Գեորգի Էրիստով
Էրիստով, Գեորգի Եվսեյի (Էրիստով-Քսանսկի) (1769-1863) –, Իշխան, ինֆաներիայի գեներալ, սենատոր, Կովկասյան արշավների մասնակից[1]։
| Գեորգի Էրիստով | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1769 |
| Ծննդավայր | Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | նոյեմբերի 3, 1863 |
| Մահվան վայր | Գորի, Թիֆլիսի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն |
| Մասնագիտություն | ռազմական գործիչ |
| Ամուսին | Q119852030? |
| Պարգևներ և մրցանակներ |      և |
| Երեխաներ | Q119850259? |
Ծնվել է 1769թվականին։ Քաղաքացիական ծառայությանն է անցել 1802- ին, բարձրագույն խորհրդականի կարգավիճակով, սակայն արդեն տարեվերջին տեղափոխվել է բանակ՝ վերանվանվելով Փոխգնդապետի։
Ծառայել է Կաբարդինի հետևակային գնդում[2], մասնակցել է լեռնցիների դեմ( Կովկասյան պատերազմ (1817-1864)) արշավներին։
1803 թվականին Էրիստովը պարգևատրվել է Սուրբ. Գեորգի 4-րդ աստիճանի շքանշանով (№ 641 ՝ Սուդրավսկու ասպետական ցուցակով[3] և № 1543 ՝ Գրիգորովիչ-Ստեփանովի ցուցակով)[4][5]։
Շարունակելով ծառայությունը Կովկասում՝ Էրիստովը 1807 թվականին ստացել է գնդապետի կոչում, իսկ 1812 թվականի դեկտեմբերի 23-ին՝ gեներալ-մայորի կոչում, եղել է գրենադերական պահեստային բրիգադայի[6] հրամանատար և զբաղեցրել Կախեթիայի մարզային պետի պաշտոնը։
1826 թվականին ստացել է գեներալ-լեյտենանտի կոչում[7] և նշանակվել 21-րդ հետևակային դիվիզիայի[8] հրամանատար[9]։ Մասնակցել է 1826-1828 թթ. Ռուս-պարսկական պատերազմին։
Ալեքսանդր Գրիբոյեդովը Աղվերդովայի նամակում[10]։ «1827 թվականի հոկտեմբերին Էրիստովը առանց կռվի[11][12] գրավվեց Թավրիզի բերդը, և նա պարգևատրվեց Սբ. Ալեքսանդր Նեվսկու շքանշանով։[1]
1828-1829 թվականներին Էրիստովը կռվում էր Կովկասում թուրքերի դեմ։ (Ռուս-թուրքական պատերազմ (1828-1829)):
1830 թվականին Էրիստովը տեղափոխվեց Մոսկվա, որտեղ հուլիսի 1-ին նշանակվեց սենատոր։ 1846 թվականի ապրիլի 7-ին նա ստացավ ինֆանտերիայի գեներալի կոչում։ 1847 թվականից Թիֆլիսում Էրիստովը նախագահում էր սենատի հանձնաժողովում՝ Վրաստանի իշխանական և ազնվական արժանապատվության նկատմամբ անձանց իրավունքները քննարկելու համար[13]։
Ի թիվս այլ պարգևների Էրիստովը ունեցել է Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշան (1808 թ.), Սուրբ Վլադիմիրի 3-րդ աստիճանի շքանշան (1813 թ.), Սուրբ Աննայի 1-ին աստիճանի (1822 թ., այս շքանշանին պատկանող ադամանդյա պատվանշանները ստացել է 1827 թ.-ին), Սուրբ Վլադիմիրի 2-րդ աստիճանի շքանշան (1830 թ.), Սուրբ Անդրեյ Պերվոզվաննու շքանշան (1859 թ., ի պատիվ 90-ամյակի)։
Մահացել է 1863թվականի նոյեմբերի 3-ին Գորի քաղաքում, այնտեղ էլ թաղված է։
Ծանոթագրություններ
- «Գեներալների ցուցակ ՝ ըստ ստաժի։ Ուղղված հունվարի 1-ով».Իշխան Էրիսով 1 Գեորգի Եսեյեվիչ [2] // Գեներալների ցուցակ ՝ ըստ ստաժի։ Ուղղված հունվարի 1-ով։ —Սանկտ Պերերբուրգ․ ռազմական տպագրություն, 1863. — էջ. 38.
- Վոլկով (2009). Ռուսական Կայսրության Գեներալները։ Գեներալների և ծովակալների հանրագիտարանային բառարան Պետրոս I- ից մինչև Նիկոլաս II- հատոր 2-րդ, Լ-Յա,. Մոսկվա.
- «Сборник сведений о Георгиевских кавалерах и боевых знаков отличий Кавказских войск».Գիզետտի Ա․Լ․Սուրբ Գեորգի ասպետների և կովկասյան զորքերի զինանշանների մասին տեղեկատվության հավաքածու [3] - Թբիլիսի, 1901 թ«Руниверс».․Ռունիվերս կայքից [4]
- Գոտիմիձե Մ․ (2001). Վրացական Գեներալներ(1699-1921).
- «Российская родословная книга. Часть третья». Тип. Карла Вингебера.
- Ի հիշատակ Սուրբ Մեծ նահատակ և Հաղթական Գեորգիի կայսերական ռազմական շքանշանի հարյուրամյակի (1769—1869). Սանկտ Պետերբուրգ. 1869.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)