Fernando O. Assunção

Fernando Octavio Assunção Formica (Montevideo, 12. siječnja 1931.[1] - São Paulo, 3. svibnja 2006.[2]) bio je urugvajski povjesničar, antropolog, folklorist i pisac.

Fernando O. Assunção
Rodno imeFernando Octavio Assunção Formica
Rođenje12. siječnja 1931.
Montevideo, Urugvaj
Smrt3. svibnja 2006.
São Paulo, Brazil
NacionalnostUrugvajac
Zanimanjepovjesničar, antropolog, pisac
SuprugaMargarita Corallo
Portal o životopisima

Usavršio se na području socijalne antropologije,[2] proučavajući i pisavši o urugvajskom folkloru i o gaučima.[3] Bio je član Povijesnog i zemljopisnog Instituta Urugvaja i Panameričkog instituta za zemljopis i povijest. Preminuo je iznenada u zračnoj luci u Sao Paulu 2006. godine.

Djela

  • Génesis del tipo gaucho en el Río de la Plata (1957.)[3]
  • Usos y costumbres del gaucho.[4]
  • Romancero oriental
  • El mate (Bolsilibros Arca, 1967.)[4]
  • Pilchas criollas (1976., reizdanje 1997), ISBN 950-04-1121-0[4]
  • Artigas, Inauguración de su Mausoleo y Glosario de Homenajes (koautor Wilfredo Pérez)
  • El perro cimarrón
  • Tradición, factor de integración cultural del individuo en la comunidad[4]
  • De Uruguay, América y el Mundo[4]
  • "Cuadernos del Boston", serie sobre los barrios de Montevideo, 1990. – 1993., suautor Iris Bombet Franco:
    • 1. La Ciudad Vieja,
    • 2. La Aguada,
    • 3. La Unión,
    • 4. Pocitos,
    • 5. 18 de Julio,
    • 6. Colón.
  • Uruguay, lo mejor de lo nuestro (uz fotografije Julija Testonija).[4]
  • El tango y sus circunstancias (El Ateneo, Buenos Aires).[4]
  • Colonia del Sacramento, Patrimonio Mundial (suautor Antonio Cravotto, prolog: Federico Mayor Zaragoza, uvod: Marta Canessa de Sanguinetti; Ediciones UNESCO, Montevideo, 1996.)[4][5]
  • Epopeya y tragedia de Manuel de Lobo, Biografía del fundador de Colonia del Sacramento (1635–1683) (Linardi y Risso, 2003).
  • Historia del gaucho (Claridad, 2006.), ISBN 978-950-620-205-7[6]
  • El caballo criollo (Emecé, Buenos Aires, 2008.)[4]
  • Bailes criollos rioplatenses (suautori Olga Fernández Latour de Botas i Beatriz Durante, Claridad, 2012.)[7]

Izvori