Յասունարի Կավաբատա

(Վերահղված է Կավաբատա Յասունարիից)

Յասունարի Կավաբատա (ճապ.՝ 川端 康成, հունիսի 11, 1899(1899-06-11)[1][2][3][…], Օսակա, Ճապոնական կայսրություն - ապրիլի 16, 1972(1972-04-16)[2][4][5][…], Ձուսի, Կանագավա, Ճապոնիա[6]), ճապոնացի գրող, 1968 թվականի Գրականության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր, Ճապոնիայի արվեստների ակադեմիայի անդամ (1953

Յասունարի Կավաբատա
ճապ.՝ 川端 康成
Ծնվել էհունիսի 11, 1899(1899-06-11)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՕսակա, Ճապոնական կայսրություն
Վախճանվել էապրիլի 16, 1972(1972-04-16)[2][4][5][…] (72 տարեկան)
Վախճանի վայրՁուսի, Կանագավա, Ճապոնիա[6]
Մասնագիտությունգրող, վիպասան, սցենարիստ և բանաստեղծ
Քաղաքացիություն Ճապոնիա
ԿրթությունՏոկիոյի համալսարան
Ժանրերվեպ
Ուշագրավ աշխատանքներԻձուցի պարուհին, Ձնե երկիր, Հազարաթև կռունկը, Հին մայրաքաղաքը, The House of the Sleeping Beauties? և Լեռան հառաչանքը
Պարգևներ
ԱմուսինՀիդեկո Կավաբատա
ԱզգականներԿաորի Կավաբատա
 Kawabata Yasunari Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

Յասունարի Կավաբատան ծնվել է 1899 թվականին բժշկի ընտանիքում։ Վաղ հասակում կորցնելով ծնողներին՝ Յասունարի Կավաբատան ապրում է պապի հետ։ Երբ տասնվեց տարեկան է դառնում, մահանում է նաև պապը։ Այդ նույն տարում տպագրում է իր առաջին ստեղծագործությունը, որը կոչվում էր «Տասնվեցամյա պատանու օրագիրը»։ 1920 թվականին Կավաբատան ընդունվում է Տոկիոյի համալսարանի անգլիական բաժանմունքը, սակայն մեկ տարի անց տեղափոխվում է անգլիական գրականության բաժանմումք։ Նույն ժամանակ էլ «Սինտյո» («Նոր հոսանք») ամսագրում տպագրվում է նրա «Պատերազմում ընկած հիշատակի պատկերներ» պատմվածքը։ 1924 թվականին՝ համալսարանն ավարտելուց հետո, Կավաբատան մասնակցում է «Բունգեյ ձիդայ» («Գրական դարաշրջան») ամսագրի ստեղծմանը, որն իր շուրջն էր համախմբել, այսպես կոչված, նեոսենսուալիստներին։

Ստեղծագործություններ

  • «Իձուցի պարուհին» (1926)
  • «Ձնե երկիր» (1937)
  • «Հազարաթև կռունկը» (1951)
  • «Լեռան ձայնը» (1953)[9]
  • «Հին մայրաքաղաքը» (1961)

Յասունարի Կավաբատան հայերեն

  • Յասունարի Կավաբատա, Հազարաթև կռունկը, Երևան, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, 1978, 368 էջ (գրքում զետեղված է «Հազարաթև կռունկը» և «Ձյունոտ երկիրը» վիպակները, «Ճապոնիայի գեղեցկությամբ ծնված» նոբելյան բանախոսությունը)։ Գիրքը ռուսերենից թարգմանել է Մանե Զարեյանը։
  • Յասունարի Կավաբատա, Լեռան հառաչանքը (վեպ), Երևան, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, 1981, 265 էջ։ Գիրքը ռուսերենից թարգմանել է Անժելա Ստեփանյանը։
  • Յասունարի Կավաբատա, Էլեգիա։ Տպագրվել է 1977 թվականին «Սովետական գրականություն» ամսագրի 3-րդ համարում։ Ռուսերենից թարգմանել է Մանե Զարեյանը։
  • Յասունարի Կավաբատա, Պարուհին Իձուից։ Տպագրվել է 2005 թվականին «Նորք» հանդեսի 4-րդ համարում։ Ռուսերենից թարգմանել է Սեթ Կուրազյանը։

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Յասունարի Կավաբատա» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 279