Կարարայի մարմար

Կարարայի քարաբեկորները կիրառվել են դեռևս էնեոլիթի դարաշրջանում։ Հռոմեական դարաշրջանում մարմարի կիրառումը մեծ մասշտաբներ է ընդունել^[1]։ Սկսած Հուլիոս Կեսարի տիրապետության շրջանից` Կարարայի սպիտակ մարմարը կիրառվել է հասարակական շինությունների և պատրիկների տների կառուցման համար։ Մարմարի` Հռոմ տեղափոխությունը իրականացվել է Լունի քաղաքի տարածքով, ինչն էլ արտացոլվել է նրա լատինական անվանման մեջ` «marmor lunensis»: Կարարայի մարմարից պատրաստված և այդ ժամանակներից մեզ հասած օբյեկտներից են Տրայանոսի սյունը, Պանթեոնը։

5-րդ դարից մարմարի արդյունահանումը գործնականում դադարեցվել է բարբարոսների արշավանքների պատճառով։ Մոտ 1000 թվականին հիմնադրվել է Կարարա գյուղը, իսկ 1250 թվականին վերսկսվել է մարմարի արդյունահանումը, որն օգտագործվել է Կարարայի եկեղեցու շինարարության համար։ Նիկոլո Պիզանոյի պատվերով մարմար է արդյունահանվել Պիզայի մկրտարանի կառուցման համար, ինչից հետո այն կրկին մեծ պահանջարկ է վայելել Եվրոպայում։ Հետագայում Կարարայի սպիտակ մարմարը մեծ քանակությամբ կիրառվել է հոգևոր շինությունների և ինտերիերի ձևավորման համար։ Կարարայի մարմարով են աշխատել իտալացի շատ քանդակագործներ ու ճարտարապետներ, մասնավորապես Նիկոլո Պիզանոն, Ջիովանի Պիզանոն, Միքելանջելոն անձամբ են ընտրել մարմարի բեկորներն իրենց ստեղծագործությունների համար։ Միքելանջելոյի Դավիթը քանդակված է Կարարայի մարմարից^[1][2]։ Դրանով են կառուցվել Սիենայի տաճարի ճակատամասը և Լոնդոնի Մարմարե կամարը։

• 
  Պիետա, Միքելանջելո, Սուրբ Պետրոսի տաճար, Վատիկան
• 
  Քաղաքային պալատի հանդիսավոր աստիճանը, Գլազգո
• 
  Ջորջ Վաշինգտոնի արձանը, Հորացիո Գրինոու, Ամերիկյան արվեստի սմիթսոնյան թանգարան
• 
  Լաոկոոնն ու իր որդիները, Պիո-Կլեմենտինո թանգարան, Վատիկան
• 
  Սանտա Մարիա դել Ֆիորե, Ֆլորենցիա. սպիտակ սալիկային մարմարը Կարարայի մարմար է:
• 
  Բարեկամության ձեռքեր: Քանդակը հանդիսանում է ՀՀ մայրաքաղաք Երևանի և Իտալիայի Կարարա քաղաքի եղբայրության խորհրդանիշը:

• Aldus Casa di Edizioni in Carrara (Hrsg.): Carta Tematica delle Cave di Carrara, 1:8000. italienisch, englisch, deutsch, französisch, o.A.
• Karlfried Fuchs: Natursteine aus aller Welt, entdecken, bestimmen, anwenden. Callwey, München 1997.
• Luciana und Tiziano Mannoni: Marmor, Material und Kultur. Callwey, München 1980, ISBN 3-766-70505-9.
• Mario Pinzari: Methods, techniques and technologies for quarrying ornamental stones. In: Marble in the world, hrsg. v. Società Editrice Apuana S.r.l., Carrara 1990.
• Dietmar Reinsch: Natursteinkunde. Eine Einführung für Bauingenieure, Architekten, Denkmalpfleger und Steinmetze. Enke, Stuttgart 1991, ISBN 3-432-99461-3.

• Կարարայի կարիերա(իտալ.)
• Ծննդյան տեղը` Կարարա «[1]», «Լեռնային հանրագիտարան» կայք

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կարարայի մարմար» հոդվածին։