Raduga (satélites)

Os satélites Raduga foron os primeiros satélites de comunicación en órbita xeoestacionaria da Unión Soviética. Despois dos Raduga orixinais chegaron varias series melloradas.^[1]

Os Raduga orixinais, tamén coñecidos como Gran, estaban deseñados para transmitir comunicacións militares, gobernamentais e civís. Usaban o bus KAUR-3, tiñan unha masa duns 2000 kg e estabilizábanse nos tres eixos usando propulsores de propelente líquido. A alimentación eléctrica corría a cargo de paneis solares cunha superficie total de 25 m² que producían ata 1280 W de potencia. Os satélites levaban varios transpondedores en banda C. Lanzáronse 35 en total, con tres fallos, entre 1975 e 1999, a bordo de foguetes Proton K/DM e Proton K/DM-2.^[2]

Os Raduga-1 foron os sucesores mellorados dos Raduga orixinais. Tamén se denominaban como Globus. Usaban seis transpondedores en banda C e tiñan unha masa de 2320 kg. Lanzáronse oito entre 1989 e 2009, todos con éxito, a bordo de Proton K/DM-2.^[3]

Os Raduga-1M eran unha versión mellorada dos Raduga-1. Ademais de transpondendores en banda C levaban a bordo transpondedores en banda L, banda X e banda Ka. Traballaban conxuntamente cos satélites Meridian para dar un servizo global. Tiñan unha masa de 2300 kg e lanzáronse tres entre 2007 e 2013 usando foguetes Proton M/Briz-M.^[4]

• Meridian
• Proton K/DM
• Proton K/DM-2
• Proton M/Briz-M