandia

• A Forza Aérea Finlandesa operou tres exemplares capturados, principalmente como interceptores de bombardeo.^[3]

Unión Soviética

• Forza Aérea Soviética.

Xapón

• O Servizo Aéreo do Exército Imperial Xaponés operou un avión voado por un desertor ata Manchuria. Foi usado só para probas.^[4]